Laagdrempelige Avondmaalstafel

Deze vraag graag sturen naar een CGK-beantwoorder. Hoe laagdrempelig is de Avondmaalstafel? Ik heb geen sterk, verzekerd geloof maar enkel een verlangen te schuilen bij God en me vreemdeling voelen op deze aarde. Maar is dat genoeg? Het is zo klein en kinderlijk, zonder veel woorden of wetenschap, maar vol gebed en vertrouwen, niet ziende op mezelf maar op Hem. Ik voel me als Zacheus die zich schaamt voor zichzelf en graag eet met Hem, maar bang is voor de oordelen van anderen. Mag ik gaan? Ik voel vaak zoveel strijd wanneer er voorwaarden worden genoemd en ben bang me een oordeel te eten of bang dat ik iets denk te bezitten terwijl het iets is waar ik bedrogen mee uitkom.

Beste vragensteller,

Het is een tere vraag die ik van je ontving. Over de laagdrempeligheid van de avondmaalstafel. Die is heel laag: de grootste van de zondaren wordt geroepen in de gemeenschap met Christus. Als hij tenminste zijn zonde beweent en er berouw over heeft. Het kenmerk van echte doorleefde zondekennis is: er niet over blijven redeneren, maar eruit (en ermee) vluchten tot Hem Die zegt en doet: “Komt herwaarts tot mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven.” Waar dit niet gekend wordt is er een hoge drempel aan de avondmaalstafel. Waar dit wel doorleefd wordt is de eigen onwaardigheid juist de geestelijke waardigheid om aan te gaan. Want die zondekennis die doet vluchten tot de Heere is gewerkt door het kostbare bloed van de Borg Zelf. En aan de tafel is Hij ook de nodigende Gastheer. Of je nu voor het eerst avondmaal mag vieren of voor de 100e keer: aangaan blijft elke keer weer moeilijk. Dat is goed: het houdt afhankelijk van de Heere en laat groeien in de genade.

Zegen toegewenst aan de tafel of in de kerkbank. Groet van een CGK-predikant.

Ds. H. H. Klomp

PS. Door mijn ziekte kan ik nu pas antwoorden.