Te ver gegaan

J.M. Strijbis | 1 reactie | 25-11-2009| 15:00

Een vriendin (20) vertrouwde me het volgende toe: Ze heeft een feestje gehad met een vriendin en is haar grens wat betreft alcohol overgegaan, waardoor ze behoorlijk aangeschoten was. Ze is naïef, sociaal en vind het leuk om in de belangstelling te staan. Gevolg: aandacht van een man van midden dertig. Met hem is ze meegegaan naar huis, waar ze met hem naar bed is geweest. Ze had niet gedacht dat het hem daarom te doen was. Ze wilde het niet, maar durfde op dat moment niets ervan te zeggen. Dit vertelde ze mij. Ze zit er erg mee! Vooral het volgende: Ze voelt zich vies en schuldig tegenover God. Ze begrijpt zichzelf niet, omdat ze juist altijd zo principieel hierin is en zelfs met vorige vriendjes niet verder is gegaan. Ze is bang dat mensen haar anders gaan bekijken. Ze benadrukte dat het geen misbruik is, want dat ze het zelf heeft gedaan! Ze is niet gedwongen, maar deed min of meer mee zonder dat ze dat zelf wilde. Ik vond het nogal heftig. Ik heb haar op het hart gedrukt dat ze voor mij niet veranderd is. Dat het even moet bezinken, dat ik op het moment niet zoveel wist te zeggen. Verder heb ik haar gezegd goed in de gaten te houden wat het met haar deed, dat het misschien goed was om te praten met het pastoraat van school bijvoorbeeld. Wat ik me afvraag: Wat kan ik het beste doen? Heeft zij professionele hulp nodig? Alvast bedankt voor de reactie.

Beste vragenstelster,

Het probleem is duidelijk. Ook vind ik dat je er heel gevoelvol mee om bent gegaan. Je hebt je vriendin niet afgewezen om wat ze heeft gedaan. Dat moet voor haar wel heel waardevol zijn. Mogelijk dat ze zelf goed weet dat ze gezondigd heeft en dat je haar daar dus niet meer over hoeft te spreken. Wij oordelen niet, maar het zijn wel je vrienden die je eerlijk benaderen.

Je vraagt je af of je nog meer moet doen? Hulpverlening heeft meestal meer te maken met problemen die zich al langer voordoen en waar je zelf niet meer goed uitkomt of mee om kunt gaan. Schuld tegenover God mag en moet beleden worden. Als ze meent wat ze tegen God belijdt, dan mag ze geloven dat God de zonde vergeeft. (Zie ook de 1e brief van de apostel Johannes.). En ze hoeft er verder met anderen niet over te praten, zodat die dus niet anders tegen haar hoeven aan te kijken.
En mogelijk moet ze er nog iets mee tegenover de 'dader'.Ze dicht hem geen schuld toe, maar ondertussen heeft hij gegrepen naar een verboden vrucht.

Blijf open staan voor je vriendin en zorg voor een luisterend oor.

Hartelijke groet,
J. M. Strijbis

Dit artikel is beantwoord door

J.M. Strijbis

• Geboortedatum:
  16-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven