Jaloerse schoonmoeder

Mijn aanstaande schoonmoeder is erg jaloers op mijn doen en laten. Ze loopt vanaf het begin te roepen dat wij (mijn vriend en ik) niet gelukkig zullen worden. Nu wordt hij ook vreselijk door zijn moeder nagelopen en ze wil alles weten wat hij doet bij mij thuis en waar we heen gaan (ze belt mensen op om na tegaan hoe laat wij ergens vertrekken). We hebben nu langer dan een half jaar een relatie en die staat steeds onder druk en spanning omdat zijn moeder ons steeds dwarszit en ik van geen enkele kant deug (ik ben mijzelf en spontaan eerlijk en open). Daarbij komt dat mijn vriend 29 is en totaal geen zelfstandigheid kreeg in zijn leven en nog steeds niet. Veel wordt door zijn moeder geregeld en gedaan. Mijn vraag is tot in hoever kan het ‘loslaten’ van een volwassen kind doorgaan met het dwarszitten en echte nare dingen zeggen en doen achter onze rug om? Ze is al te ver gegaan met mensen bellen en heel veel zaken meer. De situatie is nu dusdanig ernstig dat mijn vriend twee weken bij ons in huis geweest is omdat het thuis niet meer te doen was.We zijn al bij veel mensen wezen praten (ouderlingen, psychologen, huisartsen, enz.) maar we komen er niet meer uit? Ook zij kunnen niet tot haar doordringen. De vader heeft ook zaken gedaan die niet kunnen, maar de moeder is hierin het meest verantwoordelijk. Wie kan ons vertellen wat je het beste kan doen in deze situatie en hoe je hier mee om moet gaan? De relatie tussen mij en mijn vriend wordt alleen maar sterker en we willen graag trouwen in de toekomst, maar hoe moet je dan de ouders tegemoet treden en respectvol kunnen blijven omgaan met hen?
 

Beste…,

Als ik je vraag zo lees heeft je aanstaande schoonmoeder last van bezitsdwang en beheersingsdrang die buiten proporties is ten opzichte van haar zoon. En opvallend genoeg lijkt jouw vriend dat te hebben laten gebeuren. Je schrijft dat je vriend geen zelfstandigheid kreeg, maar hij lijkt die ruimte ook niet gezocht te hebben. Op die manier heeft hij de eigenschappen van zijn moeder mede in stand gehouden. Nu hij jou heeft gevonden en wel de ruimte nodig heeft, is dat maar lastig te realiseren. Moeder heeft al die jaren gelegenheid gehad om zich als een moederkloek op te stellen en alle gangen van haar volwassen zoon na te gaan en je vriend heeft het laten gebeuren. En dan verschijn jij op het toneel en verstoor je het ‘feestje’ van moeder terwijl je vriend zich waarschijnlijk tussen twee vuren voelt zitten.

Wat er volgens mij moet gebeuren? Niet proberen moeder te veranderen, want dat lukt in de meeste gevallen toch niet. Iemand moet namelijk eerst zelf inzien dat verandering noodzakelijk is, wil deze ingezet worden. Wat zo snel mogelijk wél moet gebeuren, is dat je vriend zelfstandig wordt! Als het kan zo snel mogelijk het huis uit, voor zichzelf zorgen, eigen keuzes maken en daarmee laten zien dat het een volwassen vent is en geen moederskindje. Dat is ook nodig voor jouw relatie met hem. Daarin is het nodig dat hij zelf iemand is en niet het verlengstuk van zijn moeder. Jij zoekt een man, neem ik aan en niet iemand die nog niet zelfstandig is. Sterker nog, bijbels gezien mag je ervan uitgaan dat jouw aanstaande man jou in bepaalde opzichten weet te leiden en de verantwoordelijkheid weet te nemen om het hoofd van een toekomstig gezin te zijn. Dat heeft er helemaal niets mee te maken dat hij de baas gaat spelen maar juist jou beter tot je recht laat komen.

Dus laat hem die houding maar eens een poosje gaan oefenen, alsjeblieft. Jij mag hem daarin stimuleren maar je moet niet voorop gaan lopen zodat jij de volgende vrouw wordt die hij volgt. Laat hem zelf iemand worden! Als je a.s. schoonmoeder controle eist, maak dan rustig kenbaar dat dat niet altijd kan. Als het goed is, hebben jullie niets te verbergen maar het is onzinnig dat je op deze leeftijd nog verantwoording gaat afleggen van elke stap die je zet. Ga vooral geen ruzie maken of het conflict zoeken, maar laat je vriend aan zijn ouders kenbaar maken dat hij nu zijn eigen weg wenst te gaan en dat hij dat ook graag samen met jou doet. Als zij dat niet accepteren, moet je dat bij hen laten. Dat zegt meer over hen dan over jullie. Het enige wat jullie moeten doen is op een volwassen manier jullie relatie verder vorm geven, je eigen weg zoeken, en op een volwassen manier het contact met ouders proberen te onderhouden; niet meer in afhankelijkheid. Als ouders dat toch eisen, in alle rust duidelijk maken dat dit niet meer kan. Punt. Dus niet touwtrekken en welles-niets-spelletjes spelen. Dat heeft geen zin. Laat maar aan ouders zien dat jullie volwassen zijn en zich dus ook als zodanig weten te gedragen. Dat kan hen dan langzaam maar zeker tot de overtuiging brengen dat zij los moeten laten.

Heb daarbij wel het nodige geduld. De genoemde patronen al zoveel jaren in stand gehouden dat zij niet van de ene dag op de andere verdwenen zijn. Blijf vooral rustig en in vertrouwen het goede zoeken. Je vriend moet zijn moeder niet langer de gelegenheid geven alles voor hem te regelen; hij moet, beter gezegd: MAG het zelf doen. Wat een vreugde!

En wat het roddelen achter jullie rug om betreft: van Paulus heb ik de belangrijke stelregel geleerd dat je het kwade alleen maar kunt overwinnen door het goede te doen. Als jullie betrouwbare en trouwe mensen zijn die het goede zoeken, zal ook dat kwaad langzaam maar zeker uitgeroeid worden. Heb daar vertrouwen in. Kwaad met kwaad bestrijden maakt de ellende alleen maar groter.

Er ligt dus een mooie taak voor jullie beiden! Om Paulus nog eens ter citeren: hij zou afsluiten door jullie genade en vrede te wensen. Ik volg hem graag na.

Drs. Els J. van Dijk
 

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven