Goede boodschap

Graag zou ik vanuit de Bijbel onderbouwing willen voor de leer van de uitverkiezing. Zijn er ook bijbelse personen te noemen die, net als veel hedendaagse christenen, uiterlijk netjes leven en er vanuit zichzelf alles aan proberen te doen, die God niet zou bekeren en die door de uitverkiezing uiteindelijk toch verloren gaan? In onze gemeente gaan van de 1000 leden er hooguit 50 aan het Heilig Avondmaal; dat zou betekenen dat ongeveer 5 procent van de gemeente aangaat. Ik vind het persoonlijk moeilijk te geloven dat Jezus aan het kruis zo geleden heeft voor zo’n beperkte groep mensen die er bovendien vaak ook nog niet zeker van zijn en dan weer heel erg twijfelen (sorry voor de omschrijving). Is dat eigenlijk wel bijbels? Er staat toch in Romeinen 1:11: Het geloof nu is een vaste grond der dingen die men hoopt, en een bewijs der zaken die men niet ziet? Geloven is dan toch zeker weten? Bovendien staat de oproep om je te bekeren heel vaak en heel actief (“bekeert u!”) en niet passief (LAAT u bekeren!) in de Bijbel. Vanuit de uitverkiezing moet je er zelf wel alles aan doen, maar je kunt het niet en dus moet je uiteindelijk toch maar hopen dat God je uitverkoren heeft, terwijl er ook staat: Zoekt en gij ZULT vinden. Er staat niet: Zoekt en gij zult MISSCHIEN vinden of Zoekt en SOMMIGEN zullen vinden. Wie kan mij helpen? Een andere vraag die er naar mijn idee wel mee samenhangt ( maar ik kan het natuurlijk mis hebben): waarom zijn bekeerde mensen in de rechtsere kerken vaak zo ernstig en vaak in het zwart en donkerblauw gekleed? Heeft dat ook met geloofszekerheid te maken? Als ze zeker zouden weten dat ze door God bekeerd zijn, dan is dat toch juist reden voor intense blijdschap? Zie bijvoorbeeld David (“Als zij nu den koning David zag, springende en huppelende voor het aangezicht des HEEREN...”). Ik geloof niet dat hij in zwart en donkerblauw danste. En wat te denken van Jozef in zijn veelvervige rok? Als er oorlog is en je wordt bevrijd blijf je toch ook niet verdrietig rondlopen en twijfelen of je wel echt bevrijd bent? Nee, dan zing en dans je toch ook? In de Bijbel waren er toch ook personen die dansten en zongen? Zijn er in de Bijbel ook personen wiens gesteldheid (hart, uiterlijk) net ook zo was als veel bekeerden in deze kerken? Ik doel nu niet op ogenblikken in hun leven, maar hun hele levenswandel. Evangelie betekent toch blijde boodschap? Als ik in de kerk zit heb ik met eerbied gezegd niet het idee dat het gaat om de blijde boodschap (tenminste, voor het merendeel niet!) In Mattheus staat: “Wij hebben u op de fluit gespeeld, en gij hebt niet gedanst; wij hebben u klaagliederen gezongen, en gij hebt niet geweend.” Er wordt in onze kerken heel veel geweend, maar de blijdschap is naar mijn idee heel ver te zoeken? Ik vind bovenstaande vragen best heel moeilijk en ik hoop dat iemand mij kan helpen!

Beste vraagsteller,
 
Bedankt voor je vragen. Fijn, dat je ze stelt en dat je naar antwoorden op zoek bent. Het zijn wezenlijke vragen die je stelt. Je kunt je met slechtere dingen bezighouden, zou ik willen zeggen. Heel fijn dat je hierover nadenkt. Graag wil ik een paar opmerkingen maken bij wat je naar voren brengt.
 
Het voert te ver om op deze plaats vanuit de Bijbel een onderbouwing te geven voor de reformatorische leer van de uitverkiezing. Daar zou ik veel ruimte voor nodig hebben en dat kan hier niet. Wat deze vraag betreft zou ik willen zeggen: stap naar een goede christelijke boekhandel toe en vraag om een eenvoudig boekje over dit onderwerp. Bestudeer dat rustig, zodat het voor je helder kan worden waarom de gereformeerde leer van de uitverkiezing zo van inhoud is.
 
Het tweede wat ik zou willen opmerken, is: zet uit je hoofd dat we verloren zouden gaan door de uitverkiezing. Niet één mens zal verloren gaan, omdat hij niet uitverkoren is. De Bijbel houdt ons voor dat we verloren gaan vanwege onze zonden of vanwege ons ongeloof. Kijk ook het eerste hoofdstuk van de Dordtse Leerregels er maar op na. Ik denk dat heel veel 'netjes' levende Joden in de tijd van de Bijbel toch verloren zijn gegaan. Denk bijv. aan de rijke jongeling. Waarom? Omdat ze niet wilden geloven in de Heere Jezus (=ongeloof) en in hun zonden gestorven zijn. Ook vandaag kan dat nog zo gaan. Aangrijpend om dat te overdenken...
 
Het aantal avondmaalgangers in jullie gemeente hoeft niet aan te geven dat alleen zij de HEERE kennen. Het zou ook zo kunnen zijn, dat er nog meer kinderen van de HEERE in jullie gemeente zijn, maar dat zij om allerlei redenen niet aan het avondmaal (durven) deelnemen. Ik neem aan dat er vast meer mensen in jullie gemeente zijn die de HEERE oprecht dienen.
 
Het is heel erg als het geloofsleven van Gods kinderen omgeven is met veel twijfel. Dat is niet tot eer van de HEERE en voor henzelf is dat ook heel moeilijk. De vraag is: hoe komt het dat het zo is? Wordt dit gevoed en door de prediking gestimuleerd? Of wordt er juist alles aan gedaan om verder te komen op de weg van het geestelijke leven? Ik weet wel, dat de HEERE dat moet geven, maar wij hebben de opdracht om greppels te graven voor het water van de Heilige Geest (2 Kon. 3).
 
We moeten niet vanuit de uitverkiezing aan het werk zoals jij schrijft, maar vanuit de roeping van de HEERE. Hij roept ons inderdaad op tot bekering, zonder allerlei “mitsen en maren”. Ook niet op de manier zoals jij terecht aangeeft. Maar kunnen we dat dan? Welnee, maar daarmee mogen we naar de HEERE vluchten. Met het gebed: “HEERE, U roept mij op tot bekering, maar ik weet niet hoe dat moet en ik wil het ook niet; wilt U mij tot U trekken en geven dat ik U mag leren kennen?” Snap je?
 
Dat mensen in rechtsere kerken vaak zo somber leven, is puur het volgen van een bepaalde traditie. Ik ben het helemaal met je eens dat zij de Bijbel niet aan hun kant hebben. Zeker, er kunnen momenten in het geestelijke leven zijn waarin je heel verdrietig bent. Maar de HEERE zegt Zelf (!): “Dient de HEERE met blijdschap” (Ps. 100:2). En dat geldt in het N.T. nog steeds, want Paulus bijv. schrijft: “Verblijdt u in de Heere te allen tijd; wederom zeg ik: verblijdt u” (Filp. 4:4). Er is dus iets mis als Gods kinderen altijd somber en terneergebogen door het leven gaan. Ook dat is niet tot eer van de HEERE en bepaald niet aantrekkelijk voor jonge mensen, zoals je zelf ondervindt. Als mensen in het zwart willen gaan, zal ik zelf daarop zich niets van zeggen. Als men dat zelf wil, moet men het doen. Als men zich daar maar niet op verheft en zich beter gaat voelen als anderen. Want o, arglistig is ons hart...
 
Het woord “evangelie” betekent letterlijk: goede boodschap. Maar als die boodschap tot je door gaat dringen, word je inderdaad ook echt blij. Ik hoop dat ook jij die blijdschap in je leven zult mogen leren kennen. Ik gun die je van harte!
 
Hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

152 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven