Worstelen met homofiele gevoelens

Ds. J. Noordam / 13 reacties

24-10-2009, 10:10

Vraag

Ik ben een 34-jarige man met een homofiele geaardheid, lid van de HHK. Onlangs kwam ik in contact met een jongen uit m'n eigen gemeente. Al snel bleek dat hij ook een homofiele geaardheid heeft. We mailden en mailden en inmiddels is er een zeer hechte vriendschap uit voortgekomen. We gaan regelmatig doordeweeks naar de kerk, voelen elkaar ook geestelijk goed aan, kunnen fijn met elkaar praten en we mogen telkens als we bij elkaar zijn op de knieën om de Heere te vragen of Hij ons wil bewaren voor de zonden. Zeven jaar geleden ben ik flink overspannen geweest. Dat had te maken met het feit dat ik vast liep met m'n homofiele geaardheid. Ik ben daar voor in therapie geweest en heb een gespreksgroep gevolgd en het heeft me veel geholpen. De laatste jaren, ik woon zelfstandig, heb ik me uitgeleefd op internetsites en zelfbevrediging. Echter, toen ik contact kreeg met die vriend was het direct weg, geen behoefte meer aan. Niet dat ik niet hoef te strijden of dat m'n gevoelens weg zijn, nee, maar toch heb ik daar geen begeerte meer naar. Het staat de Heere in de weg maar het zou ook een vriendschap in de weg staan. Nu echter voel ik, nadat ik contact heb gekregen met die vriend, de laatste weken veel spanning. Ik weet niet wat het is, maar het maakt me vaak radeloos. Zelfs zo dat ik voel dat ik weer terug val naar de overspannen tijd van zeven jaar geleden. Ik worstel erg met m'n gevoelens. En ben heel lang bezig geweest met: “Wilt U die gevoelens maar wegnemen, ik mag ze niet voelen, het kan niet.” En ja, als die vriend er is voel ik het ook weleens, en hij ook en daar kunnen we over praten en ook dan gaan we op de knieën. Mensen om me heen zeggen: breken, het mag niet, het kan niet, veel te gevaarlijk. M'n huisarts daarentegen en een predikant zegt juist: investeren en elkaar liefhebben als een David en Jonathan, ook al moet je je bewust zijn van de gevaren die er kunnen zijn, maar doe het alles voor het aangezicht van de Heere. Gisteren sprak ik die vriend nog even en hij zei me: jongen, jij zit maar te wroeten in jezelf, dit mag je niet voelen, dit mag je niet merken, dat mag je niet, en je beseft ook zelf wel dat je je gevoelens en zonden er niet onder krijgt omdat dat niet kan. Ik moet leren naderen tot de Heere en het zeggen: “Heere, hier ben ik, U kent me, met m'n verdriet, strijd, moeitevolle leven, m'n gevoelens, ook richting m'n vriend. En dan moet de Heere het gaan doen, en moeten we ons overgeven.” En ja, ik denk dat dat waar is. Die vriend en ik hebben een flink gesprek gehad en ons afgevraagd of het niet beter is om te stoppen met de vriendschap. Niet omdat we homofiel zijn, niet omdat we geen goede vrienden zijn, maar omdat we beiden vaak (niet altijd) last hebben van onze vleselijke begeerten naar de uitleving van onze seksualteit. Dat is niet gebeurd. Maar we hebben wel allebei die gevoelens en vinden het heel moeilijk om hier mee om te gaan. We zeiden: als we ze alrede begeren dan hebben we de zonden al gedaan. Dat is ook zo. En als we van de Heere moeten stoppen met onze vriendschap, dan doen we dat ook. Maar we zijn vrienden en kunnen elkaar ook niet zomaar aan de kant zetten, begrijpt u? Ik zei tegen hem: de homofiele gevoelens gaan niet weg, maar zouden we de Heere niet mogen vragen of Hij die begeerten weg wil nemen. Het is een moeilijke situatie. En het geeft voor ons beiden veel strijd. Wel, dit is het moeilijkste aan onze vriendschap, die overigens heel hecht is. Wij weten het eigenlijk niet zo hoe hierin te handelen en hebben de Heere gebeden of Hij het ons bekend wil maken.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Geliefde broeder in de Heere,

Allereerst ben ik je heel erg dankbaar dat je zo open je levensverhaal beschreven hebt. Dat is ook belangrijk om een beter zicht op jouw situatie te krijgen, en in je huid te kunnen kruipen, om antwoorden te zoeken op jouw wezenlijke vragen.

Dat het ontdekken van homofiele gevoelens een grote crisis in je leven heeft gebracht, waardoor je zelfs enkele jaren geleden overspannen bent geweest, kan ik mij heel goed voorstellen. Voor vele christenen die dit in hun leven ontdekken –zowel jongeren als ouderen– is dit ook een zwaar kruis. Het Woord van God, dat je lief is, wijst heel duidelijk homoseksuele omgang af. Terwijl je strijd door veel medechristenen vaak niet begrepen wordt; en aan de andere kant roept de ‘wereld’ je op velerlei manieren toe (o.a. via de media) dat je maar gewoon gehoor moet geven aan je diepste gevoelens. Je komt op deze manier in een spagaat terecht. Het is ook heel erg goed dat je mensen over je gevoelens in vertrouwen genomen hebt en bent gaan praten en vervolgens professionele hulp hebt gezocht. Uit je brief maak ik ook op dat deze therapie je goed gedaan heeft en je met Gods hulp je leven weer op de rails gekregen hebt. Gelukkig!

Na het ontmoeten van een jongere broeder in je eigen gemeente met deze zelfde strijd, geeft dat in eerste instantie een grote opluchting. Dit is ook verklaarbaar. Je hebt in hem een gesprekspartner gevonden. Iemand die jou helemaal begrijpt. Dat daardoor de drang om naar erotisch materiaal op internet op zoek te gaan weg is, is ook verklaarbaar. Dit gedrag komt voort uit een gevoel van diepe eenzaamheid. Zo’n ontmoeting met deze jongere broeder was dan ook in eerste instantie echt een bevrijding voor je. Tegelijkertijd komt naar mate de vriendschap groeit en zich verdiept de vraag hoe je  in deze nieuwe situaties met je homofiele gevoelens omgaat levensgroot en ook heel concreet naar boven. Zelfs in nog sterkere mate als daarvoor, toen je deze jongen nog niet kende. Ook dat is heel goed te begrijpen en zelfs logisch! Daarom begrijp ik ook heel goed dat dit een levensgrote worsteling voor jou en je vriend is, zelfs zo dat je weer bang bent terug te vallen in overspannenheid. Daarom is het ook belangrijk dat je weer professionele hulp zoekt. Of anders kan de gespreksgroep waarover je schrijft, en waar je zoveel geleerd hebt, jou ook weer heel erg helpen en steunen in deze ontstane situatie.

Toch wil ik jou graag via Refoweb enkele handreikingen doen. Ook al besef ik dat het op afstand is en het hier helaas niet om een wederkerig gesprek gaat.

Allereerste vraag die ik je wil stellen is: hoe kijk je tegen je eigen homoseksuele gevoelens aan? Heb je je anders-zijn voor Gods aangezicht kunnen aanvaarden óf associeer je je zó-zijn gelijk met zonden. De diepste vraag is: hoe zie je je zelf voor God: als een ‘vervloekte’ of mag je bij al je strijd en aanvechting vanwege je gerichtheid toch door God aanvaard weten? Om het met Luther te zeggen: een zondaar, maar toch (door het bloed van Christus!) een gerechtvaardigde! Dit is van fundamenteel belang in jouw geestelijke strijd, juist ook om op de juiste manier met je homofiele gevoelens om te gaan.

De tweede vraag die ik aan je wil stellen is: hoe zou je je gevoelens naar deze jongere vriend willen duiden: is dat verliefdheid, genegenheid of lotsverbondenheid? Of moet je het toch puur als begeerte omschrijven, die zich ook los van de persoon zou voordoen? Ik denk dat het wel belangrijk is dat je dat voor je zelf helder krijgt, juist om een goed antwoord te kunnen geven op de vraag hoe je nu verder met jullie vriendschap zou moeten omgaan.

Omdat ik moet afgaan op wat je schrijft en dit geen e-mailwisseling is waarin we op elkaar kunnen reageren, kan ik slechts wat algemene opmerkingen maken. Belangrijk is dat je voor je zelf helder krijgt, waar je nu in deze vriendschap tegen aanloopt, waar het je gevoelens betreft. Ik ga zeer zeker niet roepen dat je met deze vriend zou moeten breken. Wel moet je samen helder hebben wat jullie nu wezenlijk verbindt en elkaar steeds weer doet opzoeken: de geloofsverbondenheid of de lotsverbondenheid, of zelfs meer… Maar ook hoe verhouden die geloofsverbondenheid en de lotsverbondenheid zich tot elkaar. Wees daarin eerlijk en open ook naar elkaar. En waar liggen dan precies de verzoekingen? Om te voorkomen dat de vriendschap tussen jou en de Heere komt in te staan, is dat belangrijk om daar heel eerlijk in te zijn, naar God, naar deze jongere vriend en naar jezelf toe.

Verder is het, denk ik, heel belangrijk dat je al je sociale contacten benut. Je schrijft uitsluitend over de vriendschap van deze jongeman die met dezelfde gevoelens worstelt. Dat is in het kader van je vraag goed te begrijpen. Maar juist in dit verband is het ook belangrijk hoe jouw andere relaties eruit zien. Anders gezegd: voorkom dat je je alleen op hem richt en uitsluitend op hem gefocust bent. Laat het geen ‘exclusieve’ vriendschap zijn, maar investeer bewust ook in andere bestaande en nieuwe vriendschappen, waaronder ook getrouwde vrienden en vriendinnen, waardoor deze vriendschap niet je hele leven gaat beheersen. Uit je verhaal begrijp ik dat je ook wel met anderen over je gevoelens praat. Dat is alleen maar een goede zaak. Belangrijk is te werken aan een netwerk, van echt goede vrienden en vriendinnen, die je in je geestelijk strijd kunnen steunen. Waar je ook welkom bent als je het moeilijk hebt.

Het zou mij een lief ding waard zijn als juist in christelijke gemeenten, waar men homoseksuele relaties op grond van de Bijbel afwijst, netwerken ontstaan van gemeenteleden die hun hart en hun huis opstellen voor broeders en zusters die worstelen met hun homofiele gevoelens. Om hen een thuis te bieden. Naar mijn stellige overtuiging ligt hier een taak juist voor de ambtsdragers, met een warm pastoraal hart voor gemeenteleden in nood. Maar niet alleen zij, ook ‘gewone’ gemeenteleden kunnen in dit opzicht veel voor hun geloofsgenoten betekenen. Ik hoop ook werkelijk dat anderen die mijn antwoord op deze vraag lezen dit willen oppakken binnen hun eigen gemeente. Geef dit signaal rustig door aan de eigen predikant. Juist hij zou in dit verband een heel belangrijke rol kunnen spelen.

Tenslotte wil ik de vragensteller het dringende advies geven om een filter op zijn internetaansluiting te laten aanbrengen. Er zijn goede, ook christelijke, providers die je dat kunnen leveren. Eerlijk gezegd denk ik toch dat erotisch materiaal je eerder zullen prikkelen en tot zondige gedachten zullen verleiden, dan een goede en een open vriendschap, waarbij jullie samen kunnen bidden en jullie gezamenlijke strijd en worsteling bij de Heere kunnen neerleggen.

Ik hoop van harte dat  je iets met mijn reactie kunt, ook al besef ik dat het een antwoord op enige afstand is. Ik wens en bid je van harte Gods genade en leiding toe in jouw leven. Ook de andere jongere broeder, die ongetwijfeld ook dit antwoord onder ogen krijgt, wens en bid ik graag hetzelfde toe! Van harte Gods zegen over jullie levensweg coram Deo, voor Gods aangezicht!

Met een hartelijke broedergroet, in Christus verbonden!

Ds. J. Noordam, Drachten
 

Ds. J. Noordam

Ds. J. Noordam

  • Geboortedatum:
    11-09-1956
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    -
  • Status:
    Inactief
  • Bijzonderheden:
    Emeritus

Tags in dit artikel:

geaardheid
13 reacties
Pompelmoen
24-10-2009 / 13:52
Lieve jongeman,

Allereerst: net als alle andere mensen, ongeacht hun seksuele geaardheid, ben jij een uniek kind van God!!! Vergeet dat nooit.

Jouw aangrijpende verhaal roept een prachtig lied in mij op: 'Take o take me as I am', gericht aan God.
in het NL:
"Neem mij aan zoals ik ben
Zuiver uit wie ik zal zijn
Druk Uw Zegel in mijn ziel
En Leef in mij"

Als je het (schitterende!) lied ook wilt horen, plak dan onderstaande link in je adresbalk (en zet je luidsprekers aan;) ) http://www.giamusic.com/mp3s/5285.mp3

Heel veel sterkte toegewenst, en alle zegen van een God die ons mensen geschapen heeft zoals wij zijn, zoals Hij het goed vond,


Pompelmoen
meboy
24-10-2009 / 14:15
Ziehier een schoolvoorbeeld van hoe we met onze wijze raad en therapieën van alle kanten iemand totaal verscheurd en berooid achter kunnen laten. Wanhopig op zoek naar een antwoord wat de doorslag kan geven.

Het maakt me intens intens verdrietig!

Kerel ik wou dat ik je het antwoord zou kunnen geven. maar ik timmer met mijn viruele handen op mijn virtuele mond en hoop dat je sterk wordt en je eigen beslissing neemt vanuit de kracht van de Geest.
Con
26-10-2009 / 09:12
Pompelmoen, dit is geen evangelisch forum, maar een gereformeerd forum. Dat iedereen een 'uniek kind van God' is, is een dwaling. Je bent pas een kind van God als Hij je ontdekt aan je zonden, als je Hem hebt leren kennen als je Borg en Zaligmaker. Als Hij in je is gaan werken. Kortom: als je bekeerd bent.

Vragensteller, sterkte met je worsteling.
Pompelmoen
26-10-2009 / 20:06
@Con
Om jouw reactie even te herformuleren: je bedoelt dat jij de problemen van de vragensteller anders ziet. Wat jou betreft is het een 'dwaling' om te denken dat iedereen een kind van God is. Vervolgens licht je toe hoe je bij dat standpunt komt.
Als ik er zo tegen aankijk, is er ruimte voor een dialoog. Sterker nog: dan krijg ik het idee dat er iemand kennelijk een andere visie heeft. Dat leest een stuk prettiger dan jouw eigen bewoordingen inclusief blinde veroordeling. Als je je op die manier verwoordt, blijft de associatie met Farizeeën mij hinderlijk in de weg staan bij het lezen van jouw antwoord.

Misschien een handig om te weten voor toekomstige reacties?
Con
26-10-2009 / 22:32
Sorry, pompelmoen. Discussie over sommige punten is gewoonweg niet mogelijk.
De Bijbel is duidelijk, en ik graag ook.

Als ik je niet op je dwaling zou wijzen, zou ik geen oprecht christen zijn.
Pompelmoen
27-10-2009 / 23:15
... Wat vervelend genoeg mijn associaties met Farizeeën nog steeds niet wegneemt
meboy
28-10-2009 / 13:19
De eerste associatie die al die vragen met antwoorden over homoseksualiteit bij mij oproepen is een bak met wormen, uit alle macht tracht men de wormen die er uit willen kruipen terug te dringen. Homo-zijn als symptoom. Antwoorden als symptoombestrijding.

Ik was altijd groot tegenstander van die vragenrubriek, de antwoorden over homoseksualiteit maakten me woest. Nu denk ik; God wat een zegen... Eindelijk kunnen we het resultaat zien van de hamerslag; kan niet, mag niet, moet niet...

De wanhoopskreet die ik uit alle vragen destilleer is: hélp! ik wordt op mezelf teruggeworpen. Hoe meer ik vecht des te meer verlies ik, des te minder houd ik over. Terwijl de belofte dat ik er iets mee zou winnen geen gestalte krijgt.

Van een interne strijd wordt een externe strijd gemaakt: bréken met dat wat interne strijd oproept. Het gevecht moet gesust en stilgehouden worden. Niet zichtbaar, onder controle.

Het gevolg is dat het gevecht zich in de haarvaten voortzet. Er is altijd een miniemer strijdtoneel waarop homoseksualiteit bevochten dient te worden. Met het afbreken van strijdtonelen verliest het zijn zichtbaarheid en wekt het m.i. slechts de schijn van controle.

En af en toe zie je dan een vlam uit de pan; Help! ik ga kapot! Help! Ik vergrijp me aan jongens! Help! ik ruk me te pletter m.b.v. porno. Help! ik stond op de cruisebaan. Het antwoord is dan: wees eerlijk (?) en zoek handen die uit alle macht het deksel weer op de pan kunnen drukken om het vuur te doven. Hoe groter de druk hoe meer kracht er nodig is. Totdat niet het deksel, maar de pan het begeeft... een ieder die zijn hand aan het deksel heeft geslagen heeft dan bloed aan zijn handen!
corrinne
28-10-2009 / 13:23
@pompelmoen,

ik zie hier op refoweb dat er vaak negatief wordt ingegaan op de woorden van 'Con', ik vind dit jammer. Con heeft een eigen mening en verwoord die naar mijn mening duidelijk op dit forum, vervolgens worden altijd haar/zijn woorden in twijfel getrokken. Misschien komt het ook wel doordat ik Con wel gelijk geef, als ze noemt dat niet iedereen een kind van God is...

succes in het accepteren/respecteren van andere meningen....
Pompelmoen
28-10-2009 / 14:26
@Corinne,

Zoals ik in mijn eerdere antwoord aangaf heb ik er absoluut geen moeite mee als mensen er een andere mening op na houden. Verschillende perspectieven kunnen wat mij betreft juist leiden tot een interessante en welkome dialoog! Ik vind dat ik ook absoluut niet de wijsheid in pacht heb.
Maar op het moment dat een gezichtspunt blindelings wordt weggezet, zoals Con meer dan eens deed met (onder andere mijn) meningen, krijg ik nu eenmaal Farizeeën-associaties. Dat is dus geheel en al een kwestie van hoe je je in de discussie opstelt, en dat is ook waar ik Con op aanspreek.
eduard1
28-10-2009 / 19:02
Mijn ervaring is dat het hebben van een eigen mening hier zeker wel geaccepteerd / gerespecteerd wordt. Maar als de onderbouwing ontbreekt, onbijbels is, of (deels) onjuist is, dan krijg je commentaar, en dat is alleszins begrijpelijk.
henkie
28-10-2009 / 21:42
Jouw hele probleem draait om het feit dat jij het heel anders ziet, Meboy. Aan medeleven of een welgemeend pastoraal advies ontbreekt het niet in de antwoorden dus dat kan het probleem niet zijn. Laten we de discussies op het forum nou niet hier overdoen. Aan tegenstrijdige reacties heeft een vraagsteller helemaal niets. Dat is zeker niet de bedoeling van deze rubriek.
meboy
28-10-2009 / 22:58
@ Henkie

Je hebt gelijk; ik wil de discussie hier ook niet over doen. Ik twijfel ook niet aan het welgemeende pastorale advies, integendeel. In zekere zin ben ik nog blij met het antwoord ook. Het is afgewogen, zalvend & liefdevol.

Maar ontneem me alsjeblieft niet de kans te reageren op de antwoorden. Je ziet in mijn eerste post dat ik de hand op mijn probeer te leggen om die jongens en meiden niet in verwarring te brengen. Ik wil geen zieltjes winnen ten koste van refoweb en zijn pastors; daar heb ik geen enkel belang bij.

Maar één ding moet je goed onthouden: hier spreekt wel een ervaringsexpert die de reactie van de pastor doorleefd heeft. Die om zich heen ziet wat het doet. Die niet vanuit een theorethisch concept denkt met bijbehorende verwachtingen. Ik heb gezien en zie het dagelijks wat het doet met jongens en meiden die hier een strohalm proberen te pakken.

Ik lees elke vraag over dit onderwerp; en het ráákt me Henkie. Tot het diepst van mijn ziel. En de homo's die uit die spiraal van wanhoop zijn gekropen hebben één grote gemeenschappenlijke deler; ze zijn door schade en schande wijs geworden. Dát wil ik laten zien. Naast het feit dat ik wil laten doorschemeren dat er voor deze jongens en meisjes een groep homo's en lesbiënnes staat die door dik en dun voor ze door het vuur willen gaan uit volle zorghebbende en begrijpende liefde; ontneem me die kans niet...



Jouw vragenstellers hebben ook recht op die kennis
verwonderd
29-10-2009 / 13:55
Beste vragensteller,

Als ik dit topic bekijk weet ik niet wat mij meer pijn doet, de vraag die je stelt, of de discussie die zich vervolgens onder jouw vraag afspeelt. Waar jij een (terechte) prangende vraag neerleg, wordt er een heel andere discussie gevoerd...

Voor een groot deel ben ik het helemaal met de dominee eens. Het is waardevol dat er zich contacten ontwikkelen met mensen waarmee je over deze problematiek kunt praten! Uit ervaring kan ik je vertellen dat ik nu pas langzaam wat richting aan mijn leven durf te gaan geven. Voor mij was het heel belangrijk om ook contact te hebben met christenlijke homo's, die je laten zien dat jij niet de enige bent met deze vragen/moeilijkheden/dilemma's!

Volgens mij is er geen 'juist' antwoord te geven op je vraag. Heel veel hangt namelijk af van hoe je de Bijbel leest, hoe je hem interpreteert. In veel kerken is het duidelijk hoe er over dit antwoord wordt gedacht, voor de wereld ook, maar wij zitten er precies tussenin! Waar horen wij nu? De wereld kijkt je aan omdat je er niet voor uit durft te komen, de kerken kijken je aan als je er wél voor uit durft te komen... En de gevoelens zijn vaak al helemaal niet te plaatsen. Als liefde goed is, waarom dan deze liefde niet?

Ik hoop dat je, mét God! de stappen in je leven zult kunnen maken.... Het enige wat ik je toe kan wensen is heel veel sterkte en wijsheid en ook wijze en lieve mensen om je heen om je door dit doolhof heen te helpen!

Heel veel liefs van een verwonderde bisexuele vrouw

Terug in de tijd

Wij kerken vaak 's zondags in een andere gemeente van ons kerkverband, omdat we in het weekend vaak op een camping daar verblijven. Een week voordat er in die gemeente avondmaal gehouden zou worden, h...
8 reacties
24-10-2011
Ik heb een vraag die ik met een bepaalde schroom stel, maar ik durf er niet zo goed met anderen over te praten omdat ik er me er voor schaam. Het haar op je benen mag je scheren, maar hoe zit dat met ...
Geen reacties
24-10-2005
Wat is de zegen van God die we aan het eind van een kerkdienst krijgen? Wat doe je als je iemand zegent? Mag je iets of iemand zegenen?
Geen reacties
24-10-2004
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering