Fantaseren op een verkeerde manier

Ik schaam me. Ik heb nooit naar jongens omgekeken. Maar nu ik verkering heb gehad doe ik niks anders als naar jongens kijken en fantaseren op een verkeerde manier. Van buiten lijk ik zo'n degelijk refomeisje. Maar vanbinnen... Ik vergelijk mezelf met een “witgepleisterd graf”, van buiten ziet het er nog wel netjes uit, maar aan de binnenkant... Zijn er meer meisjes die het hier moeilijk mee hebben gekregen na een verkering die uit is gegaan? Wat is een goede manier om hier mee om te gaan?

Degelijk refomeisje,

Je verkering is uit. Dat is verdrietig, of misschien wel een opluchting. In ieder geval heb je het er moeilijk mee. Nou, dáár is niks mis mee, hoor! Dáár hoef je je niet voor te schamen. Geef je gevoelens de ruimte: je mág verdrietig, teleurgesteld of wellicht zelfs boos zijn. Je had verwachtingen die op niets zijn uitgelopen, en dat is niet niks!
 
Focus je niet op je ‘binnenkant’, maar probeer op een reële manier naar jezelf te kijken: je hebt gewoon verdriet! En dat is iets anders dan jezelf van allerhande zonden, zondige gedachten, te beschuldigen! Voor zonden is vergeving mogelijk wanneer je ze belijdt voor God en je je ervan bekeert. Voor het omgaan met verdriet/teleurstelling is tijd nodig. Én bemoediging-in-het-geloof, waar je in gebed om mag vragen!

Wat is de reden van het einde van je relatie? Analyseer dat eens rustig voor jezelf: schrijf het desnoods op. Dat geeft waarschijnlijk al zoveel lucht dat je weer ‘normaal’ leert kijken naar jongens-om-je-heen.
 
Het goede toegewenst,
Marijke Rots