Zwanger van onkerkelijke vriend

Ik ben een voor het oog lief, leuk, aardig en net refomeisje(18). Maar wat niemand weet is dat ik een relatie heb met een onkerkelijke jongen (25). Het is bijna te erg om te zeggen, maar ik ben zwanger. Niemand weet het nog en ikzelf weet het ook pas sinds vandaag... Wat moet ik toch doen?! Voor God ben ik met deze jongen getrouwd. Moet ik dan nu met hem trouwen? Ik hou onnoemelijk veel van hem en praat wel met hem over God en de Bijbel, maar hij gelooft dat er niets meer dan 'iets hogers' is. Van deze relatie wist niemand omdat ik wist dat niemand het zou accepteren en ik wilde mijn ouders er dan ook geen zorgen over laten hebben. Ik belijd dat het niet goed was, ten eerste om een relatie met hem te beginnen, ten tweede om hier niets over te zeggen en ten derde om gemeenschap met hem te hebben. Nu is het te laat, er groeit een kindje van ons samen, en er is geen weg meer terug. Wat moet ik, wat moeten we toch doen?

Lief meisje,

Ik heb er eens een nachtje over geslapen. Jij ook als je dit leest. Of je goed geslapen hebt weet ik niet. In ieder geval heb je genoeg om over na te denken.

Om te beginnen: je stelt deze vraag aan het Refoweb. Realiseer je je dat mijn antwoord op de site komt te staan en –hoewel anoniem- je ‘geheim’ op deze manier openbaar wordt?

Oké, daar gaan we. In punten. 1. je hebt kortgeleden gehoord dat je zwanger bent. Dat is het gevolg van gemeenschap die je hebt gehad met je vriend. 2. De vriendschap wilde je geheim houden. Omdat je denkt dat die niet geaccepteerd wordt, met name door je ouders. 3. Dát die vriendschap misschien geen goedkeuring krijgt van je ouders heeft te maken met zijn niet-kerkelijk zijn. 4. Je conclusie: nu is het te laat. 5. Een dan zeg je: ik belijd dat een en ander niet goed was.

Goed, begin dáár! Op je knieën. Vraag God om Zijn hulp en bijstand, om wijsheid. Hij heeft immers beloofd, dat bij oprecht berouw over zonden er vergeving is in Jezus Christus, nietwaar. Die zonde is in eerste instantie níét het feit dat je in verwachting bent, noch het hebben van een onkerkelijke vriend. Het is begonnen met te verzwíjgen dat je verliefd bent geworden. Je probeert je vriend dan wel te vertellen over God en de Bijbel, maar dat is niet zo succesvol (als ik het even zo mag zeggen) dat je met hem voor de dag wilt/durft/kunt komen. Nu je gedrag zichtbare gevolgen gaat hebben in de zwangerschap moet je de feiten onder ogen zien.

Het is immers naast bidden óók werken! Niet gemakkelijk, dat hoor je mij niet zeggen. Maar alles wat wij doen heeft z’n consequenties: je kunt je verantwoordelijkheid niet van je afschuiven. Zéker niet als het nog zichtbaar wordt ook straks! Dus: vertellen dat je een vriend hebt. Vertellen dat je van hem een kindje verwacht. Eerst aan de vader van je kindje, voor zover hij het nog niet weet. Daarna aan de aanstaande opa(s) en oma(s). Doe het samen, indien dat mogelijk is.

Nog iets: bezin je over de vraag of je de zwangerschap wilt uitdragen en je baby geboren wilt laten worden. Begrijp me goed, ík bepleit geen abortus. Ik vraag je wél om goed na te denken. We leven in een maatschappij waar je ongetwijfeld met mensen in aanraking komt (misschien in de medische wereld) die je een abortus aan zullen (willen) praten! Het kan zelfs zijn, dat er druk op je wordt uitgeoefend. Maar hoe het ook gaat, je leven heeft een wending genomen waar je niet onderuit kunt. Welke beslissing je ook neemt. In de openbaarheid of in het ‘geniep’. Besef, dat een stiekeme’ abortus (nu nog niemand het weet) niets oplost: ook als je dat zou willen draag je je levenlang de wetenschap van die daad met je mee (ik heb geen idee of je dit overweegt, maar kan niet om de waarschuwing heen).
 
De zwangerschap maakt misschien een –voorlopig- einde aan je opleiding. Zit je nog op school of heb je al een baan? Woon je al zelfstandig, of nog thuis? Geen weg meer terug, nee, maar wél een weg vooruit. Ánders dan je gewild had, anders dan jullie wellicht samen gewild hadden.

Je wilde je ouders geen verdriet doen door verkering met een onkerkelijke jongen: wat had je met die verkering voor? Geheim blijven houden is toch sowieso geen oplossing? En het ging het daarbij ten diepste niet om jezélf in plaats van ‘het sparen’ van je ouders? Ik hoop voor je, dat je lieve meelevende en vergevingsgezinde ouders hebt die je in alles zullen steunen. Zij gaan straks opa en oma worden (eerste kleinkindje?)!

Daadwerkelijk met de vader van je kindje trouwen? Dat is misschien een logische stap in jouw gedachtegang: in de zijne ook? Vóórdat een eventuele trouwdag in zicht is ben je al een heleboel stappen verder, laat dat “moeten trouwen” maar even los. Ga eerst praten met hem, met je ouders, met anderen... laat het nieuws ook even rustig bezinken: over één nacht ijs gaan is nooit goed!

Bij alles: je verwacht een uniek mensenkindje, dat is iets geweldigs!

Een tip: heb je wel eens van de VBOK gehoord? Ook hen kun je bellen om advies: zij geven daadwerkelijke steun, meer dan ik via dit antwoord kan doen! Ik hoop, dat ik je een eindje op weg heb geholpen. Schrijf nog maar eens!

Gods zegen toegewenst, voor jullie alledrie,
Marijke Rots

Ps. Hulplijn VBOK: 0900-2021088
 

Naschrift Redactie: De reactie van de VBOK is hier te vinden.

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven