Vraag
Ik heb het nogal moeilijk met het volgende. Ik heb nu al bijna vier jaar verkering. Helaas zijn we al een paar jaar terug te ver gegaan op seksueel gebied. Toen vond ik dat niet zo erg. Ik dacht: We houden toch van elkaar en we gaan toch trouwen. Maar nu begin ik steeds meer gewetenswroeging te krijgen. Vooral omdat ik ook op godsdienstig vlak erg serieus ben geworden. Eigenlijk wil ik het niet meer. En dat heb ik ook samen met mijn vriend besproken. Hij was het daar niet mee eens maar accepteerde het wel.
Alleen wisten we niet meer onze nieuwe grenzen vast te stellen. Hierdoor is het na drie maanden weer verkeerd gegaan. Ik vind het zo moeilijk om er mee te stoppen. Ook vooral omdat we het al zo lang gedaan hebben. Ik heb het idee dat we niet meer zonder kunnen. Ik kan nu alleen uitkijken naar onze bruiloft die over acht maanden zal plaatsvinden. Hoe kan ik mijn vriend ervan overtuigen dat we verkeerd bezig zijn (hij zegt dat het niet in de Tien Geboden staat)? En hoe kan ik ervoor zorgen dat we niet weer te ver gaan? Maar hoe kan ik er ook voor zorgen dat we zo niet uit elkaar groeien? Ik zou zo graag willen dat mij vriend het snapte!
Antwoord
Je begrijpt dat ik het best wel moeilijk vind om zo -op een afstand- een antwoord te geven. Het volgende zou ik je willen aanreiken.
-Het is positief dat je bent in gaan zien dat het niet goed is dat jullie te ver zijn gegaan voor de huwelijkssluiting. Daardoor heb je er steeds meer problemen mee gekregen en wil je dit eigenlijk niet meer.
-Je vriend is het daar niet mee eens. Want het staat niet in de Tien Geboden. Maar er staat natuurlijk wel meer in de Bijbel dan de Tien Geboden. Denk aan Boaz, die geen gemeenschap heeft met Ruth voordat het huwelijk “in de poort” gesloten is, terwijl hij daar echt wel eerder de gelegenheid toe had. Denk ook aan Maria en Jozef. Jozef bekende Maria niet, totdat Maria haar eerstgeboren zoon gebaard had (Matth.1:25). En hij was nota bene al ondertrouwd met Maria en dat is meer dan dat tegenwoordig een stel verloofd is. Helemaal aan het begin van de Bijbel staat bij de instelling van het huwelijk: “Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten en zij vrouw aankleven; en zij zullen tot één vlees zijn”. Dat is de orde: verlaten, aankleven en tot één vlees zijn. En dat ‘verlaten’ van de ouders is er pas op de trouwdag. In Israël werd er dan een groot feest gevierd. En pas op dat moment was er de eerste gemeenschap. Zie bijvoorbeeld de geschiedenis van Jacob met Rachel en Lea (Gen. 29).
-Het is belangrijk dat je met je vriend hier toch over praat. Het blijkt immers anders te zijn, dan dat hij dacht. De Heere blijkt ook te maken te hebben met hoe je met elkaar omgaat voor het huwelijk.
-Je geeft aan dat je vriend jouw standpunt wel accepteert. Probeer daarop voort te borduren. Het is positief dat hij zoveel respect heeft voor jouw mening. Maar om je te onthouden is meer nodig. Daarvoor moet hij er ook innerlijk van overtuigd zijn dat het niet goed is wat jullie gedaan hebben.
-Belangrijk is dat jullie de Heere betrekken in deze dingen. Bidden jullie samen? Bij de Heere kun je terecht. Met alle zonden! De Heere is gaarne vergevend voor allen die Hem aanroepen (Psalm 86). Bij de Heere is ook kracht te vinden om tegen de zonde te strijden. ’t Zou een zegen zijn als jullie samen de Heere nodig kregen. Dan groei je echt niet uit elkaar. Want al heb je dan geen gemeenschap met elkaar, dan kun je misschien achteraf zeggen: we zijn geestelijk meer dan ooit naar elkaar toe gegroeid. En dat is juist zo belangrijk in de verkeringstijd.
-Tenslotte: Over acht maanden hopen jullie te trouwen. Juist dan als je beseft dat je zo gauw tot het verkeerde geneigd bent en je daar samen tegen hebt leren strijden, zal het zo’n bijzonder moment zijn wanneer je voor het aangezicht van de heilige God mag komen om daar Zijn zegen te ontvangen.
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
