Extreme huilbuien

drs. E.J. (Els) van Dijk / 3 reacties

26-08-2009, 18:08

Vraag

Mag ik gelijk met de deur in huis vallen? Ik begrijp mezelf helemaal niet meer. De laatste maanden herken ik mezelf niet meer terug. Ik heb veel last van extreme huilbuien die regelmatig terugkomen. De reden waarom dat zo is blijft me eigenlijk onduidelijk. Dit jaar ben ik afgestudeerd en sinds wat maanden ben ik werkzaam in de verslavingspsychiatrie. Ik ben 19 jaar en voel me eigenlijk een complete nietsnut. Wie ben ik om mensen te begeleiden? Ik heb het daar eigenlijk ook niet naar mijn zin. Het rare is dat ik me zo’n vijf maanden geleden wel gelukkig voelde. Ik had een mooie stage waar ik het bijzonder goed naar mijn zin had. De baan die ik nu heb is daarmee niet te vergelijken. In mijn huidige functie vallen de vloeken overmatig van a-z over de vloer en de manier waarop mensen met elkaar omgaan (ook collegae) staat haaks tegenover mijn waarden en normen. Daarnaast ben ik een nieuwe studie gestart (deeltijd) wat veel van me vergt. Toch is het altijd mijn droom geweest die studie te doen. Verder heb ik sinds bijna drie maanden een vriend. Zijn dit teveel veranderingen voor me in één keer? De huilbuien zijn echt bizar veel en dat is niet het enige. Ik heb de laatste tijd erg veel last van hoofdpijnen en slapeloze nachten. Ik kom uit een vrij groot gezin (denk aan meer dan tien kinderen) en op twee na is iedereen al getrouwd. Heb nog weinig contact met ze. Ieder gaat zo zijn eigen weg en ook ik heb weinig tijd om ze te bezoeken. Ik hunker nog vaak zat naar de harmonieuze sfeer van vroeger. Nu voel ik me zo vaak alleen en eenzaam. Het is allemaal wat warrig getypt, maar zo voel ik me ook op het moment. Ik hoop echt dat iemand met me mee zal denken, want zo gaat het echt niet langer. Alvast mijn hartelijke dank!


Antwoord

Beste…,

Er zijn zoals je het beschrijft nogal wat veranderingen in je leven gaande en dat doet nu eenmaal iets met je. Vooral ook als er veranderingen bij zijn die wat minder positief zijn. Wat dat betreft is je werk volgens mij de meest belastende factor. Inhoudelijk lijkt het op dit moment nog niet zo bij je te passen en daarnaast is de sfeer zodanig dat jij er niet jezelf kunt zijn. Probeer je eens in te denken: wat zou er met je gebeuren als je zo mogen stoppen met dit werk? Zou dat een enorme opluchting voor je betekenen? Als dat zo is, moet je het denk ik echt serieus overwegen. Soms moet een mens eerst zelf verder rijpen om aan bepaalde taken in het leven toe te zijn. ‘k Heb de indruk dat jij zelf nog best wat persoonlijke vorming en toerusting kunt gebruiken waardoor je evenwichtig in het leven kunt staan. De huilbuien duiden er ook op dat je niet helemaal in balans bent. Op zich is dat niet zo vreemd op jouw leeftijd hoor! Veel van je leeftijdgenoten worstelen hier mee, hebben last van stemmingswisselingen en zitten af en toe nog wat in de knoop met zichzelf en weten niet altijd wat zij met het leven aan moeten.

Eerder heb ik ook gesproken met mensen die studenten opleiden voor beroepen in de hulpverlening, zoals in de psychiatrie. Een aantal van hen beweert dat je bijvoorbeeld als 19-jarige er nog lang niet altijd aan toe bent om dergelijke zware beroepen uit te oefenen. Eigenlijk zou een vormingsjaar verplicht moeten zijn voor mensen die dergelijk werk doen. Is dat ook niet iets voor jou? Iets van een cursus of opleiding die vooral vormend is voor jouzelf? Er is zoveel dat zich voordoet in jouw leven en dat je een plaats moet geven. Dat kost tijd en het kan daarbij heel wenselijk zijn dat een of meerder deskundigen daarin een klankbord voor je kunnen zijn.

Als ik reclame mocht maken zou ik je ook een concreet advies geven voor een instelling waar je de ruimte kunt vinden om jezelf te worden. Maar dat doe ik nu maar niet.

Ik wens je wijsheid om de juiste beslissingen te nemen. Als 19-jarige hoef je je niet verplicht te voelen al te gaan werken. Er zijn ook nog andere mogelijkheden om je te vormen voor de levensopgave die op je wacht.

Drs. Els J. van Dijk

Lees meer artikelen over:

psychologie
Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

  • Geboortedatum:
    28-01-1956
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Veenendaal
  • Status:
    Actief
208 artikelen
drs. E.J. (Els) van Dijk

Bijzonderheden:

Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.

Bekijk ook:

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
3 reacties
Annah
26-08-2009 / 17:34
O o wat een herkenbaar verhaal. Ik heb dit nog niet eerder gedaan, maar als je er behoefte aan hebt, mag je me gerust mailen, altijd. Misschien kan ik je wat van dienst zijn. Mijn mailadres is 123mirjam@gmail.com

Hartelijke groetjes en veel sterkte hoor
julieta
27-08-2009 / 17:42
Annah: Als je geen spam wilt, zou ik m'n mailadres weghalen van een openbare site. Zoekmachines hebben je mailadres binnen een paar seconden gevonden. Spammers maken hier handig gebruik van!
Annah
27-08-2009 / 19:47
@ Julieta: dat weet ik, daarom is dit niet mijn 'gewone' mailadres maar een extra. Dus vind ik het geen probleem om het op een site te plaatsen.
Maar bedankt je opmerkzaamheid! groetjes

Terug in de tijd

Als je dingen moeilijk vindt in het leven -bijvoorbeeld voor jezelf opkomen, of goed voor jezelf zorgen, grenzen aangeven, jezelf waarderen- is het dan genoeg om tegen Jezus te zeggen: dit zijn mijn z...
2 reacties
26-08-2014
Wat is het verschil tussen een gevoelig iemand en depressieve mensen?
Geen reacties
26-08-2006
Ik heb iemand ontmoet die geen christen is. Hij is echt een toffe gast en als ik niet overtuigd christen was, zou ik zeker al een relatie met hem hebben. Ik weet nu echt niet wat ik moet doen! Hij zel...
5 reacties
26-08-2013
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering