God de schuld van onbekeerdheid (2)

Ik ben van mening dat ds. Vreugdenhil de oorzaak en gevolg-relatie niet goed ziet bij het artikel 'God de schuld van onbekeerdheid'. Als ik niet gelovig ben is het niet de bedoeling dat ik me daarbij neerleg! Maar dat wil niet zeggen dat ik vast op de feiten vooruit moet gaan lopen en belijdenis moet afleggen van iets dat ik niet heb. Hetzelfde geldt voor de verantwoordelijkheid overnemen van je ouders (als je dat al doet bij belijdenis, je ouders blijven immers verantwoordelijk krachtens doopbelofte je te onderwijzen in de voorzeide leer. Dat houdt niet op bij het doen van belijdenis van hun kind, maar pas bij hun dood. Als ds. Vreugdenhil het alleen in kerkelijk opzicht bedoelt is dit een kwestie van niet goed geregeld zijn... Bovendien neem ik aan dat je een dooplid van 30 bijvoorbeeld niet via zijn ouders aanspreekt op zijn gedrag) van: oké nu ben ik volwassen, ik moet m’n verantwoordelijkheid op me nemen dan moet ik maar voor in de kerk gaan staan liegen. De drang die dus wordt uitgeoefend (voor zoverre dat het geval zou zijn) om belijdenis te doen is dus verkeerd. Je pakt dan het gevolg aan en niet de oorzaak, wat leidt tot een totaal verkeerd resultaat. Wel moet je drang uitoefenen om niet rustig voort te leven in de zonde, maar aansporen tot het zoeken van de Weg des Levens. En daar heb je geen studie van de JBGG voor nodig.

We praten  gewoon langs elkaar heen. Ik houd overeind wat ik had geschreven. Je wilt de oorzaak aangepakt zien. Goed, ik zal het je zeggen: de oorzaak is puur ongeloof! Dat is de reden waarom je geen belijdenis kunt doen. Niemand verplicht je om voorin de kerk te gaan staan liegen. We moeten niet liegen, maar oprecht zijn. Doe nu eerst je huiswerk maar eens voordat je verder tegenspreekt.

Hartelijke groet,
ds. C. G. Vreugdenhil