Het niet afleggen van belijdenis

Waarom wordt het niet afleggen van belijdenis gezien als een belijdenis? Immers als je je als dooplid bij de kerk ingeschreven laat staan en naar de kerk gaat, geef je daarmee uiting aan je historiële geloof. Het enige waar je belijdenis van doet is dat je geen deel hebt aan het zaligmakende geloof dus (m.i.) en dat is ook de reden waarom je eigenlijk geen belijdenis kunt doen! Waarom wordt er dan binnen bijvoorbeeld de Ger. Gem. dan zo naar gestaan om desondanks het moeten belijden dat je dit zaligmakende geloof niet deelachtig bent, toch belijdenis af te leggen?

Als je nu niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk volwassen geworden bent; je regelt al je zaken, je hebt je eigen bankpas, enz., enz. Hoe kun je dan nog langer onder de verantwoordelijkheid van je ouders blijven in godsdienstig opzicht? Hoe kun je jezelf er nu bij neerleggen dat je niet echt in Christus gelooft en behouden bent? God vraagt om ons hart en als je dat niet aan Hem geeft is dat toch een belijdenis dat je dat niet wilt doen! Daar kun je toch niet rustig mee verder leven! Daarom is het goed om aangespoord te worden om belijdenis te doen. Wees er maar mee bezig en rust niet voor je echt de verantwoordelijkheid van je ouders kunt overnemen en “ja” kunt zeggen tegen de Heere en Zijn dienst. Lees de Mivo-schets eens van de JBGG over “Belijdenis doen”. Sterkte met je huiswerk.

Ds. C. G. Vreugdenhil