Aan ds. H. Paul. Ik hoorde een preek van u en daarin zei u dat er zo'n volheid i...

Aan ds. H. Paul. Ik hoorde een preek van u en daarin zei u dat er zo'n volheid is en zoveel genadegaven (ik weet het niet meer precies). Hierover wil ik graag een vraag stellen. Toen ik die preek hoorde dacht ik: moeten we dan het hele kleine minder achten? Het eenvoudige kinderlijke geloof? Bijvoorbeeld: Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp? Ik hoorde de preek en kon daar niet bij. Dat was zo groot en veel te hoog gegrepen voor me. Ik dacht: hoe kom ik daar? Tegelijk dacht ik: wat bedoeld Paulus dan met die volheid en waardeert hij dan dat hele kleine kinderlijke geloof als minderwaardig? Hoe moet ik dit zien? Ik denk dat er veel blindheid is. Wat u ook noemde geloof ik als oorzaak. Maar dit heeft ook weer met de prediking te maken dan, want het geloof is ook uit het gehoor. Als het in de preek alleen over beginnend geloof gaat, en niet over die volheid die Paulus kende, hoe moet je dit dan leren? Begrijpt u wat ik bedoel?

Beste vraagstel(ster)ler,
 
Paulus kende veel van de Heere Jezus Christus. Toch verlangt hij nog meer van Hem te mogen kennen (Fil. 3 vers 10). Dat komt men in het geloofsleven dus nooit te boven. Als het goed is, is dat ook al het verlangen van het beginnend geloofsleven. Daar kunnen we toch pas van spreken als iets gezien en gekend wordt van de heerlijkheid en de onmisbaarheid van de Heere Jezus?

Ik zou niet graag iemand gerust stellen buiten de kennis van Hem. Droefheid over de zonde en het haten van de zonde behoren wel als levensverschijnselen genoemd te worden. Maar daar kan en mag ik niemand in gerust stellen. Er kan zoveel zijn wat er op lijkt, maar toch niet van de Heere is. Om de noodzaak en de profijtelijkheid van de geloofskennis van de Heere Jezus te benadrukken, wijs ik daar, met alle gebrek, in de prediking op. Dan wordt de gemeente op een vast fundament gebouwd. En zondaren zijn zo welkom bij Hem.
 
Laten we niet denken buiten de kennis van Christus een bekeerd mens te zijn. Hij kan wel eens lang laten wachten voor Hij die kennis schenkt. Maar Hij geeft er geen rust buiten. Daarom blijft dat toch het gebed bij ieder, die Hem nodig krijgt. En dat verhoort Hij op Zijn tijd en wijze.

Houd maar aan.

Hartelijke groeten,
Ds. H. Paul