Wat is de plaats van een christen in deze maatschappij? Afzijdige houding of bev...

Wat is de plaats van een christen in deze maatschappij? Afzijdige houding of bevriend worden met andersdenkenden?

Op deze vraag wordt zeer uiteenlopend gereageerd door christenen, afhankelijk van hun (kerkelijke) achtergrond. In mijn beantwoording maak ik een zeker onderscheid tussen orthodoxe (zeg maar “rechtzinnig in de leer”) en hetero-doxe (wat leer betreft vrijere) kerkgemeenschappen. Bij de orthodoxe kerkgemeenschappen kun je weer onderscheiden tussen streng-orthodox en meer open-orthodox. Deze onderscheidingen zijn wat globaal en doen dus geen recht aan concrete situaties en gemeenten, maar kunnen enigszins helpen hierbij.

Binnen streng-orthodoxe kerken staat men veelal min of meer negatief tegenover de huidige samenleving. Er is een zekere mate van wereldmijding en een strikte scheiding tussen de gelovigen en de (boze) wereld. Vriendschappen met niet-gelovigen zal men daarom doorgaans afkeuren. Men kiest voor meer afstand ten opzichte van ongelovigen en voor een stuk isolement van de eigen gemeenschap ten opzichte van de wereld. Andere kerkgemeenschappen zijn wat dat betreft meer open naar de wereld toe. Daarin zie je voornamelijk twee manieren of houdingen. In de eerste plaats kerken die de leer aanpassen aan de gedachten en ideeën die in de samenleving leven. Dat zie je bij de grote hetero-doxe kerken, kerken met een stuk vrijblijvendheid als het gaat om de leer. In de tweede plaats zijn er ook kerken die juist wel een sterke en duidelijke eigen identiteit hebben door een heldere bijbelse leer of door het bewaren van de ware leer. Deze kerken zijn dus meer orthodox en hebben de stellige overtuiging, dat het de roeping van de kerk is om aan de wereld, de mensen die zonder God leven, de boodschap van het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen. Deze houding en opvatting tref je meer aan bij evangelische kerken of bij meer eigentijds-gereformeerde kerken.

Het belangrijkst is daarbij uiteraard: wat zegt de Bijbel hierover? Je zou kunnen zeggen (naast heel veel meer wat er vanuit de Bijbel over te zeggen zou zijn): de Bijbel beveelt ons twee houdingen aan. De houding volgens Gen. 3:15 en de houding volgens Joh. 3:16. In de eerste tekst zegt God, dat Hij vijandschap maakt tussen vrouwezaad en slangezaad, dus tussen de kinderen van God en de mensen die de duivel volgen. Hier wordt dus een tegenstelling gemaakt tussen gelovigen en ongelovigen. De tweede tekst spreekt juist over Gods liefde voor de wereld. Zijn liefde voor de in zonde gevallen wereld is zo groot, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft!

De eerste tekst laat vijandschap zien, dus afstand, tegenstelling. De tweede juist het zoeken van de wereld in liefde. Het gaat om dezelfde wereld, dezelfde volgelingen van de duivel, dezelfde ongelovigen.

Iets dergelijks zie je ook in Jer. 29:7, waar Gods profeet het volk Israël in ballingschap moet voorhouden, dat ze moeten bidden voor de stad waarin ze in ballingschap verkeren en dat ze het goede voor haar moeten zoeken. Ze moeten zich inzetten voor haar bloei. Maar in een ander Bijbelgedeelte, Openb. 18:4, horen we een stem uit de hemel roepen: “Ga weg uit die stad, mijn volk, zodat je geen deel hebt aan haar zonden en ontkomt aan de plagen die haar zullen treffen”! Dus juist weer afstand en scheiding. Aan de ene kant afstand, aan de andere kant juist toenadering, contact.

Hoe kan dat? Het punt zit hierin, dat de Bijbel ons laat zien: je moet niet omgaan met mensen die grove zonden doen, maar tegelijk kun je geen afstand nemen van alle zondaars, want “dan zou u de wereld moeten verlaten” (1 Kor. 5:10). We zijn dus ín de wereld, niet ván de wereld. We moeten de zonde haten maar de zondaar liefhebben. Zoals ook Jezus zelf liet zien toen Hij met tollenaars en hoeren aan tafel ging (Matt. 9).

Intussen betekent dit wel, dat je zorgt dat je goede vrienden kiest. Wat zijn goede vrienden? Zijn dat altijd vrienden die ook bij de kerk horen? Helaas kun je niet altijd zeggen dat kerkelijke vrienden ook goede vrienden zijn. Soms kun je ongelovige vrienden hebben die integer en oprecht zijn en meer voor je betekenen dan slechte vrienden in de kerk, die je misschien op het verkeerde pad brengen. En het kan natuurlijk ook andersom: slechte vrienden buiten de kerk, die je verleiden tot zonde, en goede die echt in God geloven en Christus willen volgen. Goede vriendschap is iets waarvoor je bewust en eerlijk voor God keuzes moet maken.

Vervolgens moeten we zeggen, dat vriendschap uiteraard niet gelijk staat aan verkering. Bij verkering gaat het om een meer intieme of liefdesrelatie, waarbij het doel is dat je er samen achter komt of je verder wilt met elkaar in het leven. Dan gaat het om een nog serieuzere keus, waar je niet lichtvaardig mee om moet gaan. Want als je uiteindelijk iemand voor je leven kiest, dan zal die wel één met jou moeten zijn in hetzelfde geloof. In een huwelijk moet je echt samen in alles één zijn. Daarom zegt Paulus in 2 Kor. 6:14, dat je geen “ongelijk span” moet vormen met ongelovigen. Denk daarbij aan het beeld van het ploegen met twee ossen: zijn ze ongelijk en trekken ze ongelijk, dan kan de boer geen rechte voren trekken op de akker. In een meer eigentijds beeld: dan lopen de rails niet parallel en ontspoort de trein.

Samenvattend kun je dus zeggen, dat vriendschap met ongelovigen prima is, zolang jij je altijd bewust blijft van jouw band met God en dat je Christus wilt volgen. Doe daarin geen concessies, ga niet mee in verkeerde keuzes, zeg duidelijk en op tijd waar je grenzen liggen, zodat je je Heere niet verloochent en je oordeelsvermogen niet gaat verzwakken. Dan kun je met een gerust hart God danken voor goede vrienden en Hem bidden om hun bekering tot het geloof in Jezus Christus.

Ds. K. van den Geest

Dit artikel is beantwoord door

Ds. K. van den Geest

• Geboortedatum:
  12-10-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Nederlandse Gereformeerde Kerken
• Woon/standplaats:
  Deventer
• Status:
  Actief

123 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven