(...) De vraagsteller moet zoveel zo veel zelf onderzoeken en moet bidden, etc. ...

Aan ds. Kleiberg. Ik ben niet de vraagsteller, maar ik las wel uw laatste antwoord. Ik dacht toen ik dat las: hoe zal de vraagsteller moed scheppen uit uw antwoord? De vraagsteller moet zoveel zo veel zelf onderzoeken en moet bidden, etc. Dan denk ik: waarom wordt de vraagsteller niet regelrecht heen gewezen naar Hem die zegt: komt tot Mij die vermoeid en belast zijt? Ik zou me heel erg ontmoedigd voelen als ik zón antwoord kreeg, want dat is nu juist mijn probleem. En ik ben al zo moe en als ik dan ook nog zoveel ZELF moet doen: nl. onderzoeken, lezen, bidden... En zelf besluiten en opmaken daarna of het waar is in me, daarin kan toch nooit zekerheid gevonden worden? Hieruit kan toch nooit iemand concluderen: ja het is waar in mij? Want wie durft te zeggen dat het waar is in zichzelf? Hoe moet ik ooit komen bij een punt (waar ik al jaren naar zoek) dat ik rust vind en kan besluiten met een vaste grond: het is waar in mij? En als ik dit al bereik is het morgen alweer onzeker. Daarom vond ik na jaren strijd rust in de Zekerheid die buiten mij ligt, dat Hij waar is. Dat is toch ook waarin Luther rust vond na jaren zwoegen? Ik las bij Bavinck: de zekerheid ligt niet in het genadewerk in ons, maar buiten ons in de genadige God.

Ide eerste plaats denk ik dat u of mijn antwoord niet goed gelezen hebt of door een verkeerde bril gelezen hebt. U schrijft: “dat in u nooit de zekerheid gevonden wordt, maar buiten u in Hem, Die de Waarheid is.” Als u mijn antwoord goed leest dan zeg ik ook niet anders dan dat het gelukkig alleen in Hem ligt.

U schrijft: “En ik ben al zo moe en als ik dan ook nog zoveel ZELF moet doen: nl. onderzoeken, lezen, bidden...Daarom  vond ik na jaren strijd rust in de Zekerheid...” Daarbij zou dan de vraagsteller de vraag kunnen stellen: nu zou ik graag willen weten hoe u dat vond. Met de armen over elkaar??? Kan hij dan uit zo’n opmerking moed scheppen? De apostel zegt: Daarom, broeders, benaarstigt u te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen. Hoe gebeurt dat? Door bidden en smeken.

U schrijft: “Daarom vond ik na jaren strijd rust in de Zekerheid die buiten mij ligt, dat Hij waar is.” De apostel geeft aan, dat juist als de zekerheid gekend mag worden, het leven een strijd geworden is. Dus niet ophoudt, maar juist begint. En dan kan ik met de apostel het zeggen: “Maar ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet mijns gemoeds, en mij gevangenneemt onder de wet der zonde, die in mijn leden is. Maar van het einde ook is: Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geëindigd, ik heb het geloof behouden.”

En dat is en blijft mijn boodschap ook aan de vraagsteller. En dan ben ik er van overtuigd dat ik hiermee in de Bijbelse lijn sta, waar de zekerheid enkel in ligt en dan ook gekend wordt. Dan kan ik volmondig door Gods genade vraag en antwoord 21 van de Heid. Cat. beamen en uitroepen: niet alleen voor anderen, maar ook voor mij!!!!

Ds. N. P. J. Kleiberg