Angstig voor de wederkomst van de Heere Jezus

Al een hele tijd zit ik met het volgende probleem. Ik denk veel na over de wederkomst van de Heere Jezus op de aarde. Soms wel elke dag. Bijvoorbeeld als het onweert of als er veel natuurrampen zijn of bij andere gebeurtenissen, belangrijk of minder belangrijk. De twijfel slaat dan altijd toe. Hoe zal het dan zijn? Het lijkt me vreselijk eng. Zal mijn geloof dan wel echt blijken te zijn? Is Jezus wel echt voor mij gestorven?

Er zijn momenten dat ik het dan echt niet meer zie zitten. Niks interesseert me meer. Zelfs niet dat ik al vijf maanden zwanger ben. Dan denk ik, hoe voed ik mijn kind op als ikzelf vaak zo angstig ben? Ik snap dan niet dat andere mensen hier niet over nadenken. Tenminste, dat lijkt dan op dat moment zo voor mij. Ik denk er misschien teveel over na. Het is in ieder geval niet makkelijk leven zo. Als ik bid, dan heb ik wel weer even rust of als het zondag is. Maar de angst komt toch vaak weer terug. Wat kan ik hiermee?

Ik merk dat de vragensteller bezet is met een voortdurende angst bij de gedachte aan de wederkomst. Waar komt die angst vandaan? Het zou kunnen zijn dat deze angst te maken heeft met de opvoeding. Het lijkt zelfs wat op een fobie, omdat er een soort hopeloos gevoel mee gepaard gaat en "niks interesseert me meer." Dit is niet gezond. Psychisch is er iets niet in evenwicht. Misschien is een gesprek met een hulpverlener een goed begin om anders met deze dingen om te gaan.

"Ja maar", zeg je, "is het dan niet belangrijk dat je weten mag gered te zijn door het bloed van Christus, zodat je die grote angst niet meer ervaart"? Ik antwoord: de geloofswetenschap om te weten dat je gered bent is uitermate belangrijk. Maar dat is het altijd. Ook als het niet onweert en als je niet leest over natuurrampen. Je kunt er namelijk morgen niet meer zijn, want ons leven is volgens de Bijbel "een handbreed" gesteld. De angst is een soort obsessie, die spanning oplevert bij angstwekkende natuurverschijnselen. Dat je bij de gedachte aan de wederkomst van Christus jezelf afvraagt: is mijn geloof wel echt? en: is Jezus wel echt voor mij gestorven? is niet verkeerd. Dat zijn echter vragen, die je jezelf voortdurend moet stellen, totdat je voor jezelf meer zekerheid hebt over het geborgen zijn in Christus voor de tijd en de eeuwigheid.

Uit de formulering van de vraag blijkt ook dat het gebed en de woordverkondiging een zekere mate van rust geeft. Ik ben heel blij dat je dit ook eerlijk schrijft. Dat betekent immers dat je die weg moet inslaan om echt rust te krijgen met betrekking tot die meest fundamentele vragen over het geloof en de zekerheid van je behoudenis. Natuurlijk is de ene mens vanuit zijn of haar natuurlijke aard meer of minder bang aangelegd. Het feit dat je in verwachting bent kan ook wat psychische labiliteit tot gevolg hebben. Maar dwars door alles heen is er maar één manier om echt tot rust te komen en niet zo snel uit het lood geslagen te zijn als je hoort over natuurrampen en je denkt aan de wederkomst, en dat is: het geloof in de Heere Jezus als de Zaligmaker voor al je zonden. In Matth. 11:28 en 29 nodigt Hij zo vriendelijk: Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven, enz.

Onweer of niet, wederkomst of nog niet, je moet toch bereid zijn om voor God te verschijnen. Het kan juist de methode van God zijn om je daar nadrukkelijk bij te bepalen d.m.v. de genoemde angst voor het oordeel. En dan kan ik als prediker van het heilig Evangelie met alle liefde en nadruk zeggen: je hoeft niet bang te zijn. Wel als je ziet op jezelf en dat je zo zondig en schuldig als je bent niet voor God kunt bestaan, maar niet als je ziet op de gewilligheid van Christus om zondaren zalig te maken.

Als ik mijn antwoord op de gestelde vraag heel kort moet formuleren, dan denk ik aan het antwoord van Paulus aan de stokbewaarder, die bevend en sidderend van angst na die aardbeving vraagt: wat moet ik doen? De apostel antwoordt in die nacht vol nood en consternatie: gelooft in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis. Gered door het bloed van het Lam. Als je iets van de toepassing ervaren mag van het dierbaar bloed van Christus, ben je niet bang voor de wederkomst, maar dan zie je er soms zelfs naar uit. Dan wordt het de blijdste dag in je leven als je hoort roepen: Ziet de Bruidegom komt, gaat uit Hem tegemoet.

Ds. C. G. Vreugdenhil