Weinig preken over Heilige Geest

Waarom lees ik in de Bijbel zoveel zaken over de Heilige Geest die ik nooit in een preek hoor? Is dat als reactie op de pinksterbeweging?

Ik kan, denk ik, wel een beetje invullen wat je bedoelen zult: Waarschijnlijk denk je aan gaven van de Geest als profetie, tongentaal; gebedsgenezing misschien ook. Als je dat verwoordt als “zoveel waarover ik niets hoor”, zou ik daar het volgende over willen zeggen: Allereerst is dat toch slechts een onderdeel van wat de Bijbel over de Heilige Geest zegt. Je kunt wat de Bijbel over de Heilige Geest zegt onderverdelen in: het werk van de Heilige Geest  (overtuigen van zonde, leiden tot en bewaren bij Christus, het schrijven van de wet in zondaarsharten); de gave van de Heilige Geest (de Geest Zelf als gave, dan denk ik aan verzegeling, inwoning en eersteling); de vrucht van de Heilige Geest (liefde, blijdschap, zachtmoedigheid, enz.); de gaven van de Heilige Geest (waaronder leiding geven, gave om te vermanen of te troosten, en wat ik er eerder van noemde). Ik hoop dat er in de gemeente waar je meeleeft dan toch best veel over de Heilige Geest gepreekt wordt en ik verwacht eerlijk gezegd dat dat ook wel zo zijn zal. Het lijkt er ook op dat de gaven vooral daar en dan zijn opgetreden als het evangelie voor het eerst ergens kwam. Overigens, ga je naar een gemeente waar je veel over de gaven hoort, dan ontbreken waarschijnlijk weer andere aspecten, dus ook daar kun je dezelfde vraag dan stellen.

Maar goed, waarom dan niet (zoveel) over de gaven? Enerzijds zal dat inderdaad reactie zijn op de Pinksterbeweging. En dan kun je te krampachtig worden of iets doodzwijgen. Anderzijds speelt ook mee dat:

1. Er over die gaven best wel heel wat te vragen valt hoe dat bedoeld wordt. Was tongentaal bedoeld als getuigenis naar het Joodse volk toe dat het evangelie ook naar de heidenen was gegaan? (zoals prof. dr. Maris zegt). Was de gave van gezondmaking met name gegeven aan de apostelen en de oudsten, die Jezus Zelf nog hadden meegemaakt? (zoals prof. dr. Van Bruggen en onlangs nog kand. A. Teeuw zeggen). In 1 Korinthe 12 gaat Paulus in op wat er in die gemeente aanwezig was en geeft hij vooral aan dat daarin orde moet zijn, dat het nut voor anderen centraal moet staan, en dat profetie (uitleg van het Woord) de hoogste gave is. En dat alles onder de koepel van de liefde (1 Korinthe 13). In andere brieven doet Paulus niet zozeer een oproep om te staan naar en te verlangen naar tongentaal/genezingen, o.i.d. Hij bidt wel bijv. in Efeze 3 om kracht, om liefde, om kennis van de liefde van Christus en om heiligheid, enz.

2. De gaven leiden de aandacht makkelijk af van het werk van Christus. Dat is het hart van het evangelie en dat is onbetwistbaar, komt in elke brief naar voren. Daarom lijkt het me volledig Bijbels om dat centraal te stellen in de prediking. We zien genoeg/teveel ongelukken ermee gebeuren als de aandacht voor de gaven de aandacht voor het kruis, voor vergeving, verzoening en heiliging verdringt. In de prediking moet het gaan over wat onbetwistbaar, vast en zeker is en voor alle tijden geldend tot zaligheid.

3. 1 Korinthe 14:1 geeft duidelijk aan welke gave het hoogste is, nl: het profeteren. De uitleg van het Woord Gods dus. Die sticht de gemeente en geeft verstaanbaar onderwijs. Verderop in het hoofdstuk zet Paulus de gaven die er in Corinthe blijkbaar waren op hun (ondergeschikte) plaats.  

Onderzoek naar en over de gaven van de Geest is goed om te doen, lees dan wel boeken van beide kanten, en bewaar het primaat van werk, gave en vrucht van de Geest.

Ds. D. Breure

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. Breure

• Geboortedatum:
  30-08-1962
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Kockengen
• Status:
  Actief

57 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven