(...) Maar als ik hem zie zitten, spelen mijn gevoelens voor hem weer op waar ik...

Ik heb nu bijna anderhalf jaar verkering. Wij kregen verkering in het laatste jaar van de middelbare school. Ik had toen al een aantal jaren goede vriendschap met hem doordat ik bij hem in de klas zat. Hij was wat ouder voor zijn leeftijd en mede daardoor altijd iemand waar ik goed mee kon praten. In deze jaren was ik ook regelmatig verliefd op een andere jongen uit mijn eigen woonplaats. Hem kende ik al van de basisschool. Ik sprak hem vrijwel nooit maar hield hem altijd in de gaten. Dit was (evenals de verliefdheid van mijn tegenwoordige vriend) altijd bij vlagen. Over het algemeen vond ik hem veel stoerder en hoopte daarom dat het ooit nog eens wat zou worden. In het examenjaar kreeg ik opeens toch weer veel contact met mijn huidige vriend en heb ik met hem verkering gekregen. Mijn vriend is erg ‘serieus’ en daardoor ben ik erg gevormd en de laatste tijd ook veel met het geloof bezig. We kunnen hier samen erg goed over praten. Ook weet mijn vriend heel zeker dat hij mij van God gekregen heeft. We hebben een goede relatie en ik weet zeker dat God het zo heeft bestuurd dat wij verkering hebben gekregen en ik hou zoveel van mijn vriend dat ik hem nooit meer zou kunnen laten gaan. Het probleem is dat ik ook ergens diep in mijn hart wat blijf voelen voor die andere jongen. Ik spreek en zie hem niet zo vaak, maar in de kerk houd ik hem toch in de gaten. Hij is niet vaak meer in de kerk en heeft een ‘verkeerde vriendengroep’. Ik spreek hem af en toe maar nooit lang of over bijzondere dingen, maar toch voel ik me daarna heel vrolijk. Net of ik iets ‘bereikt’ heb bij hem. Ik heb jarenlang een dagboek over die ander bijgehouden, waardoor ik heel bewust met hem bezig ben geweest. Ook spreek ik regelmatig zijn moeder waar ik ook altijd gezellig mee kan kletsen (ik heb haar jaren als a.s. schoonmoeder gezien en het is moeilijk om dit beeld uit mijn gedachten te krijgen). Ik heb pas weer over deze jongen gedroomd dat hij mij kuste. Ik probeer tegen mijn gevoelens voor hem te vechten. Ik bid telkens of dat hij een vriendin mag krijgen. Iemand waar hij goed mee kan praten (want hij heeft thuis wel wat ‘problemen’) een vriendin die hem uit zijn verkeerde vriendengroep haalt en ik bid dat hij God ook mag leren kennen. Ook bid ik vaak of de Heere hem in de kerk wil houden. Maar als ik hem zie zitten, spelen mijn gevoelens voor hem weer op waar ik het dan weer moeilijk mee heb. Ik heb al meerdere keren op het punt gestaan om mijn verkering uit te maken omdat ik mij schuldig voel tegenover mijn vriend. Ik hoor bij hem en het voelt alsof ik vreemdga. Ik ben niet eerlijk tegenover hem. Daarom wil ik vechten tegen mijn gevoelens. Ik heb het aan God beleden en Hem hierbij om hulp gevraagd. Toch blijven mijn gevoelens voor die ander.

Nu mijn vragen over dit alles. Is het normaal dat ik deze jongen in de gaten blijf houden omdat ik dit al jaren heb gedaan? Zullen mijn gevoelens voor deze jongen verminderen op den duur? En denkt u dat dit beter zal gaan als hij zelf een vriendin heeft? Heeft u tips om mijn gevoelens voor die ander te verminderen? Moet ik hem gaan ontlopen of kan ik beter de waarheid onder ogen zien en alles nuchter proberen te bekijken? Moet ik mijn vriend over dit alles vertellen? En heeft u dan tips hiervoor (ik kan me namelijk voorstellen dat hij zich enorm bedrogen voelt door mij en dit alles niet begrijpt). Moet ik mijn verkering uitmaken als mijn gevoelens voor die ander niet over gaan? En moet dit nu gelijk? Of kan ik beter een ‘proeftijd’ instellen? Of kan het zijn dat dit iets is waar ik mee moet leren leven? Paulus had toch ook een “doorn in het vlees” die de Heere niet bij hem weg wilden halen? Ik hoop dat u mij kunt helpen, ik hoop dat u het middel mag zijn waardoor God mij kenbaar maakt wat ik moet doen. Bij voorbaat hartelijk dank.

Eerlijk gezegd heb ik een beetje het gevoel dat je je op de een of andere manier verantwoordelijk voelt voor hem dat hij maar niet het verkeerde pad op zal geen. Haast meer de zorgen die een moeder heeft t.o.v. haar zoon. En natuurlijk is het zo dat wanneer je zelf verkering hebt je andere jongens ook best wel aardig mag vinden en je er zelfs zorgen over kunt en mag maken. Maar je moet wel beseffen dat wanneer en met wie je verkering hebt dit ook te maken heeft met het maken van een keuze. De testcase in zo’n situatie is: “Wie van beiden zou je aan je sterfbed willen hebben? Of een andere testcase: “Wie van beiden zie je als de vader van je kinderen?” Ik vind wel dat je zo niet door kunt gaan. Dat je echt voor jezelf een duidelijke keuze moet maken. D.w.z of je kiest voor je huidige vriend òf je maakt het uit. 

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven