Gesloten raken naar vriendin

Ik kom er achter dat ik gesloten raak naar een bepaalde vriendin toe. Ik durf niet meer te praten over heel persoonlijke dingen, zoals geloof(sbeleving) en andere zaken die je normaal gesproken met vrienden bespreekt. Ik ben erover na gaan denken en denk dat ik weet waardoor het komt. Ik praat er niet over, omdat ik bang ben voor onbegrip. Ook houd ik er absoluut niet van dat mensen medelijden met mij hebben. Ergens wil ik ook geen verdrietige emoties tonen en kap ik gesprekken af die dat te weeg zouden kunnen brengen. Ik vind het heel vervelend dat het zo gaat. Ik zie telkens weer uit naar een ontmoeting, we kunnen de hele avond wel met elkaar praten, maar ik geef niets persoonlijks van mezelf bloot. Ergens wil ik het erg graag, maar op zo'n moment mis ik de moed om erover te beginnen. Ik ben bang dat zo'n vriendschap na verloop van tijd geen stand kan blijven houden. Heeft u tips hoe ik hier aan kan werken? Ik vind het zelf juist zo belangrijk om open te zijn.

Beste…,

Laat ik maar met de deur in huis vallen: waarom mag jij geen zwakheid kennen en tonen? Want dat is eigenlijk de kern van je verhaal als ik dat goed lees. Je vindt openheid en vriendschap heel belangrijk, maar laten zien wat je verdrietig en hulpeloos maakt, dat wil je niet en dat lukt je niet. Ik zeg hebt met opzet zo: je wilt het niet en het lukt je niet. Nee, natuurlijk niet. Als je niet wilt dat mensen je klein en zwak zien omdat ze je daardoor misschien niet begrijpen, ben jijzelf degene die de rem erop gooit.

Hoe doe je dat met de dingen die je enorm blij maken? Grote kans dat je daar opener in bent, aangezien je dat in jouw ogen minder kwetsbaar maakt; misschien juist wel sterker. En hoe doe je dat dan naar de Heere God toe? Mag en kan  je wel kwetsbaar voor Hem zijn, of moet je je dan ook groot houden? Waarom dan?

Weet je? Het mooie van een vriendschap is, is dat je elkaar kent en begrijpt in alle opzichten. De vrolijke en mooie kanten van het bestaan, maar ook de moeilijke en de donkere. Bij een goede vriendschap hoef je soms helemaal niets te zeggen omdat je in één oogopslag al heel veel ziet. Maar een contact dat blijft steken op het ‘koetjes-en-kalfjes-niveau’ zal nooit uitgroeien tot een hechte vriendschap. In een echte vriendschap kun je met elkaar lachen, maar ook huilen. En zelfs als er onbegrip is over wat de ander dwarszit of moeilijk vindt of verdrietig over is, dan nog staat de ander daar wel open voor. Ja natuurlijk! Echte vrienden geven om elkaar. Je wilt gewoon wéten wat de ander bezig houdt en waar hij/zij verdrietig over is, boos om wordt, zich over verheugt, enz.

In vriendschap zit een wederzijdsheid: er is van twee kanten openheid over de diversiteit aan emoties en ervaringen die je bezig houden. Als dat niet het geval is, zal het een oppervlakkig contact blijven of zal het zelfs vanzelf over gaan. Als jij wilt investeren in je vriendschap, kan ik je drie tips geven:

1. Ga heel goed bij jezelf na waarom jij zo gesloten bent over je eigen kwetsbaarheid. Wat is dat? Valse schaamte? Arrogantie? De onzinnige gedachte dat je altijd sterk moet zijn? Let dan eens op de Heere Jezus. Op meerdere plaatsen in de Bijbel komen we een huilende Jezus tegen en Hij schaamt zich daar niet voor. Iedereen mag zien dat Hij huilt om de dood, de zonde, Zijn eigen pijn. En we lezen het nog steeds: "Mijn ziel is bedroefd, tot stervens toe." Als je weet wat jouw achterliggende idee van je geslotenheid is, zal je daar makkelijker afscheid van kunnen nemen. Oftewel: bewustwording is noodzakelijk.

2. Als je het desondanks heel moeilijk vindt om iets mondeling te verwoorden, schrijf het dan op en laat het je vriendin lezen. Zeg dat je heel graag met haar over iets belangrijks voor jou wilt praten, dat je het wat moeilijk vindt om dat direct tegen haar te zeggen en dat je het haar daarom eerst laat lezen om er vervolgens met elkaar over te praten.

3. Zeg nadrukkelijk tegen je vriendin dat zij moet doorvragen bij jou en dat zij zich niet tevreden moet stellen met oppervlakkige antwoorden. Maar dan moet jij het natuurlijk ook bij jouw vrienden doen; ook daarin moet er wederzijdsheid zijn, anders komt je vriendin in een soort hulpverlenersrol ten opzichte van jou te staan en dat is natuurlijk absoluut niet de bedoeling.

Wat vooral ook erg belangrijk is, is dat jullie uitspreken waarom je vrienden wilt zijn, wat je daarvoor over hebt en hoe je daarin wil investeren. Vriendschappen worden gekenmerkt door de lach en de traan.

Een bekend gedichtje zegt er dit over:

Je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aankomt
voor je bidt en voor je vecht
pas als je iemand hebt
die met je lacht
en met je grient
dan pas kun je zeggen
ik heb een vriend.

Ik hoop zó dat jij zo iemand voor anderen kunt zijn. Want, dat is mijn vast overtuiging, een vriendschap ontstaat en houdt stand door eerst zelf een vriend te zijn! Geniet daarvan!

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven