Vraag
Ik luisterde zondagavond naar preek over de dood van de Heere Jezus. Toen de preek uit was voelde ik verdriet, want dat profiel wat er geschilderd werd in de preek -hoe het is als de Kracht van Zijn dood in je woont- daarin voelde ik allemaal onvoldoendes. Tegelijk vond ik het zo rijk om te horen dat de grond voor het vrij zijn ligt in de dood van de Heere en niet in het geloof, of onze bevinding. Dit bemoedigde mij. Ook bemoedigde mij het dat “die Man zal niet voleinden tot Hij Zijn werk zal voleindigd hebben.” Want mijn zalig worden is van a-z Zijn werk. Dat is dan mijn bemoediging, omdat ik niet kan bereiken wat ik hoor.
Toen geschetst werd wat een mens voelt en kent die Zijn kracht in Zich heeft, toen voelde ik een onvoldoende. Ik voelde verdriet. Hoe kom ik ooit tot het gevoel en de beleving van die vrijheid. Ook bij Luther lees en las ik die dag precies hetzelfde als wat er gepreekt werd. Die vrijheid, die ligt in het kleinste geloof, want dat verenigt mij als zondaar met Hem en daardoor ben ik vrij. Maar als ik dan hoor wat de mens die Zijn Kracht in zijn hart heeft vertoont, dan raak ik zo moedeloos en ook verdrietig. Moedeloos omdat ik denk, dan is het niet waar in mijn hart. En verdrietig omdat ik zo lauw ben voor Hem. Kunt u me verder helpen?
Antwoord
Het is voor mij na het lezen van je vraag niet echt duidelijk of ik je verder kan helpen bij je probleem. Ik zal een poging wagen in de hoop dat ik je vraag goed heb begrepen. Als ik het goed zie voel je een geweldig spanningsveld tussen aan de ene kant: de, wat we dan maar even noemen, objectieve waarheid van de Schriften dat Christus het offer van Zijn leven heeft gegeven om zondaren zalig te maken. Dat is de waarheid die naar ons toe komt vanuit het Woord van God en de verkondiging daarvan. Het verzoenend sterven van Jezus Christus. En aan de andere kant de vraag hoe je die objectieve Bijbelse waarheid leert kennen als een persoonlijke beleving van verlossing en bevrijding. Een waarheid dus die werkelijkheid is in je eigen hart en leven. Een paar dingen wil ik hierover opmerken.
Welke plaats heeft bij jou het gevoel? Als ik je vraag lees krijg ik de indruk dat het gevoel, de persoonlijke beleving of zo je wilt de bevinding een heel hoge plek krijgt. En als ik het goed zie zijn dat vrijwel alleen gevoelens van gemis en van tekortschieten. Het lastige in je vraag vind ik dat je wel zegt dat de grond voor onze verlossing en bevrijding niet ligt in de bevinding, maar in het offer van Christus zelf maar het wordt mij niet duidelijk wat je met die wetenschap doet. Ik zou je de volgende dingen onder ogen willen brengen in de hoop dat je daar verder mee komt.
1. Geloof wekt gevoel, maar gevoel wekt geen geloof. Draai dat niet om! Want ons menselijk gevoel is, nadat het door de zonde bevlekt is, ook nog eens zeer onbestendig. Je gevoel geeft geen zekerheid en als je je gevoel tot norm verheft en als hoogste criterium beschouwd blijf je aldoor maar ronddraaien in de kring van je eigen gevoelens en gedachten. Dan kom je in en vicieuze cirkel terecht.
2. Het gaat om de zekerheid van het geloof. En geloof steunt op de beloften van het Evangelie. Waarom geloof ik? Niet omdat ik wat voel maar omdat God in Zijn Woord met Zijn beloften tot mij komt. Calvijn noemt het geloof een instrument, het is de hand waarmee we de beloften van God aannemen. Daarom mag het naar mijn bescheiden mening in de prediking van het Woord en in de kerkelijke verkondiging ook nooit gaan om wat een mens voelt of moet voelen of moet beleven... Maar om de beloften van God. Elke preek die dat niet als hoogste goed proclameert is een misser. Door het geloof ben ik rechtvaardig voor God zonder enige verdienste of hoedanigheid in of van mijzelf.
3. God zelf is door Zijn Heilige Geest de Gever van dit geloof. Het viel mij op in je vraag, dat je wel heel veel over je eigen gevoel en ervaring spreekt maar niet over het werk van de Geest. Ik zou je daar met zeer veel nadruk op willen wijzen. Gods Geest die is uitgestort op alle vlees, die ons bij de Doop is toegezegd en verzegeld. Die is het die mij leidt in de waarheid en die Geest stelt mij in de vrijheid van Gods kinderen. Ik zou het heel fijn vinden als je je in het werk van Gods Geest eens verder zou willen verdiepen.
4. Juist de Geest van God werkt door het geloof ook het gevoel in ons. Gevoel van schuld, van berouw, van gemis en tekort. En dat niet om je moedeloos te maken of om je depressief en teneergeslagen te laten zien dat het nog niets met je is (dat doet gevoel zonder geloof!). Het gevoel dat de Geest van God werkt, door het geloof in het Woord, dat brengt ons niet terug bij onszelf maar bij Christus.
5 Tenslotte dit: De zekerheid van de verlossing ligt niet in mij, maar buiten mij. En hoe meer ik onzekerheid voel in mijzelf zal ik het moeten gaan zoeken, buiten mijzelf in Jezus Christus. Zijn verzoekingswerk is volkomen. Hij maakt het af, Hij is geen halve Zaligmaker. Daarom wordt ik door de Bijbelse prediking nooit op mijzelf teruggeworpen maar altijd op Christus en Zijn beloften.
Ik hoop dat ik je met dit antwoord wat verder heb kunnen helpen.
Vriendelijke groet,
Ds. J. J. van Holten, Bergambacht
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
