Echtscheiding na ontucht

Is het een wettige kerkelijke grond voor echtscheiding als een man ontucht heeft gepleegd en daar bovendien geen schuld over belijdt tegenover zijn vrouw? Of dat alleen als er sprake is van daadwerkelijke verkrachting?

De Heere Jezus heeft gezegd dat, “zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel” (Mat. 19 : 9). Daaruit kun je opmaken dat hoererij de huwelijksverhouding kapot maakt en als hij kapot is, dan heb je een wettige reden om te scheiden. Hoererij is je op een intieme manier inlaten met een ander dan degene met wie je getrouwd bent. Dat heeft vaak te maken met seksuele omgang, maar ook zonder dat kan het wel in de buurt van hoererij komen. Anders gezegd: Het kan gaan over  buitenechtelijk geslachtsverkeer of over een overspelige verhouding, waarbij er misschien niet van geslachtsverkeer sprake is, maar waar in de relatie toch een vergaande intimiteit sprake is. Ontucht heeft wellicht nog met iets anders te maken dan met de relatie met een andere vrouw, wat het dan ook wezen mag, maar het valt wel onder dezelfde noemer als ontrouw en hoererij. Bij mijn weten erkennen alle kerken hoererij als wettige grond voor echtscheiding. Als een man ontucht gepleegd heeft, is dat dus inderdaad een wettige kerkelijke grond voor echtscheiding.

Toch maak ik nog een paar kanttekeningen vanuit pastorale overwegingen.

1. Is het de aangewezen weg om te scheiden als één van de echtgenoten ontrouw is geweest? Nee, dat niet. Het is wel een ernstig en ingrijpend iets als er ontrouw geweest is. Maar als er inkeer komt, en erkenning van schuld, mag er ook weer toenadering zijn. Het is zelfs aan te bevelen om vergevingsgezindheid naar elkaar toe te beoefenen. Christus heeft ons dat geleerd. Het is goed om te beseffen dat in een huwelijk beide echtgenoten geduld en vergevingsgezindheid naar elkaar toe nodig hebben. Is het niet op het ene gebied dan wel op het andere. Leven we zelf van de genade van God, dan weten we dat we zelf net zo zeer vergeving nodig hebben als de ander.

2. Is het de aanbevolen weg om te scheiden als één van de echtgenoten ontrouw is geweest? In sommige gevallen, als de ontrouw erg hardnekkig is geweest, en de inkeer er totaal niet is, en er door voortzetting van het huwelijk ongeveer een situatie van misbruik van de eigen echtgenoot ontstaat bij de ontrouwe echtgenoot, dan MOET er wel een scheiding komen. Het huwelijk is gewoon aan alle kanten stuk. Als er ook na wat langere tijd geen berouw, geen verandering van houding gekomen is, dan is er zoveel kapot tussen de getrouwden dat er geen samen voortgaan mogelijk is.

Maar verder is scheiden meestal niet iets waarvan mensen gelukkig worden. Met een huwelijk stoppen om maar van een probleem af te zijn, maakt niet dat we uit alle problemen zijn. Want wie scheidt zit hoe je het ook wendt of keert met een gebroken huwelijk en meestal ook met een gebroken hart. En ook al vertelt het verstand dat het het beste zo is, het hart wil daar niet zo gemakkelijk aan.

Daarom als er een mogelijkheid is om je weer te verzoenen, als er een manier is om er samen wat van te maken zou ik altijd zeggen: ga ervoor. Het valt me op dat mensen met huwelijksproblemen meestal meer tegen huwelijkstherapie opzien dan tegen scheiden. Als ze wisten wat er komt na een echtscheiding, zouden ze achter elkaar voor de huwelijkstherapie kiezen. Dus als er huwelijksmoeilijkheden zijn en de huwelijkstherapie behoort nog tot de mogelijkheden: altijd aanpakken.

Oldebroek, Ds. A. de Lange