DOORN – Bezoekers van de ZingKring in Doorn kregen zaterdagavond 24 januari het aangrijpende levensverhaal van Jessica te horen. Jarenlang werd ze mishandeld en seksueel misbruikt door haar vader. Deskundigen en vrienden stonden haar terzijde, maar de echte doorbraak bereikte ze toen God in haar leven kwam. Jessica hoopt dat haar verhaal er voor zorgt dat lotgenoten ook met hun verhaal naar buiten komen en bovenal hun weg zullen weten te vinden naar Degene die wel een trouwe en veilige Vader wil zijn.
Ik ben Jessica. Voor degene die mij kennen ben ik het kleine bijdehante meisje, maar ik wil vanavond ook een andere kant van mij laten zien! Ik wil graag situaties uit mijn leven met jullie delen, omdat ik weet dat er hier ook veel jongeren zijn die hetzelfde hebben meegemaakt of er nog midden in zitten. Zelf heb ik ervaren hoe moeilijk het is maar ook hoe je door Gods kracht daar doorheen kunt komen en er uiteindelijk sterker uitkomt.
Getuigenis van Jessica
Voor mij persoonlijk was de jongerenavond waarin Noor van Haaften sprak over relatiebouw erg opbeurend! Echter, de vragen die tijdens die avond werden gesteld door de aanwezigen bleven mij wekenlang bij. Ik voelde en hoorde de persoonlijke nood van de mensen hier! Dat is ook de reden waarom ik hier vanavond sta. Ik hoop dat ik je mag en kan bemoedigen vanavond!
Als we om ons heen kijken, zien we het verdriet in de wereld. Hoeveel leed is er niet om ons heen, dus ook onder ons. Hoeveel mensen zitten niet midden in een scheiding? Zijn depressief, worden mishandeld, zijn thuis het zwarte schaap, worden gepest, worden verkracht, of zijn het slachtoffer van incest! Je kunt vast zelf wel dit rijtje aanvullen.
Een aantal jongerenavonden geleden kwam er een vraag van een meisje. Ze vertelde ons dat ze ging trouwen, maar dat ze bang was voor gemeenschap met haar aanstaande man! Ik zat toen in de zaal. Er werd gegniffeld, of stiekem gelachen.. . ik vond dat heel triest! We leven in een maatschappij waar er vanuit gegaan wordt dat je er als jongere niet meer bijhoort als je voor het huwelijk geen seks met elkaar hebt gehad, zelfs onder ons!
Ik dacht toen ik dat hoorde: verstaan wij nog wel de nood van onze medechristenen? Of roddelen wij net zo makkelijk mee. Hoe staan wij als medechristenen tegenover elkaar? Er komt veel meer bij kijken dan alleen geloven in de Heere God! Want geloven moet ook praktisch worden. Dus moet je je naaste lief hebben, zoals je jezelf lief hebt!! Zoals dat meisje op die jongerenavond. Ze legde heel haar hart bloot door deze vraag te stellen en het met ons te delen! Ze was bang voor hetgeen haar te wachten stond. En ik weet dat er meer meisjes vechten met dit beangstigend gevoel! En ook die meisjes zitten hier in ons midden... weten wij dat wel van elkaar? Dat er medechristenen zijn die hun angst proberen te verbergen, die denken zichzelf op de been te kunnen houden? Ik zou tegen dat meisje willen zeggen: breng het bij de Heere God. Ik snap dat je je vertrouwen in mensen kwijt bent geraakt! Maar bij de Heere kom je nooit voor een dichte deur. Hij is er altijd voor je! Hij zal je nooit beschamen!
Het lijkt misschien of dat het vertrouwen op God zo makkelijk is. Maar ik weet wat het is en hoe het voelt als je probleem wordt weggeschoven doordat mensen makkelijk zeggen: bid maar veel! God zal je helpen! Want ik heb ook de momenten meegemaakt dat ik geen uitkomst meer zag! Dat je je alleen voelde en het zo donker om je heen was.
Ik wil jullie wat vertellen uit mijn kinderjaren. Ik weet dat ik mij hierdoor heel kwetsbaar opstel. Maar ik kies ervoor omdat ik dit belangrijk vind en omdat jullie dan weten dat je na een onveilige jeugd, er toch sterker uit kan komen, en bij God kan blijven omdat Hij je vasthoudt!
Ik was een klein meisje van ongeveer 10/11 jaar oud! Ik was met de Bijbel opgevoed, maar begreep er weinig van. Ik had geen veilig thuis. Elke dag als ik uit school kwam hoopte ik dat ik mijn moeder ongedeerd terug zag. Tot op die ene dag, toen ik wat later thuis kwam dan normaal. Ik hoorde bij de heg al haar gegil. Ik was bang en boos tegelijk. Binnengekomen zag ik mijn moeder met m’n kleine broertje en zusje bovenaan de trap staan. Met doodsangst in hun ogen! Mijn vader had weer een psychose en schreeuwde onderaan de trap: Ik maak jullie allemaal dood. Al zwaaiend met een mes wilde hij de trap oplopen! Ik bad toen tot de voor mij nog onbekende God: Heere God help me! Ik liep naar mijn vader toe. Ik zei tegen hem: Pap, doe dat nou toch niet, ik hou van u! Even uit het veld geslagen staarde hij me aan. Ik maakte daar gebruik van en glipte langs hem heen de trap op. Hij begon te lachen en schreeuwde: Je houdt helemaal niet van me, je wilt alleen maar je moeder beschermen! Zijn mes suisde aan mijn voorhoofd voorbij. Ik bad weer tot God: Heere laat er toch iemand komen, zodat dit kan stoppen.
Ik keek naar mijn huilende moeder en besefte dat we machteloos stonden. Ik probeerde het opnieuw: Pap doe het nou niet. ik smeekte het hem! Als antwoord kreeg ik een zwaai van zijn mes. Hij lachte honend en zei: Moet je ze nu toch zien! Hij begon me te slaan en hield niet meer op. Ik probeerde me nog te verweren, maar zakte onderaan de trap in elkaar! Juist op dat moment ging de keukendeur open. Ik zag een familielid van ons met verbaasde ogen daar staan, met een doos eieren in zijn handen! Het was voor mij op dat moment een engel uit de hemel. Het schoppen en slaan stopte en ik werd door mijn moeder naar boven geholpen. Mijn vader verdween in de kamer, samen met diegene die binnen kwam.
Ik vroeg of het wel goed ging met mijn moeder. Ja, zei ze, maar waarom maakte je papa nu zo boos? Ik papa boos maken? Wekenlang heb ik hier over nagedacht. De tijd die ik nodig had om te herstellen van mijn verwondingen en kneuzingen. Daarna ging het leven weer gewoon door.
Weet je wat ik nu tot op vandaag nog niet begrijp? Al die mensen die wisten wat er binnen onze muren gebeurde hebber er altijd over gezwegen! Zij hebben nooit ingegrepen of me geholpen. Net alsof zij daar blind voor wilden blijven! Ik roep jullie op om dat zelf niet te doen! Laat zo’n klein meisje zoals ik toen was niet aan haar lot over, want zo’n meisje is machteloos! Ik hoop niet dat jullie denken: Ik bemoei me niet met andere mensen omdat je misschien denkt: Stel je voor, je weet nooit wat er van kan komen. Ik ervaar dat als een vorm van egoïsme!
Als jullie ook vol zitten met zorgen, angsten en je vecht er ook zo mee, kom er vanavond dan nog mee naar buiten. Er is hier bij JijDaar een geweldige praatgroep; mensen die echt te vertrouwen zijn. Mensen die naar je willen luisteren, je willen helpen in je nood! Maar dan moet je zelf wel opstaan, om met je geheim voor de dag te durven komen! Maar misschien ben je wel boos of opstandig tegenover God. En zeg je dat God niet leeft omdat Hij heeft toegelaten dat dit met jou gebeurde. Weet God dat van jou? Dat mag je ook aan Hem vertellen!! Want aan Zijn voeten ben je op de juiste plek! Hij kent je gedachten, je zorgen, je angsten, je verdriet! Hij ziet je verlangen naar rust, liefde, geborgenheid, respect, begrip, enz. En ik kan uit ervaring zeggen: Hij laat je nooit alleen staan!!
Ja denk je nu, vervelend voor je dat je mishandeld bent, maar dat is jouw verhaal. Wat heb ik eraan? En wat heeft het dat meisje eraan dat zo bang was om te trouwen?! Ik roep jullie op om wat vaker het forum van JijDaar te lezen. Of maak eens gebruik van de Vragenrubriek van Refoweb? Daar worden heel wat verschillende problemen en vragen om hulp behandeld.
Om terug te komen op de vraag dat meisje: ik herken haar strijd en haar probleem met seksualiteit. Want ik had haar kunnen zijn. Ik weet hoe het is om misbruikt te worden en ik weet hoe het voelt als er koude harde handen over je lichaam gaan, zonder blijk van liefde of geborgenheid! En dat je verstijfd bent van angst en machteloosheid, totdat diegene aan zijn trekken is gekomenen je verlaat met de woorden: Als je het doorvertelt, dan maak ik je af!
Toen is het mooie geschenk dat ik van de Heere God heb gekregen mij keer op keer afgenomen! Ik was mijn vrouw-zijn kwijt! Ik kon blijven douchen om dat vieze gevoel af te spoelen, maar het achtervolgde me steeds in mijn dromen!
Ga ik nu ook met gebalde vuisten naar de Hemel staan? Zo van: God waarom? Nee, ik ben daar voor gespaard geblven. Ik kan en wil dat niet! Ik sta nu met open handen en ik denk nu niet meer waarom, maar waartoe? Heer, wat is Uw doel met mijn leven?
Ik geloof dat ik niet het recht heb om God los te laten, want ik heb juist ervaren dat het op de momenten toen het zo moeilijk was, Hij mij heeft gedragen! En als ik achterom kijk, zie ik dat ik niets verloren heb, maar door HEM in alles overwinnaar ben!
Ik heb de Heere God leren kennen door een vriendin die op mijn pad werd geplaatst! Zij had iets waar ik al die tijd al naar op zoek was! Ze hield van GOD en ik zag de zegeningen! Ik kwam daar in een liefdevol huis, waar God op de eerste plaatst kwam. Dat was voor mij een voorbeeld. Ik zag voor het eerst ik mijn leven wat liefde was. Liefde voor je naaste! Ze heeft me geholpen, gesteund in voor- en tegenspoed! Ik ben GOD dankbaar voor haar; dat ik mijn zorgen kon delen met iemand die ook om mij gaf!
Ik heb een periode persoonlijke begeleiding gehad en bij deze vrouw kon ik al mijn zorgen, boosheid en verdriet kwijt. Zij hielp me daarmee omgaan en het een plekje te geven zodat ik het kon verwerken! En ook mijn werk dat ik heb gekregen is enkel genade! Het zijn vruchten van ZIJN goedheid. Ik werk in een liefdevol en christelijk gezin. Daar leer ik elke dag wat oprechte liefde onderling is! Ik zie dat gebed zin heeft en dat God mij gezegend heeft met de juiste mensen om mij heen! Maar ik ben er wel achter gekomen dat ik dan zelf moest opstaan en me moest openstellen en met mijn probleem naar buiten komen.
Ik wil jullie laten stilstaan bij het feit dat wij verantwoordelijk zijn voor elkaar. God roept ons op om te helpen waar nodig is! Bid voor hen; bel gewoon eens zo iemand op of stuur eens een kaartje! Geef een blijk van hoop en liefde aan mensen in nood!
Als er iemand is die zich aangesproken voelt door dit verhaal, dan nodig ik je uit om dit vanavond met ons te delen! Vanavond zijn wij beschikbaar, spreek ons gewoon aan, want we zijn er voor jullie!
Tot slot wil ik de stelletjes in de zaal graag wat meegeven. Ik wil tegen de jongens zeggen: ga met respect met je meisje om! Zorg dat ze zichzelf bij je kan zijn en dat ze zich veilig voelt. Praat met elkaar over gevoelens en over persoonlijke zaken! Dit geldt natuurlijk ook voor de meisjes. Vraag aan elkaar of je elkaar gelukkig maakt en zeg hoeveel je om elkaar geeft. Want openheid naar elkaar toe is belangrijk voor een goed relatie! En bouw die relatie dan samen uit, in gemeenschap met God! Heb Hem lief boven alles! Want God is de grote Verlosser en Hij kan je helen van zonde, pijn, verdriet. In Hem ben je overwinnaar!
