Het volgende waargebeurde verhaal staat in een boekje van een Canadese evangelist: Waarom hij stierf...
Er was eens een jongeman in één van de westerse staten van Amerika. Hij had nooit een grote misdaad begaan. Op een dag speelde hij een spelletje kaarten en hij verloor. Dat maakte hem zo boos dat hij alle controle over zichzelf verloor en pakte een revolver en schoot zijn tegenstander dood.
Hij werd gearresteerd en veroordeeld om uiteindelijk aan de galg te sterven. Maar vanwege het bijzonder goede leven dat hij voorheen had geleefd, hadden zijn vrienden een verzoekschrift ingediend. In deze brief vroegen zij om zijn vrijspraak. En het scheen dat iedereen bereid was dit te ondertekenen. Het duurde niet lang of andere mensen uit andere dorpen hoorden hierover en uiteindelijk waren mensen uit de hele staat van harte bereid dit verzoek om gratie te ondertekenen. Uiteindelijk werd dit verzoekschrift, de brief om gratie, naar de minister gebracht, die toevallig een christen was. Er kwamen tranen in zijn ogen toen hij al die volle manden zag vol met papieren lijsten met handtekeningen.
Hij besloot de jonge man gratie te verlenen! Hij verliet de ruimte waar hij was en stopte het document van de gratie in zijn jaszak en deed de kledij van de geestelijkheid aan en ging op weg naar de gevangenis. Toen hij de dodencel naderde, sprong de jongeman op tegen de tralies van zijn cel en begon te schreeuwen: ‘Ga weg hier, ik wil je hier niet meer zien. Ik heb genoeg van jullie. Ik heb al zeven mensen van jouw soort gezien hier en ik heb thuis al genoeg van de godsdienst gezien’. ‘Maar’, zei de regeringsbeambte, ‘wacht even jongeman, ik heb iets voor jou, laat me even met je praten...’ ‘Luister’, schreeuwde de jongen: ‘Ga weg hier, en als je niet gaat, roep ik een bewaker en laat ik je hier verwijderen’. ‘Maar jongeman’, zei de minister, ‘ik heb iets nieuws voor je, het allerbeste nieuws! Wil je me niet even de gelegenheid geven om daar iets over te vertellen?’ ‘Je hebt me gehoord’, zei de jongeman, ‘en als u me niet direct met rust laat, roep ik een bewaker’. ‘Goed jongeman’, en met een verdrietig gezicht verliet hij de cel en verdween.
Binnen enkele minuten kwam er een bewaker. ‘Zo jongeman’, zei hij, ‘zo te zien heb je bezoek gehad van een minister’. ‘Wat?!’ schreeuwde de jongeman, ‘was die man die gekleed was als een geestelijke, een minister van de regering?’ ‘Ja, dat was hij en hij had een brief met vrijspraak in zijn jaszak voor jou, maar jij wilde niet eens naar hem luisteren!’ ‘Geef me een pen, geef me inkt en geef me papier!’
En de jongeman ging zitten en begon te schrijven: ‘Geachte minister, ik bied u mijn excuses aan en ik verontschuldig me voor de manier waarop ik u behandeld heb enz. enz’.
De minister las zijn brief door en schreef op de achterkant van de brief: Niet langer geïnteresseerd in deze zaak.
Toen kwam de dag voor de jonge man, waarop hij opgehangen zou worden. ‘Is er nog iets dat u wilt zeggen, voordat u sterft?’ zei de rechter. ‘Ja’, zei de jongeman: ‘vertel alle jonge mensen dat ik hier niet sterf vanwege mijn misdaad. Ik sterf niet omdat ik een moordenaar ben, want de minister wilde mij gratie verlenen. Ik had vrij kunnen zijn om te mogen leven! Vertel de jonge mensen dat ik moet sterven, omdat ik de vergeving van de minister niet wilde aanvaarden’.
In dat boekje staat dan:
Beste vriend, als je verloren gaat, zal dat niet zijn vanwege je zonden, maar dan zal dat komen omdat je het aanbod van gratie en vergeving dat God door Zijn Zoon wil schenken, niet wilt ontvangen. Want als je de Heere Jezus verwerpt, wat kan God dan nog doen? Dan wijs je de enige reden voor hoop en redding af. In Johannes 3: 18 staat: ‘Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoon van God’.
Jonge vriend, dat zal de reden zijn dat je verdoemd wilt worden. Je wordt niet veroordeeld om wat je doet, je zult nooit sterven omdat je een moordenaar bent, want God kan moordenaars vergeven, je zult nooit verloren gaan omdat je een dief bent, of een dronkaard, een overspeler, want God kan dieven, dronkaards en overspelers vergeven. Er is echter één zonde die zelfs God Zelf niet kan vergeven: en dat is de verwerping van Zijn Zoon. Je wordt niet verdoemd, omdat je niet gelovig bent of omdat je niet naar de kerk ging, maar je gaat verloren omdat, en alleen daarom, omdat je Gods vredesaanbod niet wilde accepteren en je weigerde je met God te laten verzoenen. Zie 2 Korinthe 5 : 21. Nogmaals Johannes 3 : 18: Die in Hem geloofd, wordt niet veroordeeld, maar die niet geloofd, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God’.
Er is geen andere reden voor je verlorenheid, dan alleen deze dat je niet gered wilde worden. Als je de Heere Jezus verwerpt, dan heb je Gods vergeving geweigerd. Er is dan geen hoop voor je. Het allerbelangrijkste is dus hoe je in verhouding staat tot de Heere Jezus Christus.
Wat zul je dus met Hem doen? Je eeuwige bestemming hangt daar van af. Als je Hem gelooft, ben je gered. Als je Hem verwerpt, ben je verloren. Dus geloof Hem, gehoorzaam Hem en doe dat nu.
Met dank aan ds. M. C. Schreur
Wat een mooi, ontdekkend en liefdevol verhaal. Het laat toch wel duidelijk zien Gods liefde en onze onwil tegenover zo'n goede God.
Persoonlijk erg verhelderend de volgende regels:
..."je zult nooit sterven omdat je een moordenaar bent, want God kan moordenaars vergeven, je zult nooit verloren gaan omdat je een dief bent, of een dronkaard, een overspeler, want God kan dieven, dronkaards en overspelers vergeven (...) maar je gaat verloren omdat, en alleen daarom, omdat je Gods vredesaanbod niet wilde accepteren en je weigerde je met God te laten verzoenen..."
Het evangelie, nog nooit zo duidelijk gezien als nu.
