Met persoonlijkheidsstoornis aan het Heilig Avondmaal

Kan iemand met een persoonlijkheidsstoornis, vermoedelijk getriggerd soort seksueel misbruik in de vroege jeugd, aan het Heilig Avondmaal? Therapie is in gang... belijden dat het zo niet verder kan is ook gedaan! Echter, alle geboden worden uit zelfhaat en wantrouwen iedere dag weer overtreden. Ook blijft hij zich maar overeten!

Beste vragensteller,

Een persoonlijkheidsstoornis kan voortkomen uit misbruik in de vroege jeugd en wat kan dat, wat in het verleden gebeurd is, z´n uitwerking hebben op latere leeftijd. Ingrijpend voor de persoon in kwestie als ook voor de naaste omgeving, zeker ook, wanneer ondanks therapie en het belijden dat het zo niet verder kan toch alle geboden uit zelfhaat en wantrouwen iedere dag weer overtreden worden, waarbij hij zich ook maar blijft overeten.

Therapie is in gang. Dat is een goede zaak, want zoals je de situatie schetst geeft het de noodzaak aan van therapie, van begeleiding door een deskundige om hieraan te werken. Laat er ook veel gebed zijn tot God, Die zelfs in de meest moeilijke omstandigheden verandering ten goede kan en wil geven.

Maar kun je zo aan het avondmaal? Ik ben mij bewust dat ik op een zeer gevoelig punt inga. Dit vereist tere pastorale, herderlijke, omgang met de persoon in kwestie; een eigen predikant of ambtsdrager zou hier denk ik in gesprekken met betrokkene heel wat meer kunnen betekenen dan iemand die op afstand staat. Het lijkt mij dan ook goed om naast psychische hulp ook pastorale hulp te zoeken. Dit voorkomt denk ik ook, als ik het zo mag zeggen, een te zakelijk oordeel over de persoon in kwestie als we alleen maar uitgaan van de vraag die je gesteld hebt. 

Wanneer we de opsomming van zonden lezen in het klassieke avondmaal formulier en daarbij lezen: "Deze allen, zolang zij in deze zonden blijven, zullen zich van deze spijs onthouden, opdat hun gericht en verdoemenis niet des te zwaarder worde", en ik daar de laatste zinnen van je vraag naast leg, dan lijkt het antwoord duidelijk. Maar ligt het in deze situatie zo eenvoudig? Is dit pastoraal, herderlijk omgaan in deze situatie? Mij dunkt van niet. En daarom nogmaals, (geregeld) pastoraal bezoek van het kerkelijk thuisfront lijkt mij gewenst, waar ook het vervolg in het formulier: "Maar dit wordt ons ... waardig en deelachtig maken", een plaats krijgt (in de beantwoording van je vraag). Het kan en mag ook nooit de bedoeling zijn om iemand van het avondmaal af te houden; in het pastoraat zal de pastor toch een weg willen gaan dat iemand juist zou mogen smaken en zien dat de HEERE goed is.

Ik wens je als vragensteller, alsook de persoon in kwestie, van harte toe dat God het zo zal maken dat de psychische omstandigheden en de (pastorale) worsteling daarmee zullen veranderen ten goede en dat het in het geloof mag zijn: Hij voor mij, daar ik anders door al mijn zonden de eeuwige dood had moeten sterven, en dat de tekenen van brood en wijn ons juist weer mogen doen zien en smaken wat Christus gedaan heeft, en "dat geen zonde noch zwakheid, die nog (tegen onze wil) in ons overgebleven is, ons kan hinderen, dat God ons niet in genade zou aannemen."

Een hartelijke groet,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven