Vraag
Ik heb moeite om mijn man zijn fouten te vergeven die mij beschadigd hebben (verkrachting binnen ons huwelijk, dus tegen mijn wil in). Nu vraagt hij mij om vergeving. Zijn redenering is dat als ik hem vergeef, ik zelf ook verder zal kunnen en mij is door onze Heere ook veel vergeven. Echter, ik kan het niet. Althans niet nu, terwijl mijn man mij dringend oproept dit wel te doen. Kan ik deelnemen aan het avondmaal als ik zelf niet in staat ben te vergeven?
Antwoord
Ik wil eerst op twee dingen ingaan: 1. Is vergeven goed? 2. Wat zijn de voorwaarden voor vergeving?
1. Of vergeven goed is, is vanuit de Bijbel niet twijfelachtig. God is ruimhartig in Zijn genade en vergeving en waar we van Zijn vergeving mogen leven, zijn we geroepen om die vergeving door te geven aan hen die ons schuldig zijn. De vijfde bede van het Onze Vader en Mat. 18: 15-35 zetten ons duidelijk op dit spoor.
2. De vraag is echter wat de voorwaarden voor vergeving zijn. Bijbels gezien kunnen en hoeven wij vergeving nooit te ‘verdienen’. Als zodanig hoeven we geen voorwaarden te vervullen. Echter, de Bijbel maakt ons wel op vele plaatsen duidelijk dat bereidheid tot vergeving bij de geschade partij pas effectief kan worden en kan werken als de dader de zonden wil loslaten. Dat loslaten openbaart zich in oprecht berouw, het vragen van vergeving en het voornemen om niet meer op hetzelfde spoor van zonde verder te gaan. In het geval dat de geschade partij emotionele en persoonlijke beschadigingen heeft opgelopen is er bij het slachtoffer ook tijd nodig om van die beschadigingen te herstellen. In sommige gevallen is er zoveel beschadigd, dat herstel haast niet mogelijk is.
Uw man vraagt u om vergeving. En u bent er nog niet aan toe om te vergeven. Kennelijk liggen er dingen onder punt 2 genoemd die nog aan de orde moeten komen. Ik kan uit uw vraag niet opmaken hoe de situatie tussen u en uw man is. Hebt u sinds de verkrachting wel of geen seksuele gemeenschap met hem? Is er bij uw man echt een situatie van zich schuldig weten en vragen om vergeving of bedoelt hij met zijn vraag om vergeving niet anders dan dat hij vindt dat u de seksuele gemeenschap, die sinds de verkrachting niet meer plaatsvindt, weer moet toestaan?
Ik denk dat u nog een weg te gaan hebt om de schade die door de verkrachting is ontstaan te verwerken. Open gesprekken tussen u en uw man kunnen daar veel in betekenen en weer nieuw vertrouwen en nieuwe openheid bewerken. Samen een aantal gesprekken voeren bij de hulpverlening is misschien een goed idee. Maak er werk van en laat de schade die u en uw huwelijk hebben opgelopen niet op zijn beloop. Het is ook de roeping van Gods wege voor u samen.
Wat betreft het avondmaal: als slachtoffers beschadigd zijn en vooreerst nog niet klaar zijn met vergeving, blijft God desalniettemin de God die hen in Christus genadig, ontfermend en vergevend bij Zich nodigt. U bent dus welkom aan het avondmaal, ook in deze tijd. Maar bij de avondmaalgang hoort wel, dat u werkt aan de weg naar herstel van de beschadigde verhouding met uw man. De liefde van God in Christus die in het avondmaal aan u bevestigd wordt, kan u daar juist ook in motiveren en sterken.
God zegene u en uw man in Zijn genade op weg naar een hernieuwde huwelijksliefde.
Dordrecht,
Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het antwoord vind ik ook mooi. Je kunt niet eerder vergeven dan dat jullie samen de schade en de pijn onder ogen zien. Het is niet zo dat je dan in de gebeurde dingen blijft hangen... Al zal je man dat misschien wel zo zien?! Het is nodig om erover heen te komen! Dat is echt normaal. Mensen leven graag over fouten heen en horen liever niet hoe pijnlijk en ingrijpend het was. Maar een wond geneest niet door hem te negeren, maar door hem te verzorgen. Dan is er herstel mogelijk! Het kan nodig zijn dat je 20 keer iets van jouw pijn vertelt en dat hij 20 keer moet zeggen dat hij verkeerd bezig geweest is. Of misschien vaker of minder vaak.
Ik denk dat jullie hier echt begeleiding bij nodig hebben, dat jullie hier zo samen niet uitkomen.
Heel veel sterkte toegewenst en herstel en Gods zegen! Hij weet van jouw pijn en verdriet en strijd...!
Groetjes van Heleen (ahhk76@gmail.com)
Misschien is het goed om dit tegen je man te zeggen, dat het ook tijd kost. De wond moet helen, maar eerst moet alle vuil eruit. Heleen, hier boven, zegt het ook.
Wat betreft het Avondmaal, zeg je twijfel maar tegen de Heere.
Sterkte en genezing gewenst!
Zelf heb ik het boekje : Vergeven, dat gaat zomaar niet door Ds. A. Scheuder aangeschaft. Alle vragen die jij hierboven onder woorden brengt en nog veel meer, worden op een bijbelse en liefdevolle manier uitgelegd. Zowel voor jou die opgeroepen wordt tot vergeven, als ook voor jouw man die vergeving niet "af kan dwingen". Wel ben ik met jouw man eens, dat vergeving ruimte en rust in je binnenste kan geven.
Maar: vergeving kan niet op commando, je moet er wel aan toe zijn. Het zou mooi zijn als je dit boekje aan zou kunnen schaffen en er beiden in zou lezen en ontdekken wat op jullie samen maar ook apart van toepassing is.
Het boekje heeft er bij mij aan bijgedragen, dat ondanks alle pijn en worsteling er een bepaalde rust is ontstaan omdat vergeven in de werkelijke zin van het woord betekent: loslaten en aan de Heere overlaten. Wat zou het goed zijn voor jezelf als je dat mag ervaren.
En wat vergeven en vergeten betreft: vergeven hoeft geen vergeten in te houden. Volgens mij is dat ook niet mogelijk. Maar als je tot vergeven mag komen, is wel de scherpe pijn eruit.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst.
