(...) Aan de straf op de ongerechtigheden is toch al genoeg gedaan op Golgotha? ...

Ik heb binnen één maand drie keer van drie verschillende predikanten in de Gereformeerde Gemeenten uitspraken gehoord. Twee keer over “welgevallen in de straf op onze ongerechtigheden” en een keer over “een verheerlijken van Gods recht”. Als ik dan het boekje “Louter genade” (uitg. Generale Synode 2001/20002) lees, kom ik dat nergens tegen. Aan de straf op de ongerechtigheden is toch al genoeg gedaan op Golgotha? Moeten wij het recht van God verheerlijken; een welgevallen hebben op de straf? Het waar zaligmakende geloof is niet te beredeneren, maar als ik het goed begrijp krijgen Gods kinderen op de weg van de bekering , dus na ontvangen genade, zichzelf over voor het recht van God. Maar dat er dan ook gepreekt wordt dat ze daar dan een “welgevallen aan de straffen van hun ongerechtigheid hebben” is toch niet waar? Er staat in Jesaja 53:5: “Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf die ons den vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden. Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar zijn weg; doch de HEERE heeft onzer aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen.” Ik loop hier steeds maar weer tegenaan. Er ontstaat zo toch verwarring? Verstaan we de preek niet goed of hoe moeten we deze uitspraak dán vatten?

Beste vriend,

Je snijdt een moeilijke zaak aan. In eerste instantie wil ik het kort houden. Anders kan de verwarring nog groter worden. Er zijn twee mogelijkheden: of wij verstaan de uitspraken van de predikanten niet goed, of de predikanten gebruiken de uitspraken zo, dat ze niet goed begrepen worden. Wat verder ook een mogelijkheid is: uitdrukkingen die op zich zelf goed bedoeld zijn, kunnen een eigen leven gaan leiden. Het is volkomen waar dat Christus voor al de Zijnen op Golgotha de straf volkomen heeft gedragen en weggedragen. De schuld van Zijn volk is volkomen betaald. God straft de zonden niet tweemaal. Of we mogen weten, dat een Ander volkomen heeft betaald, of we zullen het in eeuwigheid zelf moeten dragen. Toch is het in de beleving, bevinding, of hoe je het ook noemt, vaak wel zo, dat een zondaar met het recht van God te doen krijgt. Hij zal erkennen, dat hij/zij naar recht voor eeuwig verloren moet gaan. Maar dat is wat anders dan bijv. te zeggen: werp mij maar in de hel. In de beleving zal iedere gelovige toch het eens worden met God: Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.

Tegelijkertijd is het niet om het even of we verloren gaan, of behouden worden. Die zondaar zal wel erkennen, dat hij Gods gramschap dubbel waardig is, maar ook gaan roepen en smeken om ontferming. God wel God laten, maar Hem niet los te kunnen laten, tenzij dat Hij ons zegent (zie Jakob bij Pniël). De verwarring bij jou ligt in de bepaalde uitdrukkingen, die vaak niet direct uit de Bijbel zijn te halen. God wordt trouwens wel verheerlijkt, zowel in het zaligen van zondaren, als in de rechtvaardige straf van de goddelozen. Want het Woord is voor de een reuk des dood ten dode en voor de ander een reuk des levens ten eeuwige leven.

Ik ga nog steeds van de goede bedoeling van de predikanten uit. Maar wanneer het niet juist wordt uitgelegd, krijg je de verwarring, zoals bij jou (en anderen). Een welgevallen in straf en een verheerlijken van Gods recht, mag nooit ten koste gaan van een bijbelse benadering van het Woord. We zijn geen stokken en blokken, maar we zijn redelijke en zedelijke schepselen. En als de Heere zaligmakend werkt, dan is het niet om het even, of jij behouden wordt, of verloren gaat. Die twee zaken zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Als God aan Zijn eer komt, dan ontvangt de zondaar de zaligheid. En wanneer God een zondaar zaligmaakt, komt Hij aan Zijn eer. Mocht het nog niet duidelijk zijn, dan wil ik verder antwoorden en wellicht goede lectuur aanreiken.

Voor dit moment Gods nabijheid toegebeden en onderzoek het Woord, want de best verklaring van de Schrift is Schrift met Schrift vergelijken.
We hebben met een Levende Zaligmaker te doen, Die in het graf niet kon blijven en Hij heeft gezegd: Ik leef en gij zult leven! Dwars door onze dood heen! Sion zal door recht verlost worden en haar wederkerende door gerechtigheid. Zijn gerechtigheid, die alleen redt van de dood.

In alles Gode bevolen. Met hartelijke groet,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven