(Niet) mee met de PKN

Ik heb een vraag: Mag/kun je nu eigenlijk mee met de PKN of niet?

Bij de vraag of met de PKN meegaan kan of mag, is het voor alles nodig te weten of Gods Woord daar ruimte voor laat. Want bij die keuze gaat het er om of je dat voor God kunt verantwoorden, m.a.w. of die keus is overeenkomstig Gods Woord.

Bij de beantwoording kan ik dan ook kort zijn. Gods Woord laat voor meegaan in de PKN geen ruimte. In mijn Bijbel staat dat al wat niet is naar dat Woord geen dageraad zal hebben. Meegaan de PKN in doe je vrijwillig, niemand kan je daartoe dwingen. Ook al wordt van de zijde van de synode en de Ger. Bond geprobeerd allerlei argumenten aan te dragen die het verantwoord zouden maken om wel mee te gaan: de PKN is een kerk die niet exclusief gefundeerd is op het ONVERANDERLIJKE Woord van God.

In de grondleggende artikelen van de PKN wordt gezegd dat de Heilige Schrift de enige bron en norm van de kerkelijke verkondiging en dienst is. Akkoord, dat is prachtig. Maar... naast de ons bekende belijdenisgeschriften zijn in diezelfde grondleggende artikelen ook andere belijdenisgeschriften opgenomen. Die hebben daarin ook een wettige en rechtsgeldige plaats gekregen. En juist daar zit de pijn. Want die belijdenissen geven ruimte om te handelen in lijnrechte strijd met die Heilige Schrift.

Als iemand b.v. zegt op grond van Woord en belijdenis dat er géén afval der heiligen is en een ander zegt op grond van het Woord en andere belijdenissen dat er wél afval der heiligen is, dan mag dat. Dat komt dan door het verschillend verstaan van de Schrift, maar beiden hebben het recht zo te denken en te leren. Of om nog iets te noemen, wij belijden dat de Schrift van kaft tot kaft het Woord van God is, ook in de oude belijdenis geschriften. Maar in de PKN mag je daar -wettig- ook anders over denken. Want er zijn andere belijdenissen opgenomen die wettigen dat je mag zeggen en leren dat het Woord van God ín de Bijbel staat. Maar dat behoeft niet te betekenen van kaft tot kaft. Je mag daarbij ook zeggen, belijden en leren dat er in die bijbel ook gedeelten staan die alleen maar menselijke verhalen zijn. Dus gewettigde opening tot Schriftkritiek. Dat zijn de wrange vruchten van een plurale kerk. Ieder mag -binnen de grenzen van de nieuwe kerkorde- doen wat goed is in zijn of haar oog.

Kortom: wie Gods Woord en de oude belijdenisgeschriften serieus neemt en zich niet laat leiden door allerlei andere zaken, zoals bezit, naam, enz., kán niet mee. Want als je meegaat stem je in met de verkeerde grondslag van de nieuwe kerk. Ook al worden allerlei constructies bedacht waardoor het zogenaamd wél mogelijk is. Alle mogelijkheden die aangedragen worden zitten binnen de kaders van de PKN kerkorde. 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Kot

• Geboortedatum:
  14-01-1928
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Status:
  Inactief

15 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven