Wanneer slachtoffer van seksueel misbruik?
prof. dr. J.C. Borst | Geen reacties | 27-12-2004| 00:00
Vraag
Wanneer noem je iemand slachtoffer van seksueel misbruik? In één van de antwoorden las ik de omschrijving van “gebruikt zijn”. "We spreken vooral van gebruikt zijn als iets tegen de zin van de ander gebeurt. Dus als hij jou gepakt heeft terwijl je dat niet wilde, dan is er sprake van gebruikt zijn". Ik ken een meisje dat op 14/15-jarige leeftijd regelmatig gebruikt is door een volwassen familielid. Zij is op geen enkele manier door hem onder druk gezet, maar liet hem uit eigen vrije wil zijn gang gaan. Mag dat meisje zich jaren later dan wel een 'slachtoffer’ van seksueel misbruik noemen? Ik denk het niet, hoewel de man haar natuurlijk wel voor zijn eigen lusten heeft gebruikt.
Antwoord
Wanneer er een duidelijk verschil is in leeftijd en een overwicht van leeftijd en ervaring op een kind van vijftien, spreken we doorgaans wel van seksueel misbruik, ook al heeft het meisje zich niet verzet. Als het een familielid betreft, spreken we van incest. In zo'n geval ben ik van mening dat een volwassen man wijzer moet zijn en geen (seksuele) relatie moet aangaan met een minderjarig meisje, nichtje?
In de praktijk ligt de leeftijd van 15 anders en minder gevoelig dan bij een jonger meisje, maar dat neemt niet weg dat er sprake geweest kan zijn van een strafbaar c.q. een moreel verwerpelijk gebeuren. In veel gevallen helpt het (i.c. is het) therapeutisch als de dader toegeeft fout te zijn geweest en misbruik heeft gemaakt van een onervaren kind. De vrouw kan dan ook weer verder (met verwerken). Wanneer de vrouw een juridische procedure zou willen beginnen, zou ik eerst de mogelijkheden met een advocaat bespreken c.q. met iemand van de zedenpolitie. Ik weet niet hoe zwaar het misbruik nog weegt en hoe lang het geleden is, wat allemaal van belang kan zijn.
Mijn mening is dat het misbruik is vanwege het feit dat we spreken van een meisje van vijftien en een volwassen man. Als die man kerkelijk meelevend was en ook een ambt had en wellicht ook nog gehuwd, reken ik het hem nog zwaarder aan.
Hartelijke groeten, ds. dr. J. C. Borst
