Vraag
In ons bijbels dagboek lazen wij laatst over de schepping. Nadat God alles had geschapen sprak Hij steeds: En zie, het was zeer goed. Totdat er iets niet goed bleek te zijn: Het is niet goed dat de mens alleen zij. Hoe moeten we dit opvatten? In het dagboek stond zelfs dat Adam zich na de “hulpe tegenover hem” niet meer eenzaam hoefde te voelen. Was Adam eenzaam? Dat is toch iets negatiefs en voor de zondeval waren zulke gevoelens er toch niet? Hoe moeten we dit opvatten?
Antwoord
Voor het oog lijkt het alsof de woorden “het is niet goed, dat de mens alleen zij” (Genesis 2:18) in tegenspraak zijn met de teksten die we in Genesis 1 vinden, waarin gezegd wordt dat alles goed door God geschapen is. We moeten echter goed beseffen, dat het Hebreeuwse woord “toob” (waar ons woord “tof” van afgeleid is!) een andere betekenis heeft, dan wij er meestal aan verbinden. Het Hebreeuwse woord voor “goed” betekent o.a.: dat wat aan zijn doel beantwoordt, dat wat in orde is. Wanneer we in Genesis 1 lezen, dat God zag dat het goed was, dan betekenen die woorden: het werk dat God heeft verricht beantwoordt aan het doel, dat Hij Zich voor ogen heeft gesteld. Oftewel: het functioneert volgens Gods plan. Het is Hem welbehaaglijk. De scheppingsdagen zijn goed in Gods ogen, omdat zij geschikt zijn om Gods plannen met de schepping (waaronder de mens) te verwezenlijken. Toen God de mens schiep, was dat volgens Zijn plan. Dus zeer goed. Maar uit Genesis 2 blijkt, dat God ook nog wat anders voor ogen had, namelijk: dat de mens, die Hij geschapen had, niet alleen zou zijn. Om dat te verwezenlijken heeft God de vrouw geschapen, als een hulpe tegenover de man.
Dat betekent dus niet, dat vóór die tijd God het -met eerbied gesproken- niet goed had gedaan. Nee, eerst schiep Hij Adam zonder vrouw. En dat is goed. Want het is naar Zijn plan. Toen formeerde Hij Eva uit Adams rib. En dat was ook goed. Want ook dat was naar Zijn plan!
We moeten dus het woordje “goed” in Genesis lezen tegen de achtergrond van het plan, dat God beoogt met Zijn schepping. Als de HEERE iets doet naar Zijn plan, dan is het goed. Ook als Hij later weer iets 'toevoegt' aan wat reeds goed is. “Goed” staat dus niet tegenover “kwaad” (als een moreel oordeel).
"Eenzaamheid" is voor ons iets negatiefs. Voor Adam niet. Hij wist namelijk nog niet, wat tweezaamheid was, dus kon hij ook niet weten wat het negatieve zou kunnen zijn van eenzaamheid. Dat hij alleen was, ontdekte hij, toen hij de dieren namen moest geven. De Heere liet Adam zelf ontdekken, dat hij iets miste. Een wezenlijke voltooiing ontbreekt in de nog ongeschonden schepping (zo dr. J. Hoek in: "Man en vrouw naar Gods beeld" blz. 25 Reformatie-reeks). Maar in het geheel van Genesis is dit gemis geen “negatief” (laat staan zondig) gevoel, maar is het gemis de weg waarlangs de Heere Adam gaat verblijden met een nieuwe invulling van zijn mens-zijn: hij is geschapen en aangelegd op een vrouw. Dat behaagt de Heere. En daarom is het goed.
Wie meer wil weten over het woordje “toob” in het OT, met name in Genesis, raadplege het bekende boek van F. J. Pop: “Bijbelse woorden en hun geheim”, blz.256 e.v.
Ds. M. A. Kuyt
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.A. Kuyt
- Geboortedatum:17-04-1957
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wijk en Aalburg
- Status:Inactief
