Vraag
Ik begrijp goed dat wanneer er mensen zijn die rouwen om een overleden geliefde, zij niet in de stemming zijn om gekleurde kleding te dragen. Maar waar komen rouwperiodes van zes weken, een jaar, enz. vandaan? Wat zegt de Bijbel hierover? Gaat het verdriet immers niet dieper dan de buitenkant? Ik begrijp rouwdragende mensen hierin vaak niet. Alsof rouw aan een periode gebonden is en alsof je zoiets ooit af kunt sluiten! Komt er sowieso ooit een einde aan rouw/verdriet/gemis? Nee toch! Dat uiterlijke gedoe rond een sterfgeval doet me soms haast zeer. Begrijpt u dat?
Antwoord
Beste vrager,
Wanneer je de concordantie opslaat op het woordje “rouw” dan kom je nogal wat tegen! Wie de krant leest en het nieuws hoort die hoort van veel rouw en geween om zich heen. De vraag is dan: Zou iemand die rouwt zich druk maken over dagen, weken of maanden? Ik denk het niet. Wie een zeer geliefde ontvalt, die ontvalt alles. Die kan niet begrijpen dat de wereld door draait. Die zit met een gescheurd hart.
Er wordt gerouwd vanwege onze val in Adam. In deze wereld wordt geweend vanwege Gods straf op onze zonde. Laten we dat vooral beseffen! Opdat we, in ons rouwen over het gemis van geliefden, ook zullen weten van die “droefheid naar God, die een onbe rouw welijke bekering tot zaligheid werkt”, want “de droefheid naar de wereld werkt de dood” (2 Kor. 7: 10). Ik wil maar zeggen: Mensen die het hart zeer doet van de smart, die schrijven het einde van de rouwperiode niet op de kalender.
Wat een troost als je dan mag weten van het Woord op Gods kalender: ”En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan”. Openbaring 21: 4. Dan zing je soms door je tranen heen: ”In de grootste smarten, blijven onze harten, in de Heer’ gerust”. Ps. 33: 10 ber.
Ds. J. Bos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Bos
- Geboortedatum:24-06-1948
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Naarden
- Status:Actief
