Vraag
Een moeilijke vraag misschien voor jullie. Mijn man heeft vier keer mijn zusje (15 jaar) betast/misbruikt in ons huis. Dat is drie maanden terug uitgekomen. Ik hou van hem en voel me bedrogen, maar wil niet bij hem weg. Ik hou van mijn zusje en wil haar niet kwijt. Maar ik zwem er steeds tussenin. Zij is inmiddels onhandelbaar, woont (tijdelijk) bij mijn getrouwde zus en wil mijn man absoluut niet vergeven. Ook wil ze niet bij mijn ouders terug. Zij moeten van haar kiezen tussen mijn man of haar (mijn zusje). Beiden zijn in therapie. Maar ook bij mij thuis ligt alles overhoop. Mijn overige broers en zusjes komen (weer) wel bij ons. We houden er steeds rekening mee dat zij er niet is, zodat er geen confrontatie komt. Aan de ene kant ben ik verschrikkelijk kwaad op mijn man en aan de andere kant hou ik van hem. Ik voel me net een twee-mens en weet even niet meer wat ik moet doen! Hebben jullie tips?
Antwoord
De moeilijkheid is altijd weer dat ik niet de situatie, achtergrond en aanleidingen weet. Als er bijvoorbeeld staat “vier keer”, dan denk ik meteen: waarom heeft ze het de eerste keer niet meteen gezegd. Waarom vier keer? Het gaat mij hier niet om de schuldvraag, want waar de schuld ligt, dat moge duidelijk zijn (bij uw man!!!).
Je zusje, die midden in de pubertijd zit, kun je het op dit moment niet kwalijk nemen dat zij wil dat de ouders partij kiezen tussen haar of uw man, maar wat ze ook kiezen het lost de droevige vreselijke gebeurtenissen niet op. En satan is weer bezig het leven van mensen te verwoesten. De vraag die u zich moet stellen is als eerste deze: kan ik mijn man ooit nog zo vertrouwen dat er weer een gezonde relatie ontstaat? Wil ik met een man die schijnbaar in staat is om in mijn eigen huis en misschien wel in hetzelfde bed waar ik met hem de meest intieme momenten heb beleefd, doorgaan in dit leven? Misbruik is een vaag woord. Bedoeld u dat hij gemeenschap met haar heeft gehad? Als dat namelijk zo is, dan is er sprake van overspel en moet u goed overwegen of u nog wel met hem door wilt gaan. Houden van is heel mooi, maar vertrouwen is een absolute voorwaarde voor een goede relatie. En uw man heeft niet alleen uw vertrouwen beschaamd, maar hij heeft de vertrouwensband moedwillig en vrijwillig doorgesneden.
Daar komt nog eens bij dat hij er schijnbaar niet zo’n moeite mee heeft om met kinderen een relatie aan te gaan: een meisje van 15 jaar, niet een volwassen vrouw, maar een meisje die hij voor haar leven heeft beschadigd. Houd u van zo’n man? Haat is in deze niet het juiste woord, onmacht, onbegrip en een geweten dat telkens weer herinnerd wordt aan die zonde met uw zus. Zo staat u er t.a.v. uw man alleen voor. Ik hoop dat u in ieder geval uw pijn en verdriet aan de Heere vertelt, zodat het een plaats krijgt in uw hart, zo moest ook Jozef die wrok een plaats geven, toen zij hem verkochten. En bent u dan ook niet als het ware op dezelfde manier verkocht door uw man? Misschien kunt u het hem vergeven. Het zou in ieder geval de Bijbelse weg zijn, maar wilt u die ook gaan? Als hij dit in de verkeringstijd had gedaan, dan had u met hem gebroken, wat is er nu anders? De belofte voor Gods aangezicht om elkaar altijd trouw te blijven?? Die belofte heeft uw man met voeten getreden! Dat kan niet langer meer een wettig contract zijn. Slechts barmhartigheid blijft er nog over. Het is aan u!
Als u al wat wilt dan zult u samen een therapie moeten gaan, als man en vrouw en niet alleen uw man en uw zus! Ik weet niet of u kinderen hebt, want dat maakt het allemaal nog veel ingewikkelder. Indien u ze niet heeft, dan zou als u het mij persoonlijk vraagt, de liefde het verliezen van de trouw! Als mijn vrouw mijn vertrouwen zo zou aantasten en ook andersom ik bij mijn vrouw, dan zou ik haar verlaten en ik hoop zij ook mij. Want dan is de basis weg. Geloof is naast Gods voorzienigheid ook nog altijd overgave en vertrouwen van onze kant en als vertrouwen wegvalt en overgave betekent dat je overspel pleegt, wat is er dan nog over van het geloof?
Ik kan niet voor uw kiezen, omdat beide wegen enorme pijn zullen veroorzaken, maar met welke pijn kunt u in de toekomst het beste leven? Vijftien jaar, nog een kind, misschien later wel je opgroeiende dochter als je die mag ontvangen of al hebt! Vertrouw je hem ooit nog? Als je hart zegt, ten diepste nooit meer, dan zeg ik met Mozes, dat de HEERE het zo niet bedoeld heeft, maar dat het wel geoorloofd is. Wees eerlijk tegen jezelf, je zus, je familie en tegen je man!!! Laat biddend Bijbellezen je beslissing bepalen en niet de emotie of het gevoel alleen! Heb je de liefde om als Jozef vijftien jaar nodig te hebben om te vergeven? Als je dit kunt vecht er dan voor. Kun je het nooit zoals je zus, of nooit echt ten diepste vergeven, dan is er volgens Gods Woord ook geen werkelijk Avondmaal meer in uw leven mogelijk. Kunt u daarmee leven?
De Heere schenke u veel liefde en wijsheid en geve u ook kracht om dit te kunnen dragen
Ds. J. Hoekman
Dit artikel is beantwoord door
drs. J. Hoekman
- Geboortedatum:27-01-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
