Vragen rondom huwelijk

Aan ds. Vergunst (Carterton). Al langere tijd ben ik bezig met een onderwerp waar ik voor mezelf niet uit kom. Mijn man en ik moesten trouwen in een zogenaamd tienerhuwelijk. We waren erg jong begonnen en al een jaar of vijf samen. Na een aantal jaren huwelijk maakte mijn man me deelgenoot van een verleiding waar hij erg veel moeite mee had: het zoeken naar erotische afbeeldingen op internet. Dit komt al vanuit zijn jeugd. Gelukkig zijn er nu gesprekken met maatschappelijk werk, zij het in eerste instantie voor een oppervlakkiger probleem. Ik hoop echt dat hierin de kern van het ware probleem aan de orde komt en er een einde aan komt. Het is gelukkig niet zo dat het veel voorkomt dat het fout gaat (dat ik weet), maar toch blijft het moeilijk. 'k Ben hierdoor pas de laatste maanden goed gaan nadenken over mijn motivatie waarom ik een relatie met hem begonnen ben. Helaas was ik erg jong en in eerste instantie gewoon verliefd. Het leek heel gelukkig met z'n tweeën, maar praten was altijd moeilijk. We hadden nogal eens een meningsverschil waar we niet uit kwamen. Maar dan vonden we toch weer eenheid en troost in lichamelijk contact. Ik denk, tot mijn schaamte, dat ik de eenheid op het verkeerde vlak ervaren heb en er dus nooit echte, diepe liefde geweest is. Al zie ik voor mezelf wel dat er een soort 'respect-liefde' gegroeid is, die de situatie leefbaar maakt. Mijn man zorgt goed voor ons gezin, voor de kinderen, voor mij. Toen ik een jaar verkering had met mijn huidige man, leerde ik ook een andere jongen kennen. Eerst oppervlakkig, later veel dieper. Ik vond een bijzondere eenheid in die gesprekken. Op het moment dat ik verkering had, zette ik dat echter opzij. Mijn vriend en huidige man vond ik knap, hij stond dichtbij en ik leek verliefd, zodat het logisch leek dat ik mijn relatie aanhield. De andere jongen vond ik minder aantrekkelijk, maar ik ervaarde in contact met hem wel een bijzondere rust. Ik weet niet hoe ik dat verder uit kan leggen. Ik denk nu, jaren later, dat ik voor hem ware liefde gevoeld heb. En ik denk/vraag me af, of dat je dat maar één keer in je leven kan voelen. Of kunnen wij van meer mensen houden? Door de jaren heen is de gedachte aan de andere jongen steeds blijven komen, zonder dat ik wist waarom. Ik heb het ook steeds weer aan de kant gezet. Nadat we moesten trouwen heb ik denk ik een heel aantal dingen in de ijskast gezet voor mezelf. Het is van de laatste maanden dat ik er eindelijk over na ging denken en dingen helderder ging zien. Op dit moment heb ik vooral veel vragen rondom mijn huwelijk. Ik ben er van overtuigd dat het Gods instelling is, en dat wij dit niet zomaar mogen verbreken. Maar ik heb wel heel sterk de overtuiging niet oprecht met God begonnen te zijn! En hoeveel mag ik accepteren wat de verleidingen van mijn man betreft? Ik weet dat ik voor mijn huwelijk moet werken. Enerzijds is dat moeilijk, omdat ik denk dat ik geen echte liefde voor hem voel, anderzijds heb ik niet de intentie om iets stuk te maken, zeker niet voor de kinderen. Maar dan lijkt het me zo heel nodig dat er voor hem ook een einde komt aan de verleidingen! En daarnaast heb ik op dit moment wel een soort verdriet/pijn om het besef voor wie ik nu ware liefde gevoeld heb (de andere jongen). Het geeft soms een gevoel van missen. Ik weet niet goed wat ik hiermee aan moet. Het is toch niet goed om een andere man te missen wanneer je getrouwd bent? Ik voel me er zo schuldig over. Soms spreek of hoor je mensen die zo'n levende relatie met de Heere hebben, dat ik er wel eens jaloers op word. Ik wilde wel dat ik mijn zonden echt kon belijden en er vrij van kon zijn. Ik heb niet echt een duidelijke vraag, maar ik hoop dat u hierin een richting kunt wijzen. Waarvoor alvast heel hartelijk dank.

Je bent heel openhartig over je worsteling. Inderdaad, als je terug kijkt over je levensweg zie je veel dingen die niet moesten zijn. Die klok kan je niet meer terug draaien. Je sloeg de spijker op zijn kop toen je schreef "over de onenigheden in de verkeringstijd die je dan oplost doorsamen lichamelijk sexueel contact te hebben." Jullie gebruikten de seksuele omgang niet als de intiemste uiting van je liefde, maar als een soort zalfje om een schrale plek te verzachten. De hele basis van je relatie is daarom ook uiterst zwak. Als ik hier met jongelui overspreek beeld ik dat uit met een voorbeeld uit de bouw. Als je een betonnen fundament stort, loop je er dan doorheen? Gooi je daar allerlei brokken hout in? Steek je er een slang in met heet water? Nee, natuurlijk niet. Niemand zal zo ooit een fundament leggen en er een huis op bouwen. Zo hebben jullie het in een zekere zin wel gedaan. Jammer, heel jammer. Want nu leven jullie beiden (!) met de gevolgen ervan. Het gesprek werd gemist in jullie relatie. Daarom kijk jij terug en voel je een zekere verwardheid en een gevoel van gemis en schuld.

Maar terug kan je niet.  Je bent getrouwd en doe de kinderen ook niet het verdriet aan om uit elkaar te gaan. Want het zijn de kinderen die daar het meest van lijden. Echter, er is hoop dat jullie huwelijk veel dieper kan worden. Maar je moet er wel voor werken. Een relatie ontstaat nooit uit zichzelf. Het komt nooit zonder bewuste investeringen van beide kanten tot stand.

Ten eerste, is liefde iets van het gevoel? In je verkeringstijd hebben jullie liefde wel zo gedefinieerd. Maar liefde is een daad van de wil. Toen de Heere Jezus ons leerde dat wij onze vijanden moeten liefhebben, verwachtte Hij niet dat wij allerlei warme gevoelens zouden hebben voor onze vijanden. Liefhebben is in dat geval juist die dingen doen waarin wij onze vijanden het meeste dienen. Wat ze ook maar nodig hebben. Kijk, jij moet je man liefhebben.

Je schreef over een grote zwakheid van je man: hij heeft een hele zondige drang om naar porno te kijken. Natuurlijk is een maatschappelijk werker en zijn gesprekken daarover heel goed, maar de beste die hem daarin kan helpen ben jij.  Spreek er niet alleen over, maar 'dien' hem ook in zijn seksuele leven. Zo'n investering komt jouw ook te bate, want hij zal dan ook zijn attentie en liefde aan jou geven.  Samen moeten jullie spreken hoe je elkaar in deze het beste dienen kunt.  Intimiteit is heel belangrijk. Jij mist dat met je man. Intiem zijn is niet iets lichamelijks; het is het delen van elkaars gedachtenwereld. Het samen een-zijn als je met elkaar denkt en praat. Het seksuele één wordt dan een hele gevoelige uitdrukking van de eenheid die je ervaart in je leven.

Wat moet ik dan doen om mijn relatie met mijn man te verdiepen? Begin creatief te zijn. Denk eens aan een aantal bijzondere dingen die je voor je man kan doen waarin jij je liefde uit (niet gevoelens in de eerste plaats; maar je zal bemerken dat als je die dingen doet, dat de gevoelens ook komen)!  Doe net alsof je hem voor het eerst leert kennen.  Schrijf hem (nog eens) een liefdesbrief! The sky is the limit!
Natuurlijk zal je man denken, "wat is er met haar aan de hand?" Dan mag je vertellen dat je graag je huwelijksleven wilt verdiepen. Vraag hem ook eens terug te schrijven. Lees zijn brief als hij naast je zit en praat erover met elkaar. Zoek samen een goed boek over het huwelijksleven en lees het samen. Die gesprekken kunnen iets los gaan maken en jullie intiemiteit verdiepen. Zoals ik al eerder schreef, een relatie komt nooit uit zichzelf tot stand en zal zich ook nooit verdiepen zonder dat je er hard aan werkt.

Nog een gedachte. Laat je fouten uit het verleden je actief maken om anderen te begeleiden die dezelfde fouten (dreigen te) maken. Spreek er samen over met andere jongeren; zeker je eigen kinderen.

Sterkte en geef niet op.  Met Gods' zegen is alles mogelijk;  dat hebben we net weer gehoord met de komst van Zijn Zoon in het vlees.

Ds. A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

165 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven