Vraag
Wij zijn van dezelfde kerk, alleen is er door de scheuring in de naam wat veranderd. (Hersteld en PKN). Onze dominee preekt ook in zijn kerk en andersom. Nu gaan er bij ons veel jongeren aan het avondmaal. Het lijkt wel of er steeds meer gaan. Dit viel mij op. Ik vind dit heel fijn en zou willen dat ik zelf aan kon gaan. Maar helaas staat mijn vriend er met een afkeurende blik tegenover. Hij gelooft niet dat die mensen allemaal bekeerd zijn.
Ik heb gezegd dat wij daar gelukkig niet over hoeven te oordelen, maar als het goed is zijn ze bekeerd. Mijn vriend oordeelt hierover en ik vind dit heel erg. In zijn kerk (Hersteld) gaan er alleen veel oude mensen aan en volgens hem is daar alles goed. In de PKN wordt het steeds erger, naar zijn mening.
Nu weet ik dat in sommige kerken hier in de buurt de samenwerking tussen de PKN en de Herstelden niet goed is verlopen en er veel problemen zijn gekomen. Het lijkt alleen alsof die problemen nu tussen ons in komen te staan. Dit wordt steeds erger! We willen graag belijdenis doen, maar hij wil het in de HHK en ik bij ons in de kerk. Later wil hij niet naar de PKN. Het is werkelijk een strijd geworden waar we samen proberen uit te komen, maar we lopen steeds vast! Heeft u adviezen?
Antwoord
Ik heb maar een advies. Laat de kerkelijke problematiek rusten. Erken dat die tussen jullie instaat en dat jullie er niet uit komen. Zolang ieder voor eigen kerk (lees: eigen gelijk) blijft strijden, zul je steeds meer van elkaar verwijderd raken. Als jullie beide je vriendschap te kostbaar vindt om die aan de kerkelijke problematiek op te offeren, laat die dan liggen. Probeer elkaar te vinden in die zaken die jullie wel binden. Ik hoop dat er een dieper contact tussen jullie mogelijk is dan alleen over de kerkelijke kwestie.
Ik mail hierbij een brief van Luther die hij in 1516 aan een vriend in een ander klooster geschreven heeft, die er kennelijk moeite mee had om te blijven in het klooster waar hij was, gezien alle verval. Een ding wordt uit die brief glashelder. De rechtvaardiging van de goddeloze geldt niet alleen persoonlijk, maar ook inzake ons staan in de kerk. Zodra we persoonlijk en kerkelijk meer dan een goddeloze zijn, gaat het mis. Dan strijden we op farizeïstische manier voor eigen gelijk en (ver)oordelen we (over) anderen, wat alleen verwijdering geeft. Ik hoop dat je met dit advies (biddend!) verder kunt. Dan kan het gebeuren dat je op kerkelijk vlak gescheiden wegen gaat, maar op geestelijk vlak meer met elkaar verbonden raakt.
Bijlage: brief van Luther
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
