Vraag
Als je niet weet waar de overledene is, wat moet je dan preken? En hoe is dat met kinderen die al op zeer jonge leeftijd overlijden?
Antwoord
Allereerst moet je als predikant altijd voorzichtig zijn in het uitspreken van een oordeel waar iemand is. Zowel in het positieve als ook in het negatieve. De Heere is de Kenner der harten. Wij kunnen mensen in de hemel plaatsen die er niet zullen zijn en mensen in de buitenste duisternis plaatsen en die daar niet zullen zijn. In die zin is het altijd treffend dat er mensen zullen zijn in het oordeel die zullen zeggen dat ze in de Naam van Jezus allerlei tekenen hebben gedaan en door Hem niet gekend worden en ook dat er zullen zijn die zich afvragen of ze wel iets goeds verricht hebben in het Koninkrijk van God en toch door de Heere gekend worden. Dat maant dus tot voorzichtigheid.
Vervolgens is het natuurlijk best wel zo dat er iemand overleden kan zijn waar nu niet direct een getuigenis vanuit mocht gaan. Dan kan de familie al tegen mij zeggen dat ik het maar niet over de overledene moet hebben, althans dat ik niet zo moet spreken alsof de overledene toch behouden is. Dat is heel goed te begrijpen in zo'n situatie. Natuurlijk kun je als predikant zelf ook allerlei gevoelens hebben bij een bepaald persoon. In de contacten met hem of haar kwam nu niet bepaald naar voren dat zo iemand dicht bij de Heere leefde. Dan sta je als predikant best lastig in zo'n rouwdienst. Het kan overigens ook wel voorkomen dat de familie of een kerkenraad het niet kan “overnemen” dat iemand behouden is en dat er toch door anderen gezegd wordt dat zo iemand bij de Heere mag zijn. Dat is best lastig hoe je daar als predikant mee om moet gaan. Je kunt toch, onbedoeld en onbewust wellicht, het werk van de Heere verzwijgen. Dat is ook niet tot eer van Hem.
Gelukkig dat we tijdens een rouwdienst niet geroepen worden om over mensen te spreken, maar dat we Gods Woord hebben te laten klinken. In alle eerlijkheid mag dat naar voren komen. Zowel in ontdekkende zin, als ook in vertroostende zin. Vanwege de mensen die in een rouwdienst aanwezig zijn, zo gezegd: vogels van divers pluimage, is het goed om op een eenvoudige wijze de Schrift aan het woord te laten komen. Geen dogmatische termen, geen ingewikkelde exegetische hoogstandjes, maar een heldere, pakkende, aansprekende meditatie of preek. Het is een kans die ons geboden wordt om goed van de Heere en van Zijn dienst te spreken en hoe heerlijk het is om de Heere te kennen. Laat dat de boventoon mogen voeren.
Natuurlijk is het zo dat het Evangelie niet naar de mens is, maar laat het wel zo gebracht mogen worden dat het wel voor ieder mens die in een rouwdienst aanwezig is, iets te zeggen heeft. Dat vraagt van een predikant tact, wijsheid, liefde, invoelingsvermogen, beslistheid en bewogenheid. Laten de hoorders dat mogen proeven. Dat wil de Heere gebruiken om mensen in te winnen voor Zijn dienst. Die opdracht hebben we als verkondigers van het Evangelie. Juist in zulke crisismomenten in het leven van mensen die verdriet hebben om het verlies van een geliefde en die aan de lijve de gebrokenheid en kwetsbaarheid van het leven ervaren.
Dus tijdens een rouwdienst van iemand waar je niet van weet waar de overledene is (als je dat dus kan bepalen, maar voorzichtigheid is geboden) is er nog genoeg te preken. Het Woord en de situatie waarin mensen zich bevinden is een goudmijn waaruit gedolven kan worden. Het Woord heeft genoeg in Zich om te laten klinken in droevige omstandigheden en de situatie van hen die rouwen heeft genoeg aanknopingspunten om bij aan te sluiten in de prediking. Het is een uitdaging voor iedere rechtgeaarde prediker om in dat spanningsveld een goed woord te spreken van zijn Heiland. De Heere is het meer dan waard!
Ds. R. W. van Mourik, Sommelsdijk
Naschrift redactie: Over het tweede deel van de vraag zijn al diverse vragen gesteld en antwoorden gegeven. Zie de tag hieronder.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
