Zondagsheiliging of gewoon doen

Ik zit in een situatie waar ik niet zomaar uit kan komen. Herhaaldelijk wordt ik op één of andere manier voor de keuze gesteld: zondagsheiliging of gewoon doen. Voorbeelden; vergeten boek terug te brengen bij bieb, maar moet voor maandag terug zijn, zondag nog door de bus doen of wachten en een (kleine) boete krijgen? Vrienden van mijn vriendin brengen een kraambezoek op zondag en vragen ons ook te komen. Zus van mijn vriendin wil koelkast en magnetron komen halen op zondag. Ik wil ze eigenlijk niet helpen dat ding te tillen. Helaas was informatie gebrekkig en moest de ticket nog betaald worden op zondag voor 15:00 uur, anders konden we maandag niet op vakantie... enz. Zou u mij kunnen helpen?

Wie opgevoed is in een gezin waar de zondag “in ere” werd gehouden zal deze vragen herkennen. Er doen zich incidenten voor waar je (om zo te zeggen) raakt aan de grenzen van wat toelaatbaar is of niet. Ik heb als antwoord eigenlijk drie richtingen voor ogen:

1. Houd voor ogen wat de bedoeling van het vierde gebod is. Wij zoeken graag de grenzen van een gebod op en raken (als we niet oppassen) de kern van een gebod kwijt. De bedoeling is niet arbeiden. Letterlijk betekent dit dat de HEERE wil dat we op die dag “rusten van al onze arbeid”. Het gaan op “kraamvisite” of het door de bus gooien van een boek bij de bibliotheek valt toch echt niet onder de kwalificatie “arbeid”. Bij het betalen van het “ticket” ligt wel de vraag voor dat een ander op die dag werkt (die laatste is echt aan de grens). Veel belangrijker echter dan de vraag wat niet mag is de vraag wat we wel doen. Ik wil je graag verwijzen naar zondag 38 van de catechismus. Daar wordt niet zozeer iets verboden, maar worden ons dingen geboden. Als er dingen van je gevraagd worden waardoor iets wat hier geboden wordt in de knel komt, weet je dat je een grens overgaat. Als voorbeeld; ik zou geen moeite hebben met kraamvisite op zondag (ik heb het wel eens gedaan). De moeite ontstaat als ik daardoor niet naar de kerk zou kunnen gaan. Dan ga ik een grens over.
 
2. Wees “open” naar je omgeving (familie, vrienden, collega's) over de invulling van de zondag. Niet pas wanneer iemand je iets vraagt om te doen, maar in het algemeen. Als ik weet dat mijn neef of nicht liever niet heeft dat ik op zondag iets kom halen of brengen, zal ik op een andere dag een afspraak maken. De meeste mensen houden rekening met de “grenzen” van een ander. Een goede vriend van me gaf aan echt niet op zondag te willen reizen. Dat betekende dat hij ook niet zou komen op mijn “bevestiging”. Ik respecteer dat en onze vriendschap heeft er niet onder geleden. Wie eerlijk is over zijn “normen en waarden” zal over het algemeen ervaren dat anderen daar rekening mee houden. Je komt zo dus minder in “grenssituaties”.
 
3. Wij heiligen de zondag omdat we op die dag de opstanding van de Heere Jezus gedenken. Ligt daar niet het grootste belang van de zondagsheiliging? Heiligen betekent “apart zetten”. Deze dag is apart gezet om stil te staan bij het wonder van Zijn overwinning op de dood. Het is de dag bij uitstek om tot Hem te gaan, op te gaan naar Zijn huis, Zijn Woord te horen, Hem aan te roepen. Veel belangrijker nog; het is de dag waarop Hij naar mij toe komt als Hij daar is waar twee of drie samen zijn in Zijn Naam (Matth. 18:20). Het is de dag waarop Hij Zijn stem laat horen in mijn leven. Ben ik daar waar Zijn stem klinkt? Waar Hij roept? Zie ik nog de genade in dit gebod dat Hij niet wil dat ik maar door draaf maar dat ik stilsta bij Zijn werk en woorden? Laat heel de dag staan in het teken van Hem. Iets zegt me dat al die andere vragen dan op de achtergrond raken.
 
Hartelijke groet,
Ds. P. van Duijvenboden, Apeldoorn

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van Duijvenboden

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven