Masturbatie in relatie

Aan mw. Westeneng, psychotherapeute en seksuologe Eleos. Ik hoorde vorige week uw lezing, erg mooi. De mythe is dat in een goede relatie geen masturbatie voorkomt. Kunt u hier iets meer over zeggen, hoe u dit dan ziet? En ziet u masturbatie als zonde?

Ik heb in de lezing genoemd, dat er misvattingen/mythes bestaan over seksualiteit: ideeën, die in de loop der jaren zijn ontstaan en die inmiddels -onterecht- voor waar worden gehouden. Eén zo’n mythe is de hiervoor genoemde. Met masturbatie wordt bedoeld: het jezelf seksueel bevredigen, door met de hand de eigen gevoelige lichaamsdelen te strelen en zo tot seksuele opwinding en bevrediging (een orgasme) te komen.

Seksualiteit is bedoeld voor het huwelijk: tussen een man en een vrouw. Het gaat om het samen beleven van intimiteit, seksuele opwinding en bevrediging. Het is iets wat twee mensen samen ervaren. Seksualiteit in het huwelijk overstijgt als het goed is het puur lichamelijke: het gaat ook om intimiteit. Als je getrouwd bent beschik je niet alleen zelf over je lichaam, maar ook de ander ( 1 Kor. 7:4). Het is de taak van de huwelijkspartner om te voorzien in de seksuele behoeften en het seksuele verlangen van de ander.

En toch komt masturbatie voor binnen het huwelijk... Veel mannen en sommige vrouwen masturberen omdat ze sterkere seksuele behoeften hebben dan hun partner. Ze willen de ander “sparen” en daarom masturberen ze. Vaak weet de partner hier niets van. Dat betekent dan ook, dat deze niet de kans heeft om wat te doen met de behoefte van de man of vrouw. Het masturberen gaat zo een eigen -eenzaam- leven leiden. Bij masturberen maak je gebruik van fantaseren over seks. De verleiding is groot om met zondige fantasieën bezig te zijn, over een ander dan je eigen partner. Daarmee overschrijd je de grenzen van het huwelijk. Bovendien is het risico groot dat er meer emotionele verwijdering tussen de echtgenoten ontstaat omdat er zaken niet besproken worden, die beide aangaan. Daarom is het sowieso beter om bij een verschil in seksuele behoefte er samen over te praten en samen verantwoordelijkheid te nemen voor het voorzien in ieders behoefte. Een enkele keer masturberen in aanwezigheid en met toestemming van de ander is dan in ieder geval een beter alternatief dan zichzelf te bevredigen, zonder dat de partner er van weet. Het blijft daarbij wel de vraag wat de oorzaak is, als er veel verschil is in seksuele behoeften tussen de huwelijkspartners. Het weigeren van seksueel contact komt vaak voort uit relatieproblematiek. Deze zal eerst opgelost moeten worden. Vaak blijkt daarna de ruimte toegenomen om het verschil in seksuele behoeften tussen de partners op een goede manier op te lossen.

Ik vind het niet juist om te stellen, dat masturberen op zich zonde is. De Bijbel doet daar geen uitspraken over. Wel kan het masturberen vergezeld gaan van zondige gedachten/fantasieën, die leiden tot overschrijding van de huwelijksgrenzen en tot verwijdering tussen de huwelijkspartners.

Betsy Westeneng,
psychotherapeute en seksuologe NVVS, werkzaam bij Eleos.