(...) mijn vraag is of ik al met een been (volgens de Bijbel) in de hel sta en w...

Ik ben jongeman van 25 jaar met een homoseksuele relatie. Mijn familie heeft positief op mijn coming out gereageerd. Heel eerlijk gezegd doet niemand vreemd over mijn homoseksualiteit. Vanuit mijn kerkelijke opvoeding (Ger. Gem.) weet ik natuurlijk bij ratio dat wat ik uitspook, niet helemaal conform de Schrift is. Oftewel: God gruwt van mijn levenswandel. Nu ben ik geen lid meer van enige kerkverband. Emotioneel gezien doet mij dit niets. Vanuit de kerk heb ik geleerd dat dan schijnbaar je geweten is toegeschroeid en je verloren bent voor de rest van je leven. Is dit werkelijk zo? Alle affiniteit met geloven is gewoon weg. Gelukkig kan ik terug kijken op een fantastische jeugd waar geloof wel belangrijk was maar nooit een obstakel tussen de persoonlijke relaties in ons gezin. Daar ben ik blij om. Kortom, mijn vraag is of ik al met een been (volgens de Bijbel) in de hel sta en waarom mijn affiniteit met het geloof in een klap weg is. Mijn partner is erg geïnteresseerd in mijn opvoeding/geloof, dus hij is niet de oorzaak van mijn verandering.

De manier waarop je de dingen verwoordt geeft aan dat je meer dan Jan Doorsnee het vermogen hebt om de dingen die je doet te overdenken en te doordenken. Je weet heel goed waarover je praat. De vraag die je stelt is, hoewel oprecht, voor jou éigenlijk geen vraag. (...)

Je homofiele geaardheid is hét probleem niet. Wel hoe je er mee omgaat. Praktiserende homofilie is God een gruwel, zoals je ook zelf terecht zegt. Ik kan daar moeilijk iets anders van maken. De Bijbel spreekt duidelijke taal. Verkrampte exegese ter legitimatie van de homofiele status en -praktijk doet Gods Woord geen recht. Van dit laatste wil ik jou trouwens niet betichten. Daartoe geef  je immers met je vraag geen aanleiding.
 
Dus bijbels-pastoraal gezien geldt: breek met deze zonde. Hoe moeilijk of 'onmogelijk' ook. Houd je  de zonde willens en wetens aan de hand, dan is dát wel een eerste verklaring voor de nivellering van je geloofsleven.
 
Ben je nu een hopeloos en voorgoed verloren geval? Nee, nog komt God met de boodschap van zonde en genade ook tot jou. Maar neem die boodschap dan ook met onmiddellijke ingang wérkelijk serieus. Meer dan iemand, neemt juist God jou serieus, inclusief je andere geaardheid en geloofsvragen. Je staat niet met één been in de hel. Maar je bent wel met je beide benen en je handen en je hart vloek- en doemwaardig voor God. Hier en nu! Dat geldt overigens een ieder die nog buiten Christus voortleeft.
 
God vraagt van jou en mij dat we Hem liefhebben met ons hele hart. Bid Hem om kracht om met de zonde te breken. Heb God meer lief dan de mensen (je vriend) en vooral meer dan jezelf! Hij is het eeuwig waard!

Kand. G. A. van Ginkel