Bijzondere moeite met de avondmaalgang

Ik heb zo'n bijzondere moeite met de avondmaalgang, terwijl ik juist versterking van mijn geloof nodig heb. Ik verlang van Christus te horen, omdat bij Hem alleen vrede voor mijn onrust te vinden is. Maar elke keer bij de voorbereidingspreek word ik aan het twijfelen gebracht. Er wordt steevast gewezen op een zeer diepe kennis van zonden. En dit wordt met voorbeelden ondersteund. Bijvoorbeeld: dan doe je de televisie de deur uit. Maar ik heb nooit televisie gehad. Dan doe je de slechte bladen de deur uit, maar ook die lees ik niet. Dan roddel je niet meer over een ander; ik heb een hekel aan roddelen, enz, enz. Allemaal sprekende voorbeelden van zichtbare zonden. Het maakt mij zo moe zo'n prediking. Het is net alsof het avondmaal alleen voor die mensen zijn die eerst met volle geneugten de wereld gediend hebben, daarna een krachtige ommekeer gehad hebben en de Heere zijn gaan dienen. Maar ik leef van jongs af dicht bij de Heere, heb geen uitbrekende zonden gekend, maar verlang wel meer steeds meer en meer in Hem te geloven. Waar ik mee worstel is mijn kleine geloof, dat ik zo vaak niet vast kan vertrouwen op de beloften die Hij gegeven heeft in zijn woord. Elke keer als er weer avondmaal is, ga ik in mijzelf wroeten, op zoek naar die diepe kennis van zonden, op zoek naar momenten dat de Heere mij die diepe zonden liet zien, want daar moet je van afweten volgens de prediking rondom het avondmaal. Vaak wordt David als voorbeeld genoemd. Tja, met de zonde van overspel dan kun je wel spreken over berouw; dat is dan ook wel een sprekend voorbeeld. Maar in de Bijbel zijn ook andere voorbeelden, Jozef, Samuel bijvoorbeeld. Ook mensen door God geschapen, maar zoveel zachter en anders dan de ruwe David. Maar wat ik ook zoek in mijzelf, het blijft maar een schamel beetje zonden die ik vind. Veel te weinig om dit te bestempelen als diepe zondekennis. Veel te weinig om te zeggen dat ik een duidelijk moment ken dat ik de wereld de rug heb toegekeerd. Toch mag ik vrede en rust vinden bij de Heere als ik mijn kleine geloof bij hem neerleg. Echter, ik ben elke keer bang dat ik mij een oordeel zal eten en drinken, omdat ik niet duidelijk kan spreken van een terugkeer uit de wereld. Ik word er zo moedeloos van. In plaats van dat het avondmaal mij zou moeten versterken in het geloof, lijkt het wel alsof ik door de prediking rondom het avondmaal eerder van het geloof afgebracht word dan dat het mij versterkt in het geloof. Dat eindeloos wroeten in jezelf, zonder resultaat. Mag ik ook zonder de ervaring dat ik duidelijk de wereld de rug toegekeerd heb, komen tot Jezus en eindelijk rust en vrede in Hem?

Geliefde broeder of zuster,

Ik heb met aandacht je brief gelezen en ik denk dat ik je begrijpen kan. Ik zal je brief in een paar gedeelten proberen door te nemen met je, in de hoop dat je wat meer licht mag krijgen in deze zo dringende zaak.

Heilig Avondmaal is een instelling van Koning Jezus zelf. Hij doet dit heel bewust in de nacht in welke Hij verraden werd. Waarom? Het antwoord is niet moeilijk: “Doe dat tot Mijn gedachtenis”. Luk 22:19: “En Hij nam brood, en als Hij gedankt had, brak Hij het, en gaf het hun, zeggende: Dat is Mijn lichaam, hetwelk voor u gegeven wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis.” Een heel ander belangrijk gegeven is wat Paulus schrijft: 1 Kor. 11:26: “Want zo dikwijls als gij dit brood zult eten, en dezen drinkbeker zult drinken, zo verkondigt den dood des Heeren, totdat Hij komt.” Vast staat dus dat het H.A. niet een vrijblijvende zaak is maar een absolute opdracht vanuit het Woord van God. Wij hadden gisteren zelf ook voorbereiding. Zoals je misschien weet werken wij in Peru. Daar kennen ze geen voorbereidingsprediking. Het gevaar bestaat dan dat het H.A. een automatisch gebeuren wordt, net als in de RK-kerk.

Ik heb voor een paar weken geleden een voorbereidingspreek gehouden in Pichanaki, een heel arme plaats in Peru. Tekst: 1 Kor. 11:28: “Maar de mens beproeve zichzelf, en ete alzo van het brood, en drinke van den drinkbeker.” Thema: “Kennis is nodig om Avondmaal te kunnen vieren” Punten: 1. Kennis van je ongerechtigheid. 2. Kennis van de Middelaar. 3. Kennis van je blijvende zwakheid. Ik ga er voor dat het nodig is om deze drie dingen te kennen om Avondmaal te kunnen vieren. Maar deze kennis doe je niet op door te wroeten in jezelf. Dat lijkt wel zo, maar het is een verkeerde gedachte. Deze kennis doe je op door biddend Gods Woord te onderzoeken en daarbij te zien op Jezus. Wees niet bang voor “zelfonderzoek”, maar vlucht ver weg van het zoeken naar een “goede gestalte” om aan te mogen gaan. Kennis van je ongerechtigheid gaat over kennis van je zondig bestaan voor God. Het gaat vooral niet over het aantal zonden dat je deed, of de soort zonden die je op je geweten hebt. Je bent zondaar omdat je van Adam afstamt en omdat je zonden doet. Daarom heb je een Verlosser nodig! Punt uit! Ieder die de Heere liefheeft zal daar bovenop vallen... en Hem danken voor het goddelijk geschenk van een Verlosser, Die mijn schuld op Zich nam, Die voor  mij betaald heeft.

Lieve broeder of zuster, wat een wonder als je van jongs af dicht bij de Heere mocht leven. Heel veel mensen kunnen je dat niet nazeggen. Zelfs heel veel predikers niet. Zij moeten terug zien op een leven in de zonde. Maar het gaat niet direct, of alleen, over de dagelijkse zonden. Het gaat om onze zondige aard die we van nature hebben. Een moordenaar is zondaar maar een keurig kerkmens die niet gelooft in Jezus is ook zondaar. Het stelen van een doosje schoensmeer is toch niet zo’n grote zonde? Maar het verraad wel dat je hart zondig is. Dit kun je natuurlijk aanvullen met duizenden heel kleine dingetjes. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om het besef, de kennis dat je van nature zondaar bent en voor God niet kunt bestaan. En daar tegenover dat God nu Zijn Zoon heeft gegeven om je te verlossen, om voor je te betalen. Niet omdat Hij ziet dat je je zonden zo goed weet. Niet omdat hij ziet dat je de TV de deur uit doet, maar Johannes 3:16 zegt dat Hij dat deed vanuit Zijn liefde. Je ziet dan ook heel duidelijk dat het niet gaat om het wroeten in jezelf maar om het “geloven in Jezus”. In Numeri 21 lees ik over het zondige volk Israël. Ze werden gebeten door de slang. Niet iedereen had een even grote beet. Maar sterven moest hij of zij eraan... behalve als hij of zij opzag naar de koperen slang. Jezus Zelf haalt dit voorbeeld aan in Johannes 3:14,15.
 
KLEIN GELOOF... Al is ons geloof klein, al is het zwak... Zwak geloof, klein geloof... is geloof, is een geschenk van God, is werk van Gods Geest en het beërft de zaligheid!!!!!!!! Iemand die in een zwak en klein geloof tot Jezus komt ontvangt vergeving van zijn zonden. Ik hoorde het volgende in een preek: Als een aards rechter iemand vrij spreekt die goed van gehoor is, dan hoort hij duidelijk en klaar zijn vrijspraak. Maar als iemand slecht van gehoor is hoort hij het maar half of onduidelijk... maar hij is wel vrij gesproken! Begrijp je? Al is het met een zwak of misschien wel heel zwak geloof, waarmee we tot Jezus vluchten, we ontvangen bij Hem genade.

Dit zoeken in jezelf is niet wat de Bijbel bedoeld met “jezelf beproeven”. Het Avondmaalsformulier legt het ook niet zo uit. Lees het maar eens na.

Je schrijft: Maar wat ik ook zoek in mijzelf, het blijft maar een schamel beetje zonden die ik vind. Veel te weinig om dit te bestempelen als diepe zondekennis. Veel te weinig om te zeggen dat ik een duidelijk moment ken dat ik de wereld de rug heb toegekeerd.

Zou je dan een lange lijst van zonden aan de Heere willen aanbieden? “Heere, kijk dit heb ik allemaal gedaan”? Zou je dat fijn vinden? Zou je dan gelukkig zijn???? Dank God elke dag dat je niet uitspat in grove zonden. Dat is een wonder van de Heere. Ieder mens is van nature geneigd om God en zijn naaste te haten. Juist daarom heeft God de weg gekozen van een “Verlosser”. Wij kunnen onszelf niet verlossen en onszelf niet bevrijden van de zonde. Niet opheffen uit de modder waarin we gevallen zijn. En dan steekt Hij Zijn hand naar je uit om je op te rapen. Wat een wonder van liefde en genade!!

Lieve broeder of zuster, als jij met een klein geloof je zwakke bevende hand uitsteekt naar Jezus, zal Hij je niet afwijzen. Ook in  het Avondmaal niet. Maar Hij zal het je toeroepen met een stem vol liefde: Ik heb grotelijks begeerd om dit Avondmaal met u te eten. Maar al te veel mensen hebben een leven vol nood op dit punt. Terwijl de Heiland wacht op zondaren aan Zijn tafel. Zondaren zonder lijst van zonden. Zonder lijst van zondebesef. Maar zondaren die komen in het besef dat zij zondaar zijn en zonder Jezus voor eeuwig verloren zijn. Zondaren die het van harte uitroepen: “Heere Jezus ik kan niet zonder U, ik heb u nodig, ik heb u lief”.

Broeder of zuster, ik vond het fijn om even met je van gedachten te wisselen. Ik kan je problemen niet wegnemen. Maar ik hoop dat je er iets mee kunt en dat het je helpen kan om uit de valkuil waarin je terecht gekomen bent, te verlossen. Hef je hoofd op! Je Redder is nabij, Hij steekt Zijn hand naar je uit. “Mijn zoon, Mijn dochter, geef Mij je hand....? Nee, geef Mij je hart. Aan het Heilig Avondmaal en daarbuiten.

De Heere zij met je.
Evangelist J. van Dooijeweert, Waddinxveen

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven