Bevindelijke reformatorisch prediking

Ik heb een vraag omtrent de "bevindelijke reformatorisch prediking" die steeds vaker lijkt te draaien om bevinding dan om geloof. Maar wat is belangrijker? Te voldoen aan allerlei bevindelijke statussen en trappen of geloven dat Christus Jezus onze zaligmaker is? Ik vertrouw er op dat dit laatste antwoord het enige antwoord is. Maar waarom wordt dan gemiddeld meer dan 80 procent van een preek besteed aan het eerste punt?

Bevindelijke prediking is schriftuurlijke prediking en al wat bevindelijke prediking meer is dan schriftuurlijke prediking is onschriftuurlijk. Anders gezegd: het gaat niet om de zekerheid van onze ervaringen, maar om ervaarbare zekerheid. De zekerheid ligt altijd buiten ons in Christus.

M.a.w.: Wat is 'bevindelijk'? Bevinding is de 'ervaring', 'constatering' dat het Woord van God waar is, dat het klopt in onze eigen levenssituatie.
Het kan nooit om onze ervaringen op zich gaan, want die zijn drijfzand.
Het kan alleen om de Schrift zelf gaan en daarin om de Christus der Schriften.

Wanneer de bevinding opgaat in staten, trappen en gestalten van het geestelijk leven, dan wordt bevinding tot een wettisch, rationalistisch systeem en dat is de dood in de pot.

Met een hartelijke groet,
Prof. dr. W. Balke

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. W. Balke

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven