(...) Is het dus niet heel goed wat deze bands doen, want de jongeren vinden de ...

Ik wil graag reageren op dhr Stijns. Hij antwoordde mijn vraag dat hij geen christelijke teksten heeft kunnen vinden in de muziek van de bands die ik aanhaalde in mijn vorige vraag. Daarbij wil ik aangeven dat ik wel degelijk christelijke teksten heb gevonden bij deze bands! En ook heeft hij het woordje “gothic” in mijn vraag verkeerd opgevat. Ik suggereerde niet dat deze bands ook maar iets te maken hebben met gothic! Daarnaast zal ik wat op een rijtje zetten: Pillar is een Amerikaanse, christelijke rockband. De teksten van de band bestaan altijd uit motiverende nummers. Pillar schrijft vanuit een positief en geestelijk perspectief. Ze schrijven voor een breed publiek om de boodschap aan veel mensen over te brengen. Het nummer “Bring Me Down” is bijvoorbeeld opgenomen bij een gevangenis. Er wordt een man getoond met problemen, kwellingen en druk waaronder mensen instorten. Het nieuwe album bevat songs over verslaving, liefde en oorlog. Demon Hunter valt onder Christian metal. Christelijke metal is een metalgenre dat zich typeert door de christelijke thematiek en teksten, en niet zozeer door het geluid of de muzikale invloeden. Dus de bands die ik aanhaal zijn wel degelijk christelijk, alleen zingen ze anders dan wat wij gewend zijn. Wij zijn gewend om in de kerk te zingen: “Looft God”. Natuurlijk is dat goed! Maar als je niet weet hoe het moet en je zit met grote problemen... zouden jullie dan het advies aan die mensen geven: ga psalmen zingen, dan komt het wel goed? Of zouden jullie zeggen: verdiep je eens in de muziek van christelijke rockbands die zingen over moeilijke dingen van het leven en zo het christendom proberen over te dragen? Is het dus niet heel goed wat deze bands doen, want de jongeren vinden de muziek mooi, ze kunnen zich inleven in de teksten, en vinden zo misschien God wel?

Beste vriend,

Over de inhoud van het nummer “Bring Me Down”  kunnen we een lange discussie houden, maar aan een welles-nietes discussie hebben we niets. Je kunt in de tekst leggen wat je wil horen. Het heeft niet z’n negatieve boodschap als bij DH, maar het heeft voor mij geen gospelelement.

”Ive met the end of being, my eyes are open wide. I feel myself depleting, and watch my body die. Life is a path, Death a destination”. Album: Demon Hunter. Song: “I Have Seen Where It Grows” Demon Hunter valt onder Christian metal.

Wat jij daar christelijk aan vindt, dat mag je zelf beoordelen en dat doe je in feite ook. Je eigen woorden: “Dus de bands die ik aanhaal zijn wel degelijk christelijk, alleen zingen ze anders dan wat wij gewend zijn.” Dus vraag ik me af: wie zijn die “wij”?

Dan het slot van je vraag (“Is het dus niet heel goed wat deze bands doen, want de jongeren vinden de muziek mooi, ze kunnen zich inleven in de teksten, en vinden zo misschien God wel?”). Of niet dus: “Life is a path, Death a destination.” Zo vind je Apollion. Hoe kun je hierin God vinden? Dood en bestemming, drukken hier het rijk van Apollion uit. Het dodenrijk van waaruit niemand terugkeert, behalve dan zij die bij De Zoon van God, het Lam, horen: Openb. 14:1. Maar ja, dat vinden we dus niet in de teksten terug.

Met vriendelijke groeten,
J. C. Stijns

Dit artikel is beantwoord door

J. C. Stijns

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven