Vraag
Ik vind het erg moeilijk hoe ik moet denken over de roeping tot het predikantschap. Ik heb nu een baan die ik graag doe, maar er blijft bij mij toch een verlangen om predikant te worden. Ik vraag me echter wel af of ik daar goed aan zou doen.
De eerste reden waarom ik daarover twijfel is dat mijn geestelijk leven vaak nog op zo'n laag pitje staat. Zo weinig brandende liefde voor de Heere en de eer van Zijn Naam. Het tweede is dat ik niet weet of de Heere mij wel roept tot dit ambt. Hoe kom ik dat te weten?
Antwoord
Laat ik beginnen met m’n vreugde uit te spreken dat er een begeerte is naar het predikantschap. Het is belangrijk om helder te hebben waarom je dit verlangt. Is er de begeerte om het evangelie te verkondigen, zodat mensen tot geloof mogen komen en behouden zijn en God verheerlijkt wordt? Dan is dat toch een goed verlangen; ik zou willen zeggen: door de Heere gewerkt. Als het je zou gaan om een vooraanstaande positie waarin je gezien wordt, moet je het maar snel vergeten.
Het is best belangrijk, dat je vast staat in het geloof, want op de universiteit kom je heel wat tegen! Sommige studenten doen daarom eerst een jaar de Bijbelschool in Zeist. Zoek de Heere, terwijl Hij te vinden is en roept Hem aan, terwijl Hij nabij is. In het geloof mag je ook groeien, vaster komen te staan aan de hand van de HEERE.
De roeping tot het ambt is nu niet aan de orde, denk ik. Je kunt nu het verlangen hebben om de Heere te dienen, en dan ben je geroepen tot de studie. Ik zou je willen aanraden om de Heere te vragen om wijsheid vanuit het lezen van de bijbel. Wees daarin opmerkzaam, want van daaruit onderwijst de Heere. Soms gebruikt hij daarin ook heel gewoon mensen. Maak daarom eens een afspraak met de predikant en bespreek het eens met hem in een vertrouwelijk gesprek.
Er is veel meer te zeggen, maar dat valt moeilijk allemaal op papier te zetten.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van het Goor
- Geboortedatum:20-09-1953
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Rijssen
- Status:Inactief
