Naam veranderen vanwege jeugdtrauma

Wat is het fijn om met regelmaat vragen en antwoorden te lezen. Dank voor wat jullie doen! Sinds ik zelf moeder ben geworden, worstel ik met vragen. Ik probeer kort mijn vragen toe te lichten.

Ik heb herhaald (seksueel) misbruik meegemaakt in mijn kinder- en tienerjaren. Ik heb hiervoor goede hulp ontvangen en ben sinds een paar jaar getrouwd met een lieve, veilige man. Sinds de zwangerschap worstel ik met het vroegkinderlijk trauma door mijn ouders. Ik was verantwoordelijk voor de emoties van mijn moeder, waar mijn vader haar in steunde. Als ik al durfde aan te geven dat het op school niet fijn ging, kwam mijn moeder er overheen met haar horrorverhalen. Toen ze in mijn dagboek over misbruik las, vertelde ze me dat ik loog en nooit meer zoiets mocht zeggen. Ook in latere hulpverlening bleven mijn ouders volhouden dat ik alles verzon en bleef het bij één (systeem)gesprek.

Sinds ik moeder ben geworden, nu meer dan een jaar geleden, vind ik het moeilijk me tot mijn ouders te verhouden. Iets in mij zou het fijn en veilig vinden om de grens te stellen: zolang jullie mij niet serieus kunnen nemen in mijn ervaringen en er geen eerlijk gesprek mogelijk is, lukt het mij niet om contact met jullie te hebben. Ik geloof dat ik dit kan verantwoorden voor God, Die overigens mijn Levensbron is, zonder Hem kon ik dit leven niet aan. Is er een expert die hierin mee kan denken en Bijbelse onderbouwing kan geven?

Daarnaast vraag ik me af of er Bijbelse bezwaren zijn tegen het veranderen van je voornaam? Ik schrik vaak van mijn naam en zou, als herinnering aan het nieuwe leven wat God me gaf, een Bijbelse nieuwe roepnaam kiezen. Ook om alle trauma meer achter me te kunnen laten. Ook zou ik graag van andere deelnemers horen als zij voor een naamsverandering hebben gekozen vanuit trauma. Misschien is er nog iemand die hiermee heeft geworsteld en wil delen hoe dat voor hem/haar heeft uitgepakt?

Ik zie uit naar uw reactie! Gods zegen voor jullie.

Beste vrouw en moeder,

Aangrijpende omstandigheden als achtergrond bij je levensvragen. Fijn dat je nu in een veilige liefdesrelatie mag zijn. Als je zelf moeder wordt dan gebeurt het dat oude, wrange vragen weer in je herinnering naar boven komen. Zo van: dat wat ik mijn kind in liefde en zorg geef dat heb ik zelf als kind erg gemist. Nota bene: je eigen ouders hebben jou geen recht gedaan in liefde, trouw, zorg en bescherming.  Bijzonder dat je dat nu wel aan jouw kind mag doorgeven – samen met de ‘veilige’ man en vader. Hopelijk gaat er van jullie huwelijks- en liefdesgeluk ook een uitstraling uit naar je ouders. Dat ze ontdekken: zo kan/moet het dus, om Jezus’ wil. God liefhebben boven alles en de naaste als jezelf!

Als de Heilige Geest jullie daarin leidt, zou dat een beginpunt kunnen zijn van werken aan herstel van de onderlinge verhoudingen. Een geestelijk kundige (ambts)broeder zou jullie daarin misschien mede kunnen begeleiden. En als dat uiteindelijk -onder Gods zegen- tot  een goede uitkomst leidt, dan hoef je misschien je voornaam ook niet meer te veranderen.

Als je dat toch liever wel doet, dan zijn er de volgende overwegingen. Je zou bij je oorspronkelijke doopnamen (als die er zijn) moeten blijven en daaruit een andere roepnaam kiezen. In de Bijbel zijn daar ook voorbeelden van. De zoon van Izaak heette eerst Jacob. In die naam klinkt vooral zijn zondaarsbestaan door. Na zijn worsteling met God heet hij voortaan: Israel. En in die naam komt vooral Gods ontferming en zegen over hem uit. Al blijft er ook een wond in het verdere leven van deze oudtestamentische gelovige. Zie Genesis 32: 24-31.

Ook in het Nieuwe Testament een bijzondere naamsverandering. Zijn Levitische ouders hadden hem Joses genoemd. Maar wij kennen hem veel beter bij zijn nieuwe naam namelijk: Barnabas  = zoon der vertroosting. Zie Handelingen 4:36-37. Die naam draagt hij na zijn bekering en sinds het Pinsterfeest. Want hij was een goed man en vol van de Heilige Geest en van het geloof. Zie Handelingen 11:24. Doordat hij tot levend geloof is gekomen, verandert zijn leven in de goede zin van het Woord. Al blijft ook hem niets menselijks vreemd. (Handelingen 15:35-40). Maar positief is dat de Heere een mens echt kan veranderen in nieuwheid van leven. Zoals God het ook heeft bedoeld.

Ik geloof dat jullie dat persoonlijk mogen kennen. Ga je kind daarin voor als vader en moeder. En laat dat nieuwe leven ook een voorbeeld mogen zijn voor jouw eigen ouders. Hopelijk kunnen dan in de toekomst verstoorde verhoudingen hersteld worden. Want onze God is de God van wonderen, om Jezus’ wil. En door het toepassende werk van de Heilige Geest in jullie concrete situatie.  Sterkte, wijsheid en zegen gewenst!

Meelevende groet,
Ds. H. H. Klomp