Contact met niet-gelovige weduwe

Ik ben weduwnaar en heb sinds enkele maanden kennis gekregen aan een weduwe. Al diverse keren hebben we bij elkaar koffie gedronken om elkaar wat beter te leren kennen. Ik merk dat we wel een klik hebben: goede inhoudsvolle gesprekken. In zo’n gesprek gaf zij aan van huis uit Rooms Katholiek opgevoed te zijn. Tijdens haar huwelijk hebben zij en haar man gebroken met kerk en godsdienst. Op mijn vraag of zij bereid is om weer met geloof en kerk te willen leven, kreeg ik een ontwijkend -bijna nee- antwoord.

Omdat we best wel elkaar aardig vinden en ik het gevoel heb dat we elkaar zelfs zouden kunnen gaan liefhebben, vind ik het moeilijk om hierin de juiste houding te vinden. Zij zou vriendschap alsnog wel fijn vinden, merk ik. Ik heb haar gezegd, dat ik naast de goede gesprekken die we samen hebben, het onderwerp over mijn geloofs-en kerkelijk leven mis. Zij geeft aan dat dat voor haar geen probleem is en dat respecteert.

Mijn vraag is, zou ik toch op basis van vriendschap met haar mijn leven kunnen delen of is dat te wankel en/of zou ik er toch meer op moeten aansturen dat zij nu al kiest voor  een verdieping in het geloofsleven en alles wat daarbij hoort ? Opgemerkt zij, dat wij beiden getrouwde kinderen hebben. Ik vind het een moeilijke beslissing. Kunt u mij raad geven?

Een lastige vraag. Wat moet ik daarin adviseren? Natuurlijk is het mooi als je liefde tot elkaar voelt. Dat is een belangrijke basis voor een blijvende relatie. Zeker als dat, ongeacht jullie leeftijd, z’n beslag krijgt in een huwelijkssluiting.

Maar liefde alleen is niet de basis van een (huwelijks)relatie. Het samen delen van het geloof is een belangrijke, zo niet de belangrijkste, pijler van een verbintenis met elkaar. Zelf geef je al aan dat het wellicht een wankele basis zou zijn als je alleen maar liefde hebt tot elkaar. Dat is er blijkbaar wel, maar je mist toch nog dat andere. Natuurlijk kun je met elkaar verder gaan en elkaar vrijlaten in de keuze wat het geloof en kerkgang betreft, maar dat gaat op den duur wel wringen. Of er moet bij de andere partij een behoefte ontstaan om ook met het geloof bezig te zijn en daarvoor open te staan. Dat moet vaak wel langzaam groeien. Je kunt je vriendin daar de ruimte voor geven, maar wel met de verwachting dat ze op termijn dezelfde weg als jou zou gaan.

Jullie zijn allebei al heel lang getrouwd geweest en staan nu voor een nieuwe beslissing om met elkaar verder te gaan. Als jullie nog heel jong zouden zijn en allebei verkering zouden hebben, zou ik een verdere relatie ontraden. Stel dat u mijn kind zou zijn en je zou verkering krijgen met een meisje die niet gelooft en zich daar ook niet in wil verdiepen, zou ik een hechtere relatie ontraden. Let wel, niet verbieden, maar ontraden. Het moet een besluit zijn van beide partners na een eerlijk en open gesprek met elkaar. Het zou kunnen zijn dat gesprekken resulteren in een verandering van gedachten. Dat zou in jullie geval ook kunnen. Maar dat moet dan wel in alle eerlijkheid gebeuren. Echter altijd wel met de gedachte dat er een gezamenlijke basis is met betrekking tot het geloof als belangrijke pijler van een relatie.

Kortom, een lastige afweging, maar wees wel eerlijk naar elkaar en blijf niet hangen in een wankele positie naar elkaar. Laat het ook een zaak zijn van gebed om licht en wijsheid in deze lastige beslissing.

Ds. R. W. van Mourik