Ex-vriendin erg missen

Ik (22) heb nu drie maanden mijn verkering uit met m’n vriendin. Ze was lief, zorgzaam en met het Woord bezig. Dit had positieve invloed op mij. Maar door meningsverschillen over de kerk zijn we er niet uitgekomen. Omdat ik wat direct ben heb ik haar niet genoeg de ruimte gegeven. Dit was helemaal niet mijn intentie. Hier heb ik enorm veel spijt van. Ik voel dat ik haar tekort heb gedaan. We konden samen bidden en over onze problemen praten. Dit heeft mij enorm geholpen om van die verschrikkelijke boezemzonden af te blijven. Dit heb ik enorm gewaardeerd en nu nog steeds en dat is ook een reden waarom zij niet uit mijn gedachten weg gaat. Nu ik weer voor die zonden gevallen ben, mis ik haar nog meer. En het doet mij veel pijn dat ik God verdriet doe.

Ik vergelijk m’n liefde met de bruid uit Hooglied 3:1-5. Ik heb dit ook aan haar voorgelegd. Zij heeft de keuze gemaakt om alleen verder te gaan. En dat respecteer ik. Ik gun haar de liefde van haar leven. Maar naast me neer leggen kan ik niet. Maar nu als ik op het punt sta om te vallen in mijn boezemzonden, klinkt er een stem in mij hoofd: “Als je hier mee doorgaat zul je haar niet meer in je armen slaan.” Ook denk ik aan de tekst uit Mattheüs 6:33. Ik zit nu met mijn handen in het haar. Ik bid dat het goed mag gaan met haar en dat ik mag berusten in de weg die God mij geeft.

Maar nu is de vraag: hou Ik mijzelf voor de gek, of zit hier een hogere gedachte achter? Ik merk dat ik hierin vastloop. Ik wil haar er niet mee belasten. Ik blijf bidden, maar het geeft altijd strijd. Kunnen jullie mij advies geven?

Beste vraagsteller, 

Het is toch wel heel erg voor je dat je relatie is uitgegaan. Dat is niet niks. Als jongere maak je eigenlijk zo tussen je 15e en 25e jaar de keuzes van je leven. En die keuzes gaan de rest van je leven bepalen. Het gaat dan om de geloofskeuze, de partnerkeuze en de beroepskeuze. En als je dan denkt iemand gevonden te hebben en je hebt een relatie gekregen en de relatie gaat dan na een paar maanden uit dan is dat ingrijpend, zeker als je dat zelf niet hebt gewild. En dan vraag je je natuurlijk af waarom de relatie is uitgegaan. Je moet zoiets dan echt even verwerken om weer verder te kunnen gaan.
 
Wat ik wel een beetje proef zo tussen de regels door dat je haar ook wel nodig had om op het 'goede pad' te blijven om het maar eens zo te zeggen. Maar daar is een relatie niet voor bedoeld. Jij bent de man en jij zou eigenlijk voorop moeten gaan in het liefhebben, leiden, zorgen, enzovoorts, van je vriendin. En natuurlijk beïnvloed je elkaar over en weer als het goed is, maar het kan niet zo zijn dat jij haar nodig hebt om voldoende sterk te staan in het leven. De kans is dan groot dat je later als het ware aan haar rokken blijft hangen. Misschien goed om je dat te realiseren en nu ook echt aan jezelf te gaan werken. Want je had haar wel nodig om van die verschrikkelijke boezemzonden af te blijven zoals je zelf schrijft. En nu de relatie uit is, dreig je daar dan ook weer in te vallen.

Ik heb begrepen dat het om porno gaat. Je hebt dat ook met haar besproken, zo lees ik tussen de regels door. Aan de ene kant is dat eerlijk maar aan de andere kant is dat echt niet leuk voor een meisje. Je zult die porno echt eerst achter je moeten willen laten alvorens weer aan een relatie te denken. Dat kost strijd. Het is aan de ene kant logisch en gezond dat je seksuele gevoelens krijgt, maar probeer daar dan wel op een goede manier aan te denken en vul die leegte niet op door porno te gaan kijken. Bovendien geeft porno zo'n erg verkeerde kijk op seksualiteit. Het gaat dan helemaal over eigen lustbevrediging in plaats van elkaar liefhebben.

Ik heb eens een jonge man ontmoet die graag een relatie wilde hebben en erg aan porno verslaafd was (geweest). Hij vroeg aan mij wat hij zich moest voorstellen bij 'normale' seksualiteit. Want als hij een relatie zou krijgen met een meisje, zou hij wel willen weten hoe daarmee om te gaan. Hij wist het echt niet. Door te kijken naar porno had hij een verkeerde kijk op seksualiteit gekregen. Dus ga de strijd aan om dat uit je leven te bannen.

En dan is het ook niet verkeerd om over een paar maanden nog eens een afspraak te maken met je ex-vriendin om gewoon nog eens te praten over die punten waarom het is uitgegaan. Dan heb je beiden even afstand genomen en dat praat dan wel zo makkelijk. En als zij dan bij haar standpunt blijft dan weet je helemaal zeker hoe het er voor staat. En als zij dan ervaart dat je echt de verantwoordelijkheid hebt genomen voor je eigen leven en aan je zwakke punten werkt, wie weet wat er dan nog uit kan voortkomen.

Hartelijke groet,
Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven