Vraag
Ik heb een vraag waar ik al een tijdje mee loop. Het volgende: in de Bijbel wordt een verhaal verteld van Elia. Hij is dan op een berg waar God hem op komt zoeken. Dat doet God niet in de storm of in het onweer, maar door het suizen van een zachte wind. Dit verhaal wordt vaak aangehaald om de lieflijke kant van God aan te geven. Echter, als ik dit vergelijk met Job 38:1 lees ik dat God in een onweer tot Job sprak. Evenzo is er sprake van een onweer bij Elia's hemelvaart. Hoe is deze schijnbare tegenstrijdigheid te verklaren? (of heb ik nog niet voldoende gekeken naar de context?) Misschien kunt u me een aanwijzing geven.
Antwoord
Inderdaad zie je goed dat de Heere spreekt door een zachte stilte in tegenstelling tot het onweer. De kanttekening van de Statenvertaling wijst al aan in 1 Koningen 19:11,12: "De Heere is aldus Elia verschenen, om hem te verzekeren van Zijn tegenwoordigheid, te onderwijzen van Zijn goddelijke eigenschappen en te versterken in zijn dienst, opdat hij overwonnen hebbende de vrees der mensen in zijn roeping, standvastig zou voorbijgaan". En verder: "De Heere is wel overal, maar niet op allerlei manier. Hij is in de wind, in de aardbeving en in het vuur niet geweest ten aan zien van zijn goddelijke aanspraak, maar alleen ten aanzien van enige goddelijke eigenschappen".
Dat zal dus betekenen dat de Heere Elia hier juist wilde leren, dat Hij niet alleen komt door kracht en geweld, maar in de stilte. Dat heeft voor ons ook wat te betekenen: we denken immers vaak dat de Heere Zich alleen bekend maakt in het geweld, maar de Heere wil juist Zijn kinderen het meest leren in de stilte. Komt er misschien iets van het Paradijsleven bij Elia openbaar, als hij stil geworden is voor Zijn God? Juist in de stilte geeft de Heere de echte rust. Voor de zondeval hoorde Adam en Eva de Heere immers aan de wind des daags. Het betekent ook dat we hierin moeten zien dat de Heere weet wat goed is voor Zijn kinderen.
Stilte kan ook betekenen koelte. De Heere wil Zijn kinderen op adem brengen. Het geeft al iets weer van de verkoeling van de Heilige Geest, Handelingen 3:19,20. Je had ook de tegenstelling kunnen zien met de Karmel, want daar was wel het geweld en het vuur, toen de strijd met de Baäls plaats vond. Zo zie je al in de geschiedenis van Elia een tegenstelling, vergelijk ook 2 Koningen 1.
De Heere weet wat goed is voor Zijn kinderen. Daarom is dat onderwijs zo belangrijk, dat we ook de openbaring van God zien in de verbanden van de geschiedenis van Zijn kinderen. Dat geldt ook bij de Hemelvaart van Elia. De Heere wil juist bij zijn heengaan doen ervaren de heilige afstand, die er is tussen God en mens. Het is eigenlijk de doodsgrens. Dat zie je ook bij de openbaring op de Sinaï. We moeten leren ons te verootmoedigen voor God. Wanneer de Heere ons verootmoedigd heeft, wil Hij juist de stilte doen ervaren, zoals er wel eens stilte is na de storm of na onweer en er een heerlijk rust kan zijn.
Datzelfde zie je bij Job. Wat had Job nodig om verootmoedigd te worden. Hoe was hij vaak niet bezig met zijn overwegingen soms ook de Heere voor de voeten te lopen. Juist Job 38 en 39 is een en al openbaring van Gods heiligheid. We moeten altijd beseffen dat de Heere ons altijd in Zijn heilige ontmoeting wil verootmoedigen. De grote fout van de kerken nu is dat we zovaak de heiligheid van God uit het oog verliezen. Elke reformatie en opwekking in het geestelijk leven begint altijd met de openbaring van Zijn heiligheid. Zo was het bij Elia, die wel een reformatieprofeet genoemd wordt en zo was het ook bij Job, die door de Heere werd opgewekt. In de kanttekening van Job 38 staat, dat de Heere Job wilde verootmoedigen. Zo zie je dat elke geschiedenis onderwijs voor ons bevat in het geestelijke en tijdelijke leven.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
