Vraag
Waar komt de gewoonte vandaan om op dankdag extra geld in de collectezak te doen? Ik ga steeds meer moeite krijgen met de enorme bedragen die er opgehaald worden en gemeenten/gemeenteleden die zo tegen elkaar 'opbieden'. Het is voor eenverdieners en mensen die een modaal inkomen hebben geen doen om hier aan mee te doen. We hebben nu besloten om onze gift aan een ander doel te geven.
Antwoord
De gewoonte om op dankdag extra geld in de collectezak te doen heeft zijn oorsprong in het feit dat we op de dankdag voor gewas en arbeid er de Heere dank voor zeggen dat de oogst binnen is. En van de binnengehaalde oogst wordt een deel bijeengebracht om aan de Heere terug te geven. Hij wordt daarin erkend als Degene van Wie we alles ontvangen. En vanuit de dankdagcollecte mogen we ook zorg dragen voor de voortgang van de dienst van de Heere en meedelen aan anderen. Het lijkt me goed dat er op dankdag niet alleen voor de kerk, maar ook voor de diaconie gecollecteerd wordt. Met een speciale dankdagcollecte die ook nog eens extra opbrengt lijkt me dus niks mis.
Het gaat natuurlijk wel mis met ons kerkmensen, wanneer wij van het kerkelijke collecteren een competitiegebeuren maken en we gaan ernaar streven onszelf op de kaart (of in de kerkbode) te zetten met een record-dankdagcollecte. Dan gebeurt ons geven op de manier die Jezus in Mattheüs 6 afwijst: "Wanneer u dan een liefdegave geeft, laat het niet voor u uitbazuinen, zoals de huichelaars in de synagogen en op de straten doen, opdat zij door de mensen geëerd worden. Voorwaar, Ik zeg u: Zij hebben hun loon al." Zo’n streven past ons niet. Dan moeten we er in de gemeente maar weer eens over spreken wat het betekent om bij het geven van een liefdegave "onze linkerhand niet te laten weten wat onze rechterhand doet."
Ik heb zelf door de jaren heen diverse gemeenten mogen dienen in verschillende delen van het land en ook één daarbuiten. Dan blijkt men er op verschillende plaatsen ook verschillende geeftradities op na te houden. Ik diende een gemeente waarin alles wat er gegeven werd via de collecte binnenkwam en inderdaad: de dankdagcollecte spande daarbij de kroon. Andere gemeenten hadden hun jaarlijkse vrijwillige bijdrage of actie Kerkbalans naast de geregelde kerkelijke collecten. In sommige gemeenten gaf de dankdagcollecte wel een iets groter bedrag dan de wekelijkse collecten te zien. In andere gemeenten was het verschil echter veel groter, zodat de dankdagcollecte (vaak samen met de biddagcollecte) net zoveel binnenbracht als de jaarlijkse vrijwillige bijdrage. Gemeenten en kerkmensen hebben kennelijk een bepaalde geefgewoonte waarnaar ze zich in hun geefgedrag richten. Dat mag, zou ik zeggen.
Voor ieder kerklid lijkt het me een goede zaak te zijn om bewust te geven. En dat gebeurt volgens Bijbels patroon door heel het jaar heen. "Op elke eerste dag van de week moet ieder van u bij zichzelf iets opzijleggen om op te sparen wat in zijn vermogen is met het oog op de inzameling" (1 Korinthe 16:2). We doen er goed aan om voor onszelf een jaarbegroting te maken, waarin we vaststellen wat we, naar ons vermogen, kunnen en mogen geven. Daarin hebben kerkelijke collecten hun plaats en ook bepaalde goede doelen waaraan we willen geven. In die geefbegroting mag ook de dankdagcollecte een plaats in hebben. Dat u besloten hebt uw dankdaggift aan een ander doel te geven dan aan de dankdagcollecte in uw gemeente is in dat kader geen probleem. Dat andere doel kan het goed gebruiken, en stond waarschijnlijk toch al op uw geef-begroting. Maar u moet natuurlijk niet nalaten om op een verantwoorde manier bij te dragen voor het kerkenwerk en diaconale werk in en vanuit uw eigen gemeente. Dat kan gelukkig elke zondag en als u een bedrag wilt overmaken ook op andere dagen.
Wanneer u de gedachte hebt dat het in uw gemeente erg ontspoord is met het godsdienstige geven zou ik dat aan de orde stellen bij medekerkleden en wellicht bij uw kerkenraad. Maar ik zou ook bidden dat de gemeente in haar geheel (mezelf inbegrepen) gezegend zal worden met een levendige gerichtheid op God, die ons doet verlangen om Hem te kennen, te dienen en te loven. Op de manier van Psalm 84: "Mijn ziel bezwijkt van sterk verlangen, mijn hart roept uit tot God Die leeft en aan mijn ziel het leven geeft."
Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Heel veel sterkte.
Het idee om je dankbaarheid juist te uiten op dankdag klinkt mij logisch. Om dan een blijk van dank te geven. Ik kan mij zo voorstellen dat het (heel) vroeger lastig was om dit onopvallend te doen door goederen weg te geven. Nu is het geld wat je wegstopt in een zak en het is verdwenen/onzichtbaar en anoniemer. Uiteindelijk gaat het niet om de hoogte, maar om hoe we het geven.
Markus 12: 41-44.
En toen Jezus was gaan zitten tegenover de schatkist, zag Hij hoe de menigte geld in de schatkist wierp; en veel rijken wierpen er veel in.
En er kwam één arme weduwe, die er twee kleine munten in wierp, dat is een quadrans. De quadrans was in die tijd de kleinste munteenheid van het Romeinse Rijk.
En toen Hij Zijn discipelen bij Zich geroepen had, zei Hij tegen hen: Voorwaar, Ik zeg u dat deze arme weduwe er meer ingeworpen heeft dan allen die iets in de schatkist geworpen hebben.
Want zij allen hebben van hun overvloed erin geworpen; maar deze heeft van haar armoede alles wat zij had, erin geworpen, heel haar levensonderhoud.
Maar men kan wel een bepaalde druk voelen om niet ‘achter’ te blijven en als je dan ook nog krap bij kas zit, kan er weerstand ontstaan. Vraagsteller moet zich niet laten leiden door wat anderen geven. Een ieder geeft naar vermogen (1 Kor. 16:2).
