Verloofde hoopt dat geloof weer overgaat

Ik heb er een rommeltje van gemaakt. Van huis uit opgevoed met het geloof en best wel op jonge leeftijd (14/15) het besef gekregen van een levende God en het oordeel. Hier ook mee geworsteld, maar dieper ging het niet. Toen begon ik steeds oppervlakkiger te leven. Feesten, drinken, seks en aan wiet verslaafd geweest vanaf mijn 17e. Ook niet meer naar de kerk. Ik heb in deze tijd ook mijn vriendin (nu verloofde) leren kennen. Ik heb altijd wel geloofd dat God er was, maar ik was verlamd en blind en vond het eigenlijk ook ergens wel prima.

Ik ben nu 26, heb zes jaar een relatie en we zijn ruim een half jaar verloofd. De wereld waar ik mij eerst in thuis voelde bracht mij niks en in het geloof voelde ik alleen maar het oordeel. Ik heb op een gegeven moment geroepen tot God of Hij mij wil helpen en dat heeft Hij gedaan. Ik voelde een warme deken over me heen komen en van binnen werd ik vervuld met zoveel liefde dat ik niet kon bevatten. Ik ben per direct vrij gezet van mijn verslavingen van wiet en porno. Mijn gedachten waren totaal vernieuwd en ik wilde alleen nog maar God dienen.

Nu is dit enthousiasme voor het geloof niet goed gevallen bij mijn verloofde, wat ik ook snap. En zij hoopt dat het een fase is. Maar ik weet dat ik een levende God dien die van mij weet en naar me om ziet. Nu een klein tijdje later is het enthousiasme en liefde een stuk minder voor God en dat maakt me soms onzeker. Terwijl die liefde eerst alle angst om onze situatie deed uitdrijven, voel ik nu weer een oordeel omdat ik met haar samen woon en slaap en zelfs plannen heb om te trouwen. Ik geloof ergens dat het los staat van elkaar omdat Hij mij toen ook genade bewees en ik vergeving van zonde mocht ervaren. En Hij verandert niet.

Mijn geloof is er wel, alleen voelt het zo leeg soms. Misschien toch vanwege mijn zondige situatie dat dat mij leegzuigt. Terwijl in het begin ik door Zijn liefde juist het idee had dat Hij door mij onze relatie zou kunnen redden. Mijn hersenen draaien overuren en ik bid constant of God uitkomst wil geven. Ik heb nu gelezen in Zijn Woord dat trouwen met een ongelovige niet kan. En dat begrijp ik ook. Alleen, ik voel mij zo schuldig. Moet ik haar dan los laten? We houden zoveel van elkaar en dachten een mooie toekomst te hebben en nu is alles weg. Ik schaam me bij de gedachte om haar aan haar lot over te laten. Ik weet dat ik haar niet kan bekeren, maar ik wil haar niet kwijt. Als het echt moet dan moet het, dan doe ik Zijn wil. Maar het  voelt zo oneerlijk tegenover haar.

We hebben het er over natuurlijk. Zij gelooft niet en is dat ook niet van plan. Daar laat ik mij op zich niet door afschrikken want ik geloof in een Almachtige God. Als Hij spreekt zal het gebeuren. Maar toch, als Zijn wil anders is... Ook kinderen zullen 'neutraal' worden opgevoed. Neutraal is ook een keuze, daar ben ik mij van bewust. Ik bid ook of God hierin wil leiden mochten we kinderen ontvangen of Hij ze apart wil zetten onder Zijn vleugels. Wel vind ze het goed als ik mijn kinderen dan zou vertellen over een Schepper en een God, als ze maar tot niets verplicht worden.

Ik vraag mij af hoe ik dit nu moet zien. Ik bevind mij soms in een cirkel van genade, verlossing en dan ook weer oordeel om deze situatie, terwijl ik eerst ook dat oordeel niet ervaarde, maar alleen maar liefde. Alsof ik begin met de genade en nu verder ga onder de wet. Dat kwelt mij zo. Het gebed en Zijn Woord blijf ik opzoeken omdat ik daar weet Hem te kunnen vinden. Ik hoop dat u de vragen kunt vinden in mijn verhaal.

Beste vragensteller, 

Bedankt voor je vraag, die ik als een noodkreet lees. Wat schets je een herkenbaar beeld van de kracht van de zonde. Het is een neerwaartse spiraal naar beneden. Het ergst voor een mens is datgene wat de apostel Paulus schrijft in Romeinen 1, dat God hen in de begeerten van hun hart heeft overgegeven aan de onreinheid om hun lichamen onder elkaar te onteren. Zo heeft het voor jou gevoeld: Overgegeven aan je verslavingen... zonder God. Dat vormde de leegheid van je leven, dat zou je dood geworden zijn. 

Je schrijft dat God krachtig heeft ingegrepen. Wat een wonder! Het was de Heilige Geest die je gedachten vernieuwd heeft. Maar nu je vraag: Je hebt een verloofde die zelf de Heere Jezus niet kent, en sterker nog: Zij hoopt dat het een fase is in je leven die overgaat. Concreet stel je de vraag: Mag ik met mijn verloofde trouwen, waar ik al mee samen woon?
 
In je verhaal lees ik je worsteling: Er was vreugde en liefde in de Heere, maar die voel je nu niet meer. Jij denkt dat er geen verband is, maar ik geloof wel degelijk dat er een verband is tussen een zondige levenswandel en vreugde vinden in het geloof. Zij kunnen voor God nooit samengaan. Lees er psalm 51 maar op na, dan weet je hoe dit bij David lag. Heel de Bijbel staat vol van voorbeelden, van mensen die het pad van de zonde kozen en daarvan de vreselijke gevolgen ondervonden. Een mens zondigt nooit goedkoop. 

De Bijbel is glashelder: De levenswijze die je nu hebt met je vriendin kan en mag niet voor God! Leven als man en vrouw is alleen voor het huwelijk bedoeld. Al het andere noemt de Bijbel: hoererij. En juist als jij bereid bent om de Heere Jezus hierin te volgen, om Hem op de eerste plaats te zetten, zal Hij je de vreugde weer geven. Daarom raad ik je aan om per direct te stoppen om samen als man en vrouw te leven. 

Maar, de vraag is: moet ik haar dan loslaten? De Bijbel is hierin ook duidelijk, dat trouwen met een ongelovige niet kan. En wat snap ik je worsteling... want jij houdt van haar en het pleit voor je dat je schrijft dat er schaamte opkomt aan de gedachte om haar aan haar lot over te laten. Dat is, inderdaad, wat je niet mag en moet doen. Want jullie zijn in jullie relatie al zover gegaan dat je niet meer vrij tegenover elkaar staat. 

Mag je dan met haar trouwen? Dat kan alleen als jullie samen inzien dat de weg die jullie nu gegaan zijn een zondige weg is, waar je mee moet breken. Daarom zou ik je aan willen raden om eerlijk te zijn tegenover haar: om uit te spreken dat de weg die jullie gaan voor God niet kan bestaan. En dat je Hem wilt gehoorzamen. Spreek uit dat er geen weg is van wederzijdse liefde en trouw als zij niet mee wil gaan in het dienen van de Heere. Want dat zal niet alleen haar en jou beschadigen, maar ook de kinderen als jullie die van God mogen ontvangen.

Tegelijkertijd probeer je haar in liefde vast te houden. Je hoeft de relatie niet te verbreken. Maar leg haar biddend voor de Heere neer. Hij doet wonderen! Juist in een weg van gehoorzaamheid. Daarin wil ik je nog één voorbeeld geven: Abraham. Hij stelde God op de eerste plaats toen hij Izak offerde, hij ging in gehoorzaamheid en was bereid alles te geven. En juist dat geloof werd Abraham tot gerechtigheid gerekend. Daarin mocht hij zelfs een vader van alle gelovigen worden.

Geloof daarom in de kracht van de verandering en bekering van je verloofde! De Heere wil wonderen doen op het gebed! 

Ds. C. Budding

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Budding

• Geboortedatum:
  20-04-1973
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Goudswaard
• Status:
  Actief

29 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven