Moedeloze en lijdelijke hoorders

Heel graag zou ik een vraag willen stellen aan dominee C. Harinck. Wij zijn lid van de Gereformeerde Gemeente in een behoudende (lees: zware) gemeente. In de prediking is er veel ernst, er wordt gewaarschuwd tegen de zonde, er wordt veel aangespoord tot gebed. De dominee is gunnend, hoopt dat we in de nood komen, hoopt dat we vastlopen. Maar de luisteraar wordt niet aangespoord om zijn of haar vertrouwen te stellen in een gewillige Zaligmaker.

Je krijgt de indruk dat God eerst moet overkomen. Liefst door op een krachtige wijze een tekst te geven. Het wachten is op dat moment en tot die tijd neem je de toevlucht tot gebed. Je hoort van mensen die hun hele leven God smeken om dat moment. Voor wie het altijd een onopgeloste zaak blijft. En dan komen ze op hun sterfbed tot ruimte. Dit is al verschillende keren gebeurd in onze gemeente.

Maar de meesten wachten lijdelijk af. Het is geen boodschap voor hen. Zo lang ze geen teken krijgen van Boven, leven ze rustig verder. En komen ze voor eeuwig om. Het is geen algemene boodschap voor iedere hoorder. Er moet eerst iets gebeuren en dan pas gaat het geloof functioneren. Er is geen algemene  Evangeliebelofte. Een belofte krijg je. Persoonlijk. De kracht van het gevoel lijkt te bepalen of je een belofte gekregen hebt. Als ik de Bijbel lees dan is het toch juist de Boodschap die de Heilige Geest gebruikt om het geloof te werken, aangezien het geloof uit het gehoor is?

Graag zou ik u de vraag willen stellen wat het betekent als de Heere overkomt. Wat betekent het om een belofte te krijgen? Kan het zijn dat het ontbreken van een algemeen aanbod van genade de oorzaak is dat er de algemene gedachte is ontstaan bij de hoorders dat er eerst een bijzonder teken nodig is alvorens men de toevlucht tot God neemt door het geloof? Dit houdt mij voortdurend bezig.

Beste vraagsteller,

Ik begrijp het probleem dat u aankaart en u beschrijf het op de juiste wijze. Het is te waarderen dat temidden van zo veel oppervlakkigheid gehoord wordt dat een mens van nieuws geboren moet worden, zijn ellende persoonlijk moet kennen en beleven, het geloof en gave Gods is, de beloften waar zijn maar dat ze voor ons persoonlijk waar moeten worden en de ware kennis van Jezus vrucht is van een openbaring door Woord en Geest en er een voortdurende strijd blijft tussen vlees en Geest en de mens nauwelijks zalig wordt. enz.

Maar dat is maar één zijde van de medaille. Wanneer dit alleen gepredikt wordt, is het evenwicht kwijt. De balans van de waarheid is er dan niet. Tegenover al die vernederende en moedbenemende waarheden van de Schrift betreffende onze verlorenheid, totale verdorvenheid, onmacht om iets Gode welbehagelijks voort te brengen, ons onvermogen om te geloven, onze duisternis die ons beroofd heeft van de ware kennis van God, ja zelfs onze vijandschap tegen het zalig worden uit genade en door geloof in Jezus Christus, moet  het Evangelie staan dat uitkomst biedt. Dat is het Evangelie. Het is het goede nieuws dat God in Christus verlossing heeft teweeg gebracht en het is toch de drang en de vreugde van iedere rechte dienaar van God dit te verkondigen. Daarom begrijp ik niet waarom men daar van zwijgen kan.
  
Het Evangelie alleen biedt uitkomst. Het is enige boodschap van redding. Geen uitkomst door werken of verbeteren. Ook niet door diepe vernederingen en ook niet door een verstandelijk geloven, maar door de boodschap van het Evangelie dat er bij God vergeving is. Het Evangelie dat ons het verbazende van Gods liefde leert, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven opdat ieder die in Hem gelooft niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. De boodschap van Jezus als een bekwame, algenoegzame, geschikte, beschikbare en gewillige Zaligmaker, Die roept: “Zo iemand dorst die kome tot Mij en drinke.” De boodschap dat God waarachtig is in Zijn beloften en dat Jezus zegt: “Die tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen.”
   
Het aanbod van genade moet gepredikt. Het betekent dat Christus gepredikt moet worden met alles wat er in Hem te vinden is voor een arm, verloren, onmachtig en zelfs onwillig mens. De oude Schotten gaven er deze definitie van: “Waar het Evangelie gepredikt wordt, daar wordt Christus als het ware gelegd aan de voeten of voor de deur van iedere ziel, die het hoort.” Wat  ontbreekt dat in veel prediking!

Ik vrees dat er daarom zoveel moedeloze, maar ook lijdelijke hoorders zijn, die zeggen: het moet je gegeven worden en het liefst een prediking willen die hen met hun verschuilen achter de onmacht verdedigt en in bescherming neemt. Je bent dan tenminste niet oppervlakkig en eerlijk onbekeerd.

En wat uw wijzen op het sterfbed van sommige bewaarde mensen betreft. Op sterfbedden laat God aan die bezwaarde zielen iets van het Evangelie zien en dan verandert alles. Maar het is toch erg dat ze daar tijdens hun leven niet van hebben gesproken en er uit hebben geleefd.
 
Tot slot nog uw vraag: wanneer weet ik dat belofte voor mij is? Je moet beginnen waar de Bijbel mee begint, namelijk dat de belofte waar is. God is waarachtig in Zijn beloven en ook in Zijn dreigen. Maar je hebt nodig dat de belofte ook waar wordt voor jou en je er de kracht van hebt in je hart. Die zekerheid kan niemand je geven en kun je door redeneren ook jezelf niet geven. Die zekerheid komt van de Heilige Geest. Hij maakt de belofte binnenin ons waar, zodat wanneer Hij een woord van troost tot ons hart spreekt daarin een overreding en zekerheid is die de twijfel en bekommering overstijgt (zie zondag 7 Heidelbergse catechismus). “Ik heb het zelf uit Zijn mond gehoord”, zegt David.

Maar overeind blijft: je moet beginnen met de waarheid van alles wat God belooft. God is waarachtig en betrouwbaar. Wat dan overblijft is: “Heere, ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp!” Je moet je aan de belofte vasthouden, dan houd je jezelf aan God vast.
 
Tot slot: het gaat dus om de balans van de waarheid en die kan naar de éne en andere zijde ontbreken. Die ontbreekt in de eenzijdige boodschap van de onmacht van de mens, maar ook in de boodschap die zegt dat je het gewoon geloven moet dat Jezus voor je zonden is gestorven en zwijgt over bekering en boetvaardigheid.

Ik wens je van harte toe dit evenwicht van de kansel te mogen horen en het ook zelf te bewaren.

Ds. C. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

250 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven