Vraag
Het kan zo hypocriet voelen om te bidden omdat ik soms zo onverschillig ben en steeds weer zondig. Is het wel goed om in zulke omstandigheden te blijven bidden?
Antwoord
Beste vragensteller, bedankt voor deze eerlijke vraag naar aanleiding van eigen bevinding. Ik vind je eerlijk gezegd nog niet zo onverschillig gelet op de vraag. Je geeft jezelf met andere woorden bloot en daarvoor is moed nodig. Onverschillig betekent 'zich om niets bekommerend' (Van Dale). Maar het laat je niet koud, je bent juist (!) bekommerd. Ondertussen is jouw vraag denk ik voor meer mensen herkenbaar. Want wat is bidden? Bidden is praten met God; met de ene, ware God van hemel en aarde. Hij is volmaakt heilig. Hij doorgrondt en kent ons. Niets is Hem onbekend of voor Hem verborgen.
Bovenstaande is geen reden om het bidden te laten of te staken. Het is satan die ons hiertoe aanspoort om het bidden vooral achterwege te laten, want de vorst der duisternis heeft een hekel aan bidders. Jezus Zelf geeft door middel van een gelijkenis aan dat wij altijd moeten bidden en niet vertragen (Lukas 18:1 vv.).
Wat moet ik dan bidden? De vraag die je aan Refoweb voorlegt, mag je ook aan God voorleggen. Zeg eerlijk wat jouw ervaring is.
Je schrijft ook dat je steeds weer zondigt. Ik zou zeggen: wie niet! Wie zonder zonde is, laat hij als eerste de steen werpen (Johannes 8). Nu is het natuurlijk niet zo dat het allemaal om het even is, want dat is een onverschillige houding. Ik weet ook niet wat je hiermee precies bedoelt: “steeds weer zondig.” Je zou hierover een gesprek met je (wijk)predikant of (wijk)ouderling kunnen voeren. Helaas is de zonde een feit. Wij kunnen er geen afstand van doen, want we worden er door omringd (Hebreeën 12). We mogen en moeten er wel tegen strijden (Efeze 6). Misschien zeg je: maar ik ben niet eens een christen... Dan wordt het tijd om kleur te bekennen en Hem je zonden te belijden.
Dan mag je weten:
'k Bekend', o HEER', aan U oprecht mijn zonden;
'k Verborg geen kwaad, dat in mij werd gevonden;
Maar ik beleed na ernstig overleg,
Mijn boze daân; Gij naamt die gunstig weg.
Je zonden vergeven en uitgewist. Het gevolg hiervan is: je gaat de zonden haten en laten. Je wilt leven tot eer van God.
Bovenstaande betekent niet dat hiermee de cirkel doorbroken is, want soms lijkt het leven van Gods kind een vicieuze cirkel: het goede dat ik wil doe ik niet en omgekeerd het kwade dat ik niet wil doe ik (Romeinen 7). Tóch rest dank en dankbaarheid, want hoewel ik nog zondig, leef niet meer ik maar Christus leeft nu in mij.
Dat is winst. Rendement met het oog op de eeuwigheid. Kortom: blijf bidden!
God zij altoos op 't hoogst geprezen;
Lof zij Gods goedertierenheid,
Die nimmer mij heeft afgewezen,
Noch mijn gebed gehoor ontzeid!
Vriendelijke groet,
Ds. E. Gouda
Dit artikel is beantwoord door
Ds. E. Gouda
- Geboortedatum:25-12-1968
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar heeft de Heere niet juist zondaren geroepen tot bekering?
Een gebed van zelfvoldane nette mensen vinden bij God geen gehoor, maar wel van mensen die zichzelf hebben leren kennen als zondaar. Ja, dat zondige in een mens geeft wel veel strijd. De zonde vasthouden maakt het zo moeilijk en verbeteren mislukt ook steeds.
Die mooie bidder vooraan in de tempel voelde zich niet hypocriet Lucas 18:9-14 maar die goddeloze, die zijn zonden en schuld beweende, die zijn ogen uit schaamte niet durfde opheffen, die ging gerechtvaardigd naar huis.
Houdt toch maar aan. En wat de ds. zegt, het laat je toch niet koud?
Een oude predikant van vroeger zei: als je niet meer kunt bidden, zucht dan maar en als je niet meer kunt zuchten misschien wel door de aanvechtingen, sla dan je ogen maar Boven. De Heere is zo goed, voor slechte mensen.
