Flauwe oude koeien

Ik zit ergens mee. In mijn tienerjaren heb ik iets gedaan wat niet goed was. Bepaalde familieleden rakelen deze dingen steeds opnieuw (lachend) op. Bijvoorbeeld op een feestje. Steeds moet het ‘eventjes’ benoemd worden. Ik zeg dan niets terug of doe het af met een lach. Van binnen doet het mij wel degelijk verdriet. Hoe kan dit stoppen? Waarom gaat dit al die jaren door? Ik spreek de familieleden waar het om gaat alleen op feestjes, daarbuiten eigenlijk niet. Een vraag aan Marijke Rots...

Beste vraagsteller,

Als jij zelf “niets terug doet” of het zogenaamde grapje met een lach afdoet zoals je schrijft, hóe kun je dan verwachten dat het gedrag van de familie stopt? Het gaat niet zozeer meer om het verleden, maar om wat jíj zelf nú zegt of doet. De familie doet flauw om steeds maar weer oude koeien uit de sloot te halen. En dat is echt niet nodig, maar het maken van die opmerkingen verandert niet uit zichzelf, zoals je gemerkt hebt. Jíj moet voor jezelf opkomen, op een vriendelijke maar assertieve manier, door actie te ondernemen! Op het eerste het beste feestje zeg je dus iets in de trant van “die oude koeien zijn nu wel op het droge, hoor!” Of je geeft een ‘ik-boodschap’: “Ik vind het vervelend als jullie steeds weer iets zeggen van... ik stel dus voor dat dit de laatste keer was!” Dat laatste zeg je met een stelligheid, die je misschien niet direct voelt, maar wel moet uitstralen! Probeer het, zou ik zeggen. Want, als jij de regie neemt hoef je jezelf echt niet langer verdrietig te laten maken! Hoef je zelfs niet tegen familiebezoek op te zien, ook buiten een feestje om.

Marijke Rots