Vraag
Ik ben 17 jaar en ik tob al jaren met overgewicht. Sinds een jaar heb ik verkering, maar ik twijfel steeds meer aan onze relatie. Vooral omdat ik het gevoel heb dat hij mij niet echt steunt in mijn proces om wat af te vallen. Ook mijn ouders geven regelmatig aan dat de opmerkingen die hij maakt niet leuk zijn. Zelf vindt hij dat dit wel meevalt.
Als ik bijvoorbeeld trots ben op het laten staan van een gebakje of chips maakt hij wel even de opmerking dat ik beter die cola niet had moeten drinken of dat ijsje niet had moeten eten. Ik vind het heel lastig om in te schatten of dit dan goed bedoeld kan zijn of dat dit inderdaad geen steunende of passende opmerking is voor een partner.
Antwoord
Beste jongedame,
Eigenlijk stel je geen vraag, dus weet ik niet zo goed waar ik op in moet gaan: je relatie of je poging tot afvallen. Laat ik daarom van beiden maar iets zeggen.
1. Je bent wie je bent, inclusief je lichaam. Dat je wellicht wat overgewicht hebt kan een heleboel oorzaken hebben... èn een heleboel gevolgen. Nu bedoel ik niet de lichamelijke aspecten -ik ben geen dokter of diëtiste!- maar de invloed die het heeft op je gevoel en je persoonlijkheid. Als 17-jarige kun je best onzeker zijn over ‘de indruk’ die je maakt op anderen en vooral op een mogelijke partner. Dáárom is zijn stéun heel belangrijk voor je. Nú en later in je leven. Dit is dus belangrijk voor jou om over na te denken, want als je het idee hebt dat zijn opmerkingen jou niet helpen kun je óf met hem daarover praten óf bedenken dat deze relatie geen toekomst heeft. Ik ga niet in op je póging tot afvallen, maar vind jíj zijn woorden “geen steunende of passende opmerking voor een partner” bedenk dan of je hier je verdere leven mee te maken wilt hebben, als je samen oud zou willen (en mogen) worden. Het gaat immers niet om zomaar iemand die een opmerking maakt, maar om jóúw partner! Als je het gesprek aangaat, heb het dan dus niet over gebak, chips, cola, ijs of weet ik wat voor lekkers, maar over de gevoelens die jíj hebt bij zijn opmerkingen!
2. Jouw ‘afvalprobleem’ is zodanig belangrijk voor jou, dat het tussen jullie in komt te staan. Nu is het natuurlijk de vraag waar je het meest mee bezig bent: afvallen of een relatie opbouwen. Ik stel het zo tegenover elkaar, omdat ik snap dat beiden jou bezig houden. Ben je al eens bij een dokter of diëtiste geweest? Misschien is dat voor jou een enorme drempel, maar het zou je wellicht ook kunnen hèlpen!
Tenslotte: misschien is het wel het meest verstandige om met je ouders te praten over je relatie en naar hen te lúisteren. Ofwel: iets doen met datgene wat zij zeggen! Zij kennen jou immers beter dan de jongeman die wel vindt dat zijn opmerkingen meevallen. Het gaat er echt nu even níét om wat híj vindt (hoe lief hij verder ook kan zijn, hoor!), maar hoe jullie sámen een zoektocht zijn begonnen naar een mogelijke toekomst. Waarbij je dan eveneens moet bedenken dat je hèm niet veranderen kunt, of hopen dat een en ander vanzelf wel anders zal gaan worden. Je kunt slechts je eigen houding veranderen en daarom moet je al je twijfels zeer serieus nemen!
Ik wens je alle goeds toe,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat je zou kunnen doen is dat eens vragen aan hem: waarom zeg je dit?
Als hij het helpend bedoelt, kun je zeggen dat het jou niet helpt, en als hij het niet helpend bedoelt kun je je afvragen of hij wel zo'n leuke partner is.
Grappig: jij benoemt bij jezelf wat je wel goed doet en hij benoemt wat je niet goed doet (dat is dan zijn mening hè, geen algemene waarheid)
De verkeringstijd is een tijd om uit te vogelen wat je fijn en minder fijn vindt aan je partner en om af te wegen of de negatieve eigenschappen opwegen tegen de positieve.
Ook kun je tijdens de verkeringstijd uitvinden wat er kan veranderen in je gedrag. Je vriend benoemt bijvoorbeeld het negatieve, als hij dat zou willen ombuigen naar vooral aardige dingen zeggen, dan kun je kijken of hem dat ook echt lukt. Daar heb je verkering voor.
Wat je je ook kunt afvragen: als 'iedereen' zijn opmerkingen passend vindt maar jij wordt er niet blij van, wat doe je dan? Laat je het dan maar gebeuren omdat het blijkbaar 'normaal' is?
Je mag ook zoeken naar/ wachten op iemand die juist met positiviteit stimuleert en daardoor misschien wel beter bij jou past.
Laat je vooral niet een probleem aanpraten wat joy probleem niet is. Kortom als je voor hem niet goed genoeg ben zo als je bent, kink eens in de spiegel en stel jezelf de vraag of deze jongeman wel de juiste Keizer voor je is.
Veel sterkte, en je mag wel weten dat de Schrijver dezes al te “dik “ was, toen hij 9 jaar Jong was, en dat na bijna 50 jaar verder nog steeds is, en mijn vrouw heeft er nooit over geklaagd!
Is het kwetsend wat hij zegt? Jullie zijn nog jong. Stel dat je blijft zoals je bent en hij ook, zouden jullie dan samen oud kunnen worden?
Mogelijk kun je professionele hulp zoeken bij het afvallen? En dat het dan niet zo'n 'ding' is tussen jullie.
Als jullie al flink volwassen dan zou ik zeggen: heel hard wegrennen van deze man. Maar waarschijnlijk is jouw vriend zo ongeveer van jouw leeftijd? Dan heeft hij waarschijnlijk ook maar weinig ervaring met vrouwen. Het is mijn ervaring dat je mannen toch wel een beetje moet 'opvoeden'. Dus steeds maar rustig maar duidelijk zeggen: Ik vind het niet fijn dat je benoemt wat ik verkeerd doe. Het maakt me onzeker en ik wordt er gespannen van waardoor ik nog meer ga eten. Wat ik van jou nodig heb is dat je me steunt met eten en solidair bent of met me gaat sporten.
Probeer dit elke keer als hij weer iets naars zeg te uiten en zeg vooral ook wat het met jou en met de relatie doet.
Je zou ook kunnen vragen of je ouders je willen steunen. In die zin dat zij op dat moment het ook rustig benoemen naar je vriend dat de opmerking niet oke is en dat zij zich er niet prettig bij voelen. Ook kunnen ze aangeven dat zijn niet willen dat hun dochter zo benaderd wordt.
Stel voor jezelf ook een termijn. Iedereen moet de kans krijgen om te leren. Maar als er geen vooruitgang in zit en jij merkt dat je steeds onzekerder en meer gespannen wordt zou je bijvoorbeeld na een paar maanden de conclusie kunnen trekken dat deze jongeman het niet is voor jou.
Ik ben zelf door omstandigheden 15 kilo aangekomen. Maar mijn man zegt daar absoluut niets van en accepteert mij volledig zoals ik ben. Hij blijft zeggen dat hij mij zo mooi vind.
Heel veel sterkte.
ik zit te denken
je vriend heeft jou toch genomen als stevige deern?
wwie maakt dan probleempjes die er niet waren toen hij met jou verkering nam?
je vriend lijkt mij een grapjas.
blijf zoals je bent afvallen kan vanzelf gaan hoor.
doe wat met het antwoord van mevrouw Rots
echt een rots in brandingen
